Hoi dames,
Ben ik nu de enige die hier last van heeft?
Even een kleine backstory:
Vandaag zijn mijn man en ik samen met ons dochterje van bijna 1 jaar (5 juni is ze jarig) op uitnodiging en kosten van mijn schoonouders (mijn man zijn ouders dus) naar Burgers Zoo geweest. Ook mijn man zijn jongere broertje en ouder zus met haar man waren gezellig mee. Klinkt allemaal super leuk toch? Nou dus niet.
Nu is het zo dat mijn schoonzus en haar man geen/lastig kinderen kunnen krijgen. Ze heeft het syndroom van turner en is niet vruchtbaar. Wel zou ze kunnen dragen als ze een gedoneerde ei kunnen krijgen. Echter, dit gaat maar moeilijk omdat alle eibanken de wachtlijsten gesloten hebben vanwege de grote vraag en klein aanbod.
Terug op de dierentuin.
Al weken geleden staat dit gepland en vandaag zijn we dus gegaan. Nu heeft mijn schoonmoeder wel vaker trekken dat ze doet alsof ze alles beter weet qua opvoeding, maar vandaag was extreem.
Zo begon ze gisteren al met aangeven dat zij alles wel mee zou nemen voor ons dochterje van fruit tot groente potjes en baby snacks. Dit vond ik al erg raar en heb aangegeven dat ik zelf sowieso meeneem. Het is toch ons kind...
In de dierentuin zelf heeft zij en mijn schoonvader elke keer de kinderwagen gepakt, ons dochterje zomaar meenemen en ver voor ons uit gaan lopen. (ik loop niet zo snel omdat ik opnieuw zwanger ben en dit weten ze). Daarnaast liep ze overal heel snel doorheen en waren we ze uit het zicht soms zelfs dat ze wegliepen met ons dochterje.
Ons dochterje had een fruitzakje van mij gekregen, waar ik overigens veel moeite voor moest doen. Want schoonnoeder zette de kinderwagen maar niet stil zodat ik het kon geven. En deed vervolgens alsof ik aan haar kind zat toen in voorstelde om het zakje wat op te rollen omdat hij bijna leeg was en ze anders de rest er niet uit kreeg.
Vervolgens is het zakje leeg en mijn dochterje vind het prachtig om nog een tijdje met het zakje in de mond te spelen. Nou prima toch. Mijn schoonmoeder vond dit vies. Want het maakte zo'n pikzooi. Aangegeven dat ze er mee speelt en dat ze dat altijd doet.
Vervolgens draai ik mijn hoofd 30 graden ofzo om naar de apen te kijken, pakt ze zo dat zakje van mijn dochter af en gooit het weg. Ik zie dit en zie dat mijn dochter dit niet leuk vind.
Verder op de dag krijgt mijn dochterje als lunch een fles. Ook dit weten ze want ze past zelf 1 keer per week op.
Zitten we op een bankje zelf brood te eten. Beginnen ze ineens mijn dochterje vol te stoppen met brood terwijl ze weet dat ik dit nog steeds eng vind en dat ze zo een fles krijgt.
Op een gegeven moment zie ik dat ons dochterje moe is en stel ik voor om haar in de kinderwagen te doen zodat ze even wat rust kan pakken. Hier wordt totaal niet op gereageerd en ze blijft ons dochterje wakker houden.
Het was erg waaierig en ik wou graag de kap van de kinderwagen omhoog hebben. Je voelt het al aankomen. Constant als ik de kap omhoog doet. Spreekt ze uit dat het onzin is en doet het weer omlaag.
Van dit alles bij elkaar worden zowel ik als mijn man helemaal gek van. Ik stond op het punt van huilen maar wou geen gedoe maken met iedereen erbij.
Om het helemaal af te maken zitten we vervolgens na ons Dierentuin bezoek bij hen thuis Patat te eten met ons dochterje in de kinderstoel.
Ze had al avondeten gehad, maar was wat vervelend en dus gaf ik haar wat appelmoes in een bakje met een lepel om mee te knoeien en te oefenen. Ook hier kwam weer commentaar op dat het vies was en rommel maakte en ze gaf al instructies aan mijn man dat er spetters op de vloer lagen terwijl ik al zij dat ik het wel zou opruimen.
Tenslotte zijn we klaar met eten en zit ik op de bank naast mijn dochter die ik de kinderstoel Aan de klets is en wat aan het jammeren is. Ik geef hier op dat moment geen aandacht aan. En zonder ook maar iets, staat mijn schoonmoeder op pakt zo mijn dochterje naast me weg uit de kinderstoel en geeft haar aan mijn schoonzus en haar man. Geen woord wordt er tegen me gezegd en mijn schoonzus en haar man gaan vrolijk familietje spelen met ons kind en mijn schoonmoeder zit ernaast dromerig te kijken naar hoe leuk het toch zou zijn als het van hun was...
Ik voel met net een draagmoeder ofzo die totaal vergeten wordt...
Wat moet ik hier nou mee. Is dit normaal? Herkend iemand dit? Mijn man is er redelijk overstuur van en weet niet wat hij moet. (Angst is ze alle drie mijn man en zijn broertje en zus zeer ingeprent)
We hebben een appje gestuurd met dat er ons iets dwars zat na vandaag en of ze langs kon komen om het te bespreken. Geen reactie. Gebeld wordt weggedrukt. Krijgen we het appje: zie je appje nu pas, liggen al in bed, maar nu niet
Terwijl als ik haar vraag te komen om half 12 snachts omdat we problemen hebben tussen mij en mijn man of omdat we erdoorheen zitten met de K*'t staat van de woning dan kan het ineens wel..
Hebben voorgesteld voor morgen 12 uur Maar weer geen reactie
😡