Miskraam 8 weken

Ach meid wat een naar nieuws..😪 heel veel sterkte en goed aan jezelf denken! Ik heb er zelf geen ervaring mee maar wel van velen uit mijn omgeving!

Och :( veel sterke! Ik een half jaar geleden na 11 week. We hadden ook al kloppend hartje gezien en is ook gestopt. Snap heel goed hoe je je voelt ❤️ Wij hadden besloten om het natuurlijke proces af te wachten en het duurde nog 4 maand voordat het vruchtje losliet. Ik vond dat lichamelijk heel heftig. En al die vragen herken ik ook… helemaal omdat ik inmiddels ‘al’ 42 ben en nog heel graag wil 😊. Is er een medische reden waarom je een curettage wil/krijgt? Bij mij werd dat namelijk sterk afgeraden gezien de wens. Maar volgens mij is het een vrij ‘lichte’ ingreep. Voel je vooral hoe je je wilt voelen ❤️ en zorg goed voor jezelf. En ik geloof er heilig in dat je niks krijgt dat je niet aan kan. Ik vond het emotioneel achteraf meevallen. Had ik ook niet verwacht. Alleen het duurde bij mij dus heel lang voordat mijn lichaam ‘ontzwangerd’ was. Dat is voor iedereen weer anders natuurlijk. Ook vond ik het idee dat het kindje blijkbaar niet levensvatbaar was/ niet sterk genoeg. In plaats van dat ik eerst boos was op mijn lichaam omdat ie het in mijn ogen niet goed had gedaan…kom ik ineens dankbaarheid voelen omdat die precies deed wat natuurlijk klopte. Maar goed, dat is allemaal met het hoofd gezegd en gevoel is een heel ander verhaal. Ik wens je veel sterkte en neem vooral alle tijd die je nodig hebt!

Dag Livia, Wat fijn dat je zo eerlijk en open je verhaal deelt, doet me veel deugd om te horen dat bepaalde zaken normaal zijn. Ik wil eerst beginnen met te zeggen dat je mij een heel sterke persoon lijkt en ik het erg vindt dat je dit hebt moeten meemaken. Ik vind het ook heel moedig dat je de natuurlijke weg hebt gekozen en nog 4 maanden mentaal wat hebt moeten afzien. Ik heb niet echt een keuze gekregen om de natuur zijn gang te laten gaan. Ik had een keuze ( nog net op de grens) om met pilletjes te werken en zo de zwangerschap af te breken of met een curettage. Ik heb ondertussen 1 kindje en tijdens de keizersnede zijn er een aantal complicaties opgetreden met bloedingen die niet helemaal onder controle waren. Vandaar dat we er samen voor gekozen hebben om een curettage te nemen en met wat extra medicatie de bloedingen te controleren. Ik ben eingelijk ook wel heel ok mee dat Ik ook weet wanneer het klaar is en ik dit hoofdstuk kan afsluiten. Ik ben 33 jaar, er werd mij niets gezegd van grotere risico's ofzo? Ik vermoed dat het wel ok is dan? Of mss heeft dit te maken met dat ik reeds een keizersnede heb ondergaan en er daardoor geen verklevingen zijn ontstaan en ik geen aanleg heb? Ik weet het niet. Ik duim mee dat je snel weer zwanger mag zijn en het je gegund is! ( en dat hoop ik stiekem ook voor mezelf) ik weet uit ervaring dat dat toch altijd wat helpt in het proces om alles te verwerken.

Hi, wat ontzettend vervelend voor je, ik heb voor de zwangerschap van ons zoontje een miskraam gehad. Ik was toen 6 weken zwanger en mijn lichaam stootte uit zichzelf het vruchtje af...geen ervaring met curretage dus. Na mijn miskraam wel van heel veel andere vriendinnen, kennissen en collega's vernomen dat zij ook een miskraam hadden gehad. De meesten tussen 2 zwangerschappen in, maar ook een enkel voor hun eerste kindje net als ik. Het is dus iets wat heel veel voorkomt maar nog veel te weinig over wordt gesproken. De miskraam was in mei en in september zijn wij weer zwanger geraakt van ons zoontje die ondertussen 20 maanden is. Heel veel sterkte met het verwerken, neem je tijd... Het is niet niks

