De zoveelste gebroken nacht, ik snap nu waarom het gebroken heet want zo voel ik me ook. Gebroken. Ze sliep vet goed door maar ineens was het klaar. Dacht dat het een fase is maar die fase duurt al langer. Overdag gaan de slaapjes ook helemaal ruk, ze wil soms alleen onder bepaalde omstandigheden slapen en hoe gestructureerd ik het ook doe, het moet altijd weer nóg meer. Daarnaast kruipt ze niet, tijgert ze niet en wil ze niet op dr buik. Ze lijkt qua uiterlijk niet echt op me en mijn man en omgeving vinden haar vooral heel erg op mijn man kijken en vertellen dat dan ook. Ondertussen zit ik met mijn handen in het haar en ben ik op en klaar er mee. Serieus, ik vind het moeilijk met mijn baby En ja ze heeft leuke kanten, maar de stomme beginnen te overheersen. Iemand tips?