Twee is nee 🙈

Ik leg hem altijd uit dat ik mega lang heb gekookt voor hem. Hij is dan zo van oke als het moet... Meestal lukt het mij om hem dan nog een halve kommetje verder te laten eten. Hij begint hier ook altijd met nee 🙈

Hier is het ook zo dramatisch... niet eten keihard huilen als ze iets niet mag, 2 uur lang huilen als ze naar bed moet. Ik heb zelf geen tips. Het is een fase hopen we maar weer 😔

Wij geven haar al een tijdje keuzes.. Schijnt te helpen en bij ons scheelt het echt. Loop je de trap op of moet ik je tillen? Wil je zuivelspread of pindakaas? Wil je in bad of douchen? Wil je een rokje of een broek aan? Doe je zelf je broek aan of moet ik helpen? Kies je zelf even sokken uit? Welke tanden moeten wij poetsen?.. Het schijnt dat ze hierdoor het idee hebben, dat de mening er toe doet.. En wat ik zeg.. voor ons werkt het echt..

Dit helpt bij ons ook heel goed en voorkomt vaak een driftbui 🥲😂

Hier heeft hij (denkt hij😄😜) ook altijd een keuze. Ook werkt het doordat we niet ineens iets stoppen of weg gaan maar alles inmiddels een laatste keer heeft. Nog een keer de kraan open met douchen Nog een keer van de glijbaan Hij accepteert het dan eigenlijk vrijwel altijd. Door beiden dingen strikt toe te passen hier eigenlijk vooralsnog heel weinig driftbuien.

Ja dit werkt idd. Dit doen we ook, maar: ‘wil je het eten prikken met een vork of scheppen met een lepel?’ werkt helaas niet. :(

Thanks voor de reacties :) Oké, vandaag werkte iets een beetje! Yeey. T leek vooraf mis te gaan omdat ze alleen aardbeien of in bad wilde en ze zich niet makkelijk liet afleiden. Maar ze kreeg uiteindelijk meerdere keuzes rondom het eten (wil je op schoot of op je stoel? gaat papa hier zitten of hier? Wil je meer kaas of is het goed zo?) en ze was aant spelen met onze portemonnees en pasjes. Ze liet zich 100% voeren (das ook lag geleden). En achteraf mocht ze een paar aardbeien. Ze was the happiest girl on earth. Soms ff zoeken wélke keuzes je geeft i guess 🤷‍♀️😆

Ja je moet eigenlijk een beetje doen alsof er een keuze is met je eigen doel voor ogen zeg maar. Hier is het we gaan naar boven, neehee - wil je zelf lopen of moet mama je dragen? (Geen keuze of discussie dat we niet naar boven gaan) en zo verder: Klim je zelf in de stoel of moet mama je erin zetten. Wil je eerst deze broek aan of het shirt (en niet welke broek of welk shirt) Soms mag die iets breder kiezen bijv. wil je met de fiets of lopen.

Wij geven inderdaad ook keuzes en met eten zijn we dan wel heel strikt. Laatste dagen hebben we ook boze buien als wij aan tafel moeten. Wij laten hem dan echt even uitrazen. Bieden nabijheid door bij ons op schoot te zitten, om rustig te worden, als hij dat wil. Wij eten ondertussen dan en hij wil vanzelf mee eten uiteindelijk (vanuit eigen stoel). Soms beginnen we met zijn toetje, omdat hij het avondeten weigert. Veelal eet hij na zijn toetje dan zijn eten alsnog. Rare tic, maar het werkt hier. Bij ons is het toetje overigens suikervrije appelmoes en krijgt hij altijd ongeacht of hij wel of niet wil eten. Wij boden daarnaast flesje melk met klein beetje brinta aan half uur voor slapen, altijd.. ongeacht of hij wel of niet at. Uiteindelijk weigerde hij dit flesje en is deze er af gegaan. (Heeft koemelkallergie en zo kreeg hij voldoende plantaardige melkproducten binnen). Hij krijgt echter nooit iets anders te eten buiten zijn appelmoes. Geen brood niks. Overdag inderdaad zoveel mogelijk samen doen, idee geven dat ze een keuze hebben tussen twee dingen die jij al bepaald hebt. Werkt hier inderdaad ook. Ik mag geen brood meer smeren zonder dat hij daadwerkelijk helpt. Enkel toekijken is niet meer voldoende. Ben blij dat ik nog mag helpen😉

Feest van herkenning hier! Heel grappig. Bij ons werkt het idd ook om keuzes te geven. En soms is het ook gewoon 'ja we gaan dit doen, en ik snap dat je het jammer vindt maar dit is belangrijk'. Soms helpt ook gewoon de volgorde van acties omdraaien of hem ergens mee laten helpen (als we gaan eten en hij doet moeilijk, nog even laten helpen met tafel dekken (ook al is het klaar), dan wil hij sneller wel aan tafel gaan daarna). Sowieso hem zelf veel laten prutsen (met broodje smeren etc.) Hij vraagt daarna vanzelf hulp als het niet lukt. Terwijl als ik begin hij echt moord en brand kan schreeuwen. Sowieso is het 1e antwoord vaak 'nee' en als ik hem iets voor z'n neus hou, wil hij het vaak alsnog. Vooral met eten/ drinken. Merk ook dat hij vaak test tot hoe ver hij kan gaan. