Relatie groeit uit elkaar sinds baby

Ik begrijp je! Weet dat sommige papa’s het moeilijk hebben met een baby. Sommigen vinden die baby echt maar niets. Naarmate ze ouder worden kunnen ze er meer mee doen en komt er interactie. Ik praat t niet goed. Maar ervaarde het ook zo met ons eerste zoontje. Nu ondertussen 2 jaar en er wordt vlot gespeeld. Met de baby helpt hij nu meer. Maar is nog altijd veel voor mij. Je bent niet alleen.

Ik zou het niet zo snel opgeven. Het is namelijk nieuw en even wennen “als het jullie eerste is” ik denk dat jullie het samen rustig moeten bespreken, waar je tegen aanloopt. Doordat er irritaties zijn is de communicatie waarschijnlijk ook niet helder. Hij hoort jou ook te helpen want jij hebt ook jou rust nodig. Ik zou jou gevoelens uiten naar hem toe en duidelijk aangeven hoe jij hierin staat ! En wat jij van de situatie nu vindt. En eerlijk over je gevoelens.

Ik vind het echt knap dat je dat allemaal alleen doet en ik snap heel goed dat je er af en toe doorheen zit! De zorg voor een new born baby is echt net zo zwaar als werken. Je bent er ook de hele dag zoet mee. Mijn vriend en ik nemen de zorg van onze kleine gelukkig helemaal 50/50 op ons. Ook hij doet de nachtvoedingen zelfs al moet hij vroeg op voor werk. Ik zou je vriend proberen uit te leggen dat wat jij doet ook echt heel zwaar is. Je hebt samen een kindje gekregen en bent (vind ik) samen verantwoordelijk voor de zorg. Succes en you rock momma!!!

Het is zeker niets nieuws en je zult zeker niet de eerste of de laatste zijn waarbij je relatie flink op de proef gesteld word. Het is indd wennen aan de nieuwe routine hier ook en brengt heel wat stress en ruzies met zich mee omdat we allebij moe zijn we hebben een zoontje van bijna 4 en nu onze dochter van 8 weken en het is even zoeken weer naar een routine en je merkt dat je dingen echt afreageert op elkaar. Hier heb ik zelf voorgesteld aan men man om op de zetel te slapen sinds zen vaderschapsverlof geëindigd was, maar men man doet alles met ons zoontje en hier en daar met de kleine maar het is indd de mama die het meeste doet en je bent niet alleen.. Ik zou met je partner even een goeie balans zoeken van wat hij wel kan doen.. En praten is de key!

Thanks meiden voor jullie berichtjes. Ik had zo gehoopt op de steun van mijn man hij heeft al 5 kinderen waarvan de oudste al 14 is. Voor mij is dit de eerste en helaas voor me zwangerschap een burnout gekregen en dit maakt het soms even zwaar maar we geven niet op we blijven hopen dat beter wordt. Het is heel jammer als je zwanger bent hij alles belooft en nu van alles afziet dat doet soms echt even pijn

Jeetje wat een droevige situatie! Ik vind het niet normaal dat hij op de bank slaapt en alles aan jou overlaat. Mijn man moet ook gewoon werken maar doet elke avondvoeding!! Hij zegt altijd: jij moet morgen weer de hele dag! En in het weekend doen we het 50/50. Hij is vader, je mag verwachten dat hij er dan ook voor zijn kind is.

Ik heb precies hetzelfde gehad met mijn man, sliep ook alleen maar en keek amper om naar ons zoontje.. Vorige week heb ik me mond open getrokken of je gaat me helpen of tis klaar en ik ben weg met je zoon, na 2 dagen geslapen te hebben bij zijn moeder kwam hij terug om het goed te maken en nu een week later helpt hij me veel meer zowel in het huishouden als met ons zoontje.