Schoonmoeder weet alles beter

Jeetje wat een vervelende situatie. Ik herken me niet in je verhaal, maar ik weet van mijn eigen moeder dat ze bijvoorbeeld ook heel graag de kinderwagen duwt als wij samen gaan wandelen. Gewoon omdat ze een trotste oma is en graag aan iedereen wil laten zien dat dit haar kleinkind is. Misschien dat dit bij jouw schoonmoeder ook het geval is? Wellicht heeft ze niet door dat ze met haar gedrag jullie buitensluit en negeert? Ik zou inderdaad bij haar aangeven dat het jou en je partner een vervelend gevoel heeft gegeven. Hopelijk snapt ze jullie gevoel en succes met het gesprek!!

Och wat een rot situatie zeg! Ik kan snappen dat ze gewoon trots op haar kleinkind is, maar haar gedrag vind ik ook echt niet kunnen.. ze behandeld het als haar eigen kindje. Ik snap helemaal dat je flink gefrustreerd hierdoor ben. Proberen idd een gesprek aan te knopen en vertellen hoe jij dr over denk.. misschien weet ze niet dat het bij jullie heel verkeerd over kom. Succes😘

Ik herken dit precies! Heel vervelend

Oh wauw wat een vervelende situatie. Ik snap je gevoel heel goed... Ik ben zelf met dit soort dingen heel makkelijk; ons kind, onze regels. Dat zou ik haar wel echt duidelijk maken. Dat je snapt dat ze trots is en graag met haar kleinkind is en ook dat zij dingen misschien anders aan zou pakken, maar jullie doen het zo en dat heeft ze te respecteren, punt. Sterkte ermee!

Toen ik begon met lezen dacht ik nog: zou het nog uit enthousiasme komen en zonder verkeerde bedoelingen dat ze wat sneller loopt etc. Maar toen kwam ik bij het stuk dat je dochter moe werd en brood kreeg etc. Hier gaat je schoonmoeder echt wel grenzen over en dit mag je aangeven! Het zal niet makkelijk zijn, zeker niet met hoe je schoonmoeder overkomt, maar zo te horen is het wel nodig dat iemand eens tegen haar zegt dat ze te ver gaat. Misschien kun je met je man bespreken hoe dit het beste te doen. Ik zou concrete voorbeelden geven, jullie gevoel erbij en wat jullie graag in plaats daarvan zouden willen van haar.

Ik herken het wel enigszins! Mijn schoonmoeder is meestal echt lief en betrokken, maar af en toe heeft ze van die dagen dat ze inderdaad alles beter weet. Alle dingen die wij gewend zijn met ons zoontje worden dan in twijfel getrokken: hè, slaapt hij zonder deken, alleen in een slaapzak?! Dat hapje moet veel warmer joh. Ik haal de korstjes er wel af, die eet hij toch nog niet (wel dus), etc. Op die dagen erger ik me ook groen en geel. Ik geef wel altijd als antwoord hoe wij het doen, maar ze kan alsnog stug blijven volhouden. Dan laat ik het maar een beetje gaan, het is namelijk niet altijd zo dat ze in zo'n stemming is. Behalve natuurlijk als het gaat om iets echt belangrijks of gevaarlijks, m'n zoontje krijgt gewoon geen deken want hij gaat alle kanten op in bed en dat is gevaarlijk, punt uit. Maar ik kan me dus echt voorstellen hoe je je voelt, het is echt heel stom. Als je schoonmoeder dit dus veel vaker of altijd doet, is het idd goed dat je het gesprek aan gaat. Ik zou wel proberen ervan uit te gaan dat ze het goed bedoeld, en niet heel aanvallend zijn. Zoiets van, je wilt graag qualitytime met je kleinkind en je bent heel zorgzaam, maar ze is bepaalde dingen gewend bij ons thuis en wij staan achter die dingen, dus we willen vragen of jij dat ook zo veel mogelijk wilt aanhouden. En dan voorbeelden geven. Spreek ook vooral vanuit je eigen gevoel: wij voelen ons gekwetst/aan de kant gezet/onbelangrijk gemaakt ipv jij doet dit en dat en dat is stom want.. Aanvallend werkt vaak averechts.

Sorry maar je laat het ook gebeuren. Jouw kind, jouw taak. Je laat over je heen lopen en je man ook. Goed dat jullie in gesprek gaan, succes

Precies wat ik ook dacht.. Pan pan probeer echt voor jezelf op te komen daar doe je echt niemand pijn mee en dan als ze teleurgesteld is? Hallo jouw regels en jouw grenzen. PUNT. Wie denkt ze wel niet dat ze is is jouw kind haar dochter ofzo? Doe normaal ik zou daar gelijk afstand van nemen, doeiii 🙋‍♀️

Jullie hebben gelijk. Mijn man vind het sowieso heel lastig. Hij heeft adhd (wat mijn schoonmoeder totaal niet begrijpt en doet alsof het niet zo is) en hij is echt opgegroeid met het idee dat je dit soort dingen niet bespreekt en onder het tapijt veegt... Ik ben juist niet zo en erger me gigantisch maar durf ook niet zo uit mijn slof te schieten. Maar we gaan vandaag het gesprek aan😁👍

Echt goed dat je dit gaat communiceren laat je ons weten hoe het is gegaan? En mocht ze het NOG niet snappen dan kan je meteen afstand houden

Hoe is het gesprek gegaan vandaag?

Gesprek net gehad. Het ging redelijk. We hebben afgesproken dat we het in vervolg direct aangeven. Ze schoot wel een beetje in de verdediging maar volgensmij hebben we het punt gemaakt. 👍😁

Wat fijn!

Zo herkenbaar. Die van mij zegt elke keer "ach ja dit is al mijn 6e kleinkind dus ik zal het wel weten". Mijn schoonouders passen op dinsdag altijd op, maar weet al dat de kleine dan weer andere kleding aan heeft gekregen want dat vind zij beter/ makkelijker en continu sokken terug aan doen (ach joh vooral doen maar er niet gek van staan te kijken als de kleine zijn sokken etc uit blijft trekken ). Volgens haar kan mijn zoontje echt bij haar al brood zelf .. ja serieus zelf aanprikken en opeten (als moeder zijnde zeg je altijd dat je kind slim en pienter is, maar dat kan hij dus echt niet .. kan wel van een vork eten met al aangeprikt stukje maar zelf aanprikken echt niet). Continu de vergelijking met de andere kleinkinderen want die van ons is wel erg stevig ten opzichte van andere kleinzoon en dat beetje extra gaat er wel af zodra ze gaan kruipen (lees leeftijdsverschil van 5 maanden en een zoontje die precies op de middenlijn zit qua metingen en nog geen rolletje vet extra heeft). 9 van de 10 keer rol ik een keer met m'n ogen en dan schiet mijn schoonvader in de lach, maar die ene keer schiet het bij ook nog wel eens in het verkeerde keelgat en dan ga ik er vol tegen in. Kan verder goed met haar door 1 deur hoor, maar af en toe 🤪

Ik herken bepaalde dingen wel vanuit mijn eigen ouders (ex schoonfamilie geen contact mee). Vooral het met de kinderwagen willen lopen en soms met kleine dingetjes over opvoeding en eten Ik denk dat het vooral enthousiasme is en ze graag met de kleine bezig zijn. Ik geef als het nodig is aan dat het mijn kind is en ik bepaal hoe of wat. Als ik advies wil vraag ik er wel om. Dit respecteren ze en geven ook aan dat het onbewust gebeurd en goed bedoeld is. Ik probeer uit mezelf ook de aandacht te verdelen in wat zij doen op zo’n dag en ik. Dus gaan we de staf in of ergens heen dan zeg ik willen jullie misschien even met de wagen lopen of haar eten geven. Geef duidelijk je grenzen aan. Het komt zo vaak voor. Ik denk dat het een opa en oma dingetje is. Dat zorgelijke en alles over willen nemen 😅

Dit heb ik idd ook met mijn moeder. Ik probeer idd heel bewust dingen te vragen zodat ze zelf niet alles naar zich toe wil trekken. Dat werkt meestal wel. Maar ook die ongevraagde adviezen... zo lastig 😅 zij vindt altijd dat ons zoontje extra laagjes aan moet/ mutsjes etc. Die arme jongen heeft het al snel warm en wordt daar ook heel sjaggie van. Maar ook met eten bijvoorbeeld.. wij geloven er in dat ons zoontje prima z'n eigen grenzen aan kan geven maar zij blijft dan 'trucs' doen om extra happen er in te krijgen terwijl hij al aangeeft vol te zitten.. daar wordt ik echt gek van. Dan grijp ik echt in.