Mijn vriend dreigt ons te verlaten

Wat breekt dit mijn hart om dit te lezen . Dat is iets wat je zelf moet beslissen . Dus hoop dat je luisterd naar je hart e dat je doet wat goed is. Kan voor iedereen iets anders betekene . Denk aan je . Knuffel x

Waarom denk het hij nu zomaar weg te kunnen lopen van jullie? Jullie zijn toch samen een gezin gestart? Wat een slappe zak als hij jullie achter zou laten. Klinkt alsof er meer achter zit..

Is dit iets wat heel plotseling is gekomen? Want jullie hebben al en kindje, koudwatervrees is relatief 'laat'.. zegt hij ook op de momenten dat hij niet weg wil dat hij wilt blijven? Ik zou eens goed met hem gaan praten, mss speelt er nog meer? Stress op het werk?

Weet je zeker dat hij niet vreemd gaat.....

Hoe jong zijn jullie? Is het ineens gekomen. Hoe was zijn jeugd omdat hij zegt niet zeker te zijn voor het gezinsleven gemaakt te zijn.. misschien erg onzeker. Oppas mogelijkheden? Wij hebben alleen mijn moeder en ja dan kun je echt weinig weg. Maar uiteindelijk kun je al blij zijn met avondje thuis op den duur.

Wat een stress situatie voor jou. Je bent dit samen aangegaan en dan veranderen dingen in je dagelijks leven. Wat doen jullie nu om tijd voor jezelf en samen te pakken? Misschien kun je daar de focus op leggen. Probeer eens het gesprek aan te gaan en vragen hoe hij het voor zich ziet. Meestal als ze dan zelf na gaan denken en het in moeten vullen komen ze erachter dat het allemaal zo slecht nog niet is en ze eigenlijk ook niet weten hoe het dan anders moet. Want roepen is een, maar aangeven hoe ze het dan wel willen wordt toch vaak lastig. Ik vind dat altijd een beetje mannen hormonen. En geloof vooral in jezelf en jullie gezin. Want wanneer jij sterk in je schoenen staat (hoe moeilijk dat ook soms is in zo’n situatie) hoe meer een man daar in mee gaat en overtuigd raakt. En ja ook binnen een gezinsleven kun je het leuk met zijn allen of samen hebben. Het vergt alleen wat meer investeren en organisatie, en ook hij zal hier zijn aandeel in moeten hebben 🤗

Misschien zit je vriend in eene burn out of psychische klachten waar hij niet over kan praten. Misschien moet hij even langs de huisarts daar even vertellen hoe hij zich voelt,en hulp zoeken. En op het moment kijken we allemaal naar onze oude foto's en denken allemaal goh wat hadden we een goed leven voor al deze corona shit. Het is ook de corona gedoe misschien wat hem beinvloedt.

Jeetje wat heftig dat hij hier zo over denkt. Ik ben iets langer bij mijn man maar heb ook een kleine van 2 en nr 2 onderweg. Ik herken wel wat je zegt. Mijn man kijkt ook vaak terug op hoe het vroeger was en wat we allemaal deden. Hij mist dit ook en vind soms dat de kinderen deze vrijheid wegnemen. Daar klaagt hij wel eens over. Ik heb soms ook wel angst dat hij het ergens anders gaat zoeken of oid. Vooral als hij dan klaagt over dingen in huis die niet gedaan zijn. Dan heb ik wel eens het gevoel dat niks goed is. Toch zie ik ook dat hij ontzettend veel geeft om ons en dat we genieten van kleine dingen. Hij is gek met de kleine en de keuze voor nr 2 was zelfs vanuit hem gekomen. We hopen in de toekomst wat flexibeler te zijn zodat we de dingen kunnen doen samen en als gezin die we voeger deden. Corona helpt natuurlijk ook niet mee. Anders had ik er wel werk van gemaakt om toch die gezamenlijke momenten te maken. Lol heb je ook met je gezin en kun je samen maken alleen. Ik hoop dat hij inziet wat hij heeft!

Wat pittig lieve meid! Lijkt me heel zwaar. Misschien kunnen jullie nog een weekendje weg regelen voor de baby komt en samen praten, even met zn tweetjes zoals vroeger. En als het lukt afspreken om dit regelmatig te doen, nachtje of avondje weg. Ook al heb dan je beperkingen in de maatregelen die er nu zijn, even tijd voor elkaar kan zo goed zijn. Net als voor er kinderen waren. En staat hij open voor (relatie)therapie?

Wat ontzettend klote voor je! Ik vraag met idd net als ikke1981 af hoe zijn jeugd was. Heeft hij een goede band met zijn ouders? Heeft hij vaker twijfels gehad in het verleden? Je zou bijna denken aan een soort van bindingsangst of idd koudwatervrees.

Heel lastig dit, ik weet het zelf ook echt niet. Houd hij zomaar niet meer van mij ? Heeft hij last van depressie.. wil hij echt Zomaar alles opgeven. Ik ben bang ik ben 29 weken en wil dat alles goed komt met De kleine in me buik ik ervaar nu heel veel stres. Ik wil ons gezinnetje niet kwijt maja alleen kan ik daar niet voor vechten. Ik heb voorgesteld hij eens met iemand moet gaan pratend.. hij staat er wel voor open maar denkt zelf dat dat toch niet werkt ... ik hoop het zo

Als hij hier voor open staat, zou ik zsm naar een relatietherapeut gaan of naar maatschappelijk werk. Praten kan echt goed helpen en misschien zien zij wel wat de oorzaak van zijn twijfel is. Samen werken aan je relatie, anders lukt het niet😔

Oo meid dat is niet fijn... ik vind het vooral zeer laf van u vriend dat hij dit nu ineens zegt... voor een gezin te starten ben je met 2 he... Als hij u laat zitten om zijn vrijheid terug te winnen dan is hij zowel u als u kindjes niet waard

Proberen niet te snel conclusies trekken. Ruimte geven voor hem en jezelf. Je kleintje is belangrijkste. En als dat betekent eventjes rust nemen dan is het misschien niet zo gek. Elke relatie is anders en voor ieder werkt weer iets anders. Misschien kunnen ze bij pop poli jou snel helpen en eventueel hem erbij betrekken. Het is jouw leven en je hebt nu verantwoording voor die kleine en je kind. Ik ben zelf opgevoed door alleenstaande moeder. En is beter een goede stabiele ouder te hebben dan twee gestreste. En weet alles komt uiteindelijk wel goed :) Sterkte meid

Het is lastig om er zo even wat over te zeggen. Ik ken jouw relatie en weet niet hoe jullie dynamiek is samen. Wat wel opvallend is, is dat je zwanger bent van de 2e en hij dondersgoed weet hoe het is met een kind. Is de 2e een welbewuste keuze van jullie samen of is het meer iets wat van jou vandaan is gekomen en waar hij mee heeft ingestemd? Niet dat dit een excuus zou zijn want hij was er zelf bij toen je zwanger werd maar wellicht verklaard het iets. Ik zou je willen adviseren om nu sterk te zijn en hulp te zoeken voor jezelf. Je schrijft dat je bang bent om er alleen voor te staan maar angst is een slechte raadgever. Feit is dat als hij niet meer wil, hij niet meer wil. Dat kan je laf noemen maar maakt dat verschil? Je kan hem nooit dwingen om bij je te blijven en dat moet je ook niet willen. Zorg dus dat jij sterk bent en dat jij er klaar voor bent om het desnoods alleen te doen. Zoek hulp bijvoorbeeld een psych die jou helpt om sterk te zijn. Dan maakt het niet uit wat hij doet want jij voelt dat je het kan. Je neemt dan ook beslissingen vanuit kracht ipv zwakte. Iedere vrouw kan het ook alleen.

Pff zo manipuleren..ik zou zeggen ja doe maar. Ik zou echt geen vriend willen die aan mij of sterker twijfelt aan het kind

Ik zou kijken of je samen met iemand kunt praten om te kijken wat de omslag is geweest. Ik denk dat hij gewoon bang is. Blijkbaar is er veel veranderd. Ook met kinderen kun je echter prima ‘een leven’ (daarnaast) hebben. Doen jullie wel eens een weekend weg of echt avond met zijn tweeen? Krijgt hij de vrijheid met regelmaat met vrienden wat te doen? Dat soort zaken is prima te doen met afstemming, elkaar ruimte gunnen en opa/ oma of vrienden of kdv eens extra te laten oppassen. En ja daarnaast moet je wat inleveren als ouder, maar je krijgt er veel voor terug. Laat hem zelf nadenken over oplossingen hoe hij zijn gevoel van vrijheid en leuke dingen doen kan combineren met het vaderschap. Het is echt niet zo zwart-wit. Ondertussen proberen je eigen ding te doen, praat met jouw familie en vrienden en wees sterk. Het komt goed; linksom of rechtsom. 💪🏽

Wat een vervelende situatie! En pittig dat je er nu zoveel stress van hebt. Dit kun je er even niet bij gebruiken. Misschien kun je met hem in gesprek gaan over zijn verwachtingen en gevoelens. Wat verwacht hij te vinden als hij het gezin verlaat. Zijn verantwoordelijkheid als ouder stopt daar dan niet. Wat heeft hij nodig? Misschien kan een klein ding al een oplossing zijn voor hem. Met iemand praten kan ook zeker helpen. Die kijkt er dan toch met een afstand en professionele blik naar. Veel succes!

Ik heb dit ook ooit meegemaakt in mijn vorige relatie, achteraf bleef hij toch bij mij, maar ik merkte dat ik alles deed om. Hem 't epleasen na een x aantal jaar zat meneer op tinder, ging veel uit en hield neit veel. Rekening met ons als gezin, toen heb ik voor mijzelf en de Kids gekozen, beste beslissing ooit, al kostte dat veel tranen.