Bedankt om je verhaal te delen. Ik heb ook een miskraam gehad op 5 weken voor ik mijn dochtertje heb gekregen. Ik was 4 maanden later zwanger en nu een pracht meid rondlopen van 19 maanden. Mijn grootste angst voor een 2de kindjes was weer een miskraam en helaas weeral pech. Vorige keer kwam het vanzelf af maar nu is het toch een ander gegeven dat er toch al een medische ingreep moet gebeuren wegens de grote. Maja ik probeer me te troosten met de natuur die aangeeft dat het niet voldeed aan de vereiste om uit te groeien tot een persoontje. En mss ook stom maar eens je dan beslist om opnieuw zwanger te worden dan wil je dat ook en nu lijkt er al zoveel tijd " verspeelt" te zijn .. 2 maanden zwangerschap ( voor niets) min. 6 weken wachten en hopen dat je regels dan doorkomen.. zijn we bijna 4 maanden verder na onze wens en dan moet het al van de eerste keer prijs zijn.. ik weet het ik mag mij er niet druk om maken maar dat sluimerd zo toch wat door mijn hoofd.. Anderzijds mag ik mij al de hemel in prijzen dat ik een mooie dochter heb want ik begrijp heel goed dat mensen die kado ook nooit krijgen. Maja.. een paar keer van mij afschrijven, lotgenoten horen en tijd en zullen al wel helpen om deze recente gebeurtenis te verwerken.

Veel stertke! Voor mijn zoontje heb ik 3 miskramen gehad in 3 jaar tijd. Bij de laatste miskraam kwam ik tijdens de 8 weken echo achter dat het hartje niet meer klopte. Gynaecoloog adviseerde mij om met met pilletjes te werken omdat ik een gesloten baarmoedermond had en het lang kon duren tot het vanzelf losliet. Heb toen ook ervoor gekozen om een bloedtest te laten doen, moest daarvoor eerst 12 weken wachten. Was daarna meteen zwanger. Ik heb nog geen kriebels voor een tweede maar weet nu al dat als ik zwanger zou raken en het weer afloopt met een miskraam, dat ik er helemaal mee kap. Ik heb echt geen zin in al die ellende weer.

Ik heb ook een miskraam gehad bij 7 weken ongeveer, gelukkig kwam t vanzelf ik heb er fysiek niet veel Last van gehad, kon t toen redelijk gemakkelijk verwerken, maar dat is natuurlijk voor iedereen anders, neem je tijd en praat erover. Ik was niet de maand erna maar daarna toen weer zwanger. Sterkte!

Heel veel sterkte de komende tijd! Ik heb voor onze dochter een missed abortion gehad. Tijdens de termijnecho kwamen we erachter dat het eigenlijk nooit verder dan 5/6 weken was gekomen. Ik heb toen 2 weken afgewacht maar kwam niet los. Heb toen ook voor de curettage gekozen. Mij is alles onwijs meegevallen! Na 2 menstruaties was ik weer zwanger en dat is onze dochter geworden ☺️

Ik kreeg gisteren hetzelfde nieuws. Ik dacht 11 weken zwanger te zijn, hadden het hartje zien kloppen bij 7 weken (maar ik dacht toen wel een week verder te zijn...) en gister bleek het vruchtje niet groter dan 8 weken te zijn en geen kloppend hartje. Mijn lijf heeft me zo voor de gek gehouden, ik voelde me zo zwanger, werd ook echt steeds dikker. Kon het bijna niet meer verhullen. Had het ook al aan wat mensen verteld want het voelde gewoon wel goed. Ik ben er nu wel open over naar de mensen om me heen, wil er geen geheim van maken en het helpt mij ook om er over te praten. Wel ook benieuwd hoe nu verder want het komt nog niet op gang. Hoe snel zou ik weer zwanger zijn? En hoe onzeker ga ik dan al die tijd zijn? Ook het idee dat er dit jaar geen kindje meer gaat komen maar waarschijnlijk pas volgend jaar, geen zomerbaby (was eind aug uitgerekend) maar misschien een winterbaby, etc. Het voelt allemaal nog zo onwerkelijk, alsof ik het niet heel bewust meemaak. Heel veel sterkte met dit verlies! Het is niet zomaar iets! 🍀

Voor onze 1e heb ik een miskraam gehad bij 7 weken. Ik had het kindje toen nog net niet gezien want de echo hadden we 2 dagen later. Dat heeft het misschien toch iets "makkelijker" gemaakt denk ik? Dat ik nog niets gezien heb. Ik denk ook maar zo... hier wordt niet voor niets afgebroken. En idd, je gaat twijfelen. Ik bleef maar positief testen, wat bleek. Ik heb na die miskraam nog super lang rondgelopen met het vruchtje, want die was niet af gekomen. Uiteindelijk ook idd met die medicatie gestart, deed niet veel... en dus toch ook curretage. Ik wilde na de curretage eerst even "schoon" worden, in de zin van even een keer ongesteld. En daarna was ik wederom meteen zwanger! Nu is mn zoontje alweer de 1,5 jaar voorbij! Nu ben ik weer in verwachting... ik gok 6/7 weken nu? Weer heeel spannend natuurlijk, en deze keer hebben we er sinds augustus over gedaan, dus ook niet in een keer zwanger.

Dag Sanne, heb je een vriendchapverzoekje gestuurd. Wou horen hoe het met je was 🙂

Hoi Sofia! Lief dat je dat vraagt. Het gaat hier wel oke, wel een enorme rollercoaster geweest deze week. Maandag ben ik naar het ziekenhuis geweest voor medicatie. Die heb ik dinsdag en woensdag ingenomen en woensdag kwam het allemaal op gang en ben ik denk het vruchtje verloren. Verdrietig moment maar het lucht ergens ook op. 28 feb heb ik controle in het ziekenhuis om te kijken of mn baarmoeder schoon is. Ik hoop het heel erg want daarna hebben we denk ik groen licht voor weer een poging. Ik schrijf er veel over, zo heb ik een blog geschreven op Mamaplaats (https://mamaplaats.nl/blog/verlies/het-is-niet-goed-het-hartje-klopt-niet-meer?fbclid=PAAabof_P5_cAKo2JvFlnkfFT4rCpVx4lr2JBBcqOOyPIK12IDwWZ9T3i6jK8) mocht je interesse hebben het te lezen. Ik heb dit bericht gisteren ook op mijn instagram gedeeld en ik heb zóveel reacties van vrouwen die hetzelfde hebben meegemaakt. Heel bijzonder en ik voel me gesterkt om te weten dat ik niet alleen ben. Hoe is het met jou? Heb je de curretage al gehad? Hoe verliep dat? En mentaal? 🍀

Hoi Sanne, die rollercoaster snap ik volledig. Ik duim op 28 feb mee dat je baarmoeder proper is en jullie groen licht krijgen want daar leef je toch een beetje naar hé. Hier is alles redelijk dramatisch verlopen. Ik kreeg maandag mijn curettage die van 30 min naar 2,5 is gegaan in de operatiezaal door een bloeding die ze niet konden stelpen. Ben in het ziekenhuis moeten blijven, meer als 1 liter bloedverlies. Heb een bloedtransfusie moeten krijgen van 2 zakjes bloed en mijn buik en baarmoeder zijn volledig gebruskeerd. Behoorlijke shock als ik bij kwam uit narcose. Ik heb met mijn keizersnede van mijn dochter net hetzelfde meegemaakt maar dat werd nog afgeschreven als pech of toevalligheid.. maar nu wordt de situatie toch wat gevaarlijker als mijn baarmoeder dit telkens opnieuw doen. We hebben bijgevolg op 16 maart een afspraak om te zien of alles genezen is + gesprek om alles een plaats te kunnen geven en toch een plan voor de toekomst te maken. Het zal eerder een hoogrisicozwangerschap worden dan een normale. De angst zitr goed in. Ondertussen ben ik wel thuis maar mentaal en fysiek totaal kapot. Ik had al 1 maand non stop zitten overgeven ook van de zwangerschap dus was al behoorlijk slecht en fragiel en deze hoop er op heeft het niet beter gemaakt helaas. Ben al zeker 2 weken thuis maar de kans op verlenging lijkt mij wel reëel. Wij hebben een handvol mensen ingelicht maar niet veel, momenteel voelt dat niet goed. Dus momenteel hier nog een hoopje ellende maar hoop ik op 16 maart ook goed nieuws te krijgen om daar op verder te bouwen.

Jeeetje wat een heftig verhaal zeg! Ergens fijn dat je dan al in het ziekenhuis was en ze je gelijk hebben kunnen helpen met transfusies enzo. Wat verdrietig om je te realiseren dat het dan een hoogrisicozwangerschap zal worden, dat is natuurlijk niet waar je van uit ging. Kan me wel indenken dat je er even helemaal doorheen zit en je totaal niet goed voelt. Vooral inderdaad langer thuisblijven als dat nodig is. Goed dat je ook een afspraak hebt om alles een plek te gaan geven. Fysiek is het zwaar, maar mentaal ook des te meer! Ik duim ook heel hard voor jullie op goed nieuws op 16 maart en hopelijk kunnen jullie een goed plan maken. Je mag me altijd een berichtje sturen als je erover wilt praten! Kan me namelijk ook voorstellen dat je het niet zomaar met heel je familie en vrienden gaat delen als dat niet goed voelt. Heel veel sterkte voor jullie de komende tijd en denk aan jezelf!