Opvoeden en meer

Wij hebben niet echt een bepaalde opvoedstijl, maar wij voeden op vanuit ons hart. Als ik dat naast opvoedstijlen leg, komt dat het dichtstbij natuurlijk ouderschap met een kleine twist montessori. Soms vind ik het ook vermoeiend/lastig om rustig te blijven en veel geduld op te brengen. Maar ik ben van mening, dat net zoals ons kindje bepaalde gevoelens mag hebben, wij dat ook mogen hebben als ouders. Als mijn kindje dus een bepaalde emotie uit, doe ik net als jou, op niveau komen en de gevoelens erkennen: mama snapt dat je nu heel verdrietig/boos bent, dat mag ook, maar de brokjes zijn echt van het hondje en niet van jou, ik snap dat je dat jammer vind. (Bijvoorbeeld) Maar als ik of mijn partner een bepaalde emotie uit, boosheid, ongeduldig, verdrietig, dan communiceer ik dat ook terug naar mijn kind: sorry vriendje dat mama een beetje boos word, maar ik vind het niet leuk dat je steeds de brokjes pakt. En ik merk, dat ik vaak al rustiger word op het moment dat ik het “bespreekbaar” maak met m’n kind. Hij begrijpt natuurlijk nog niet echt veel wat ik zeg, maar door zo te blijven communiceren denk ik wel dat hij dat (snel) gaat begrijpen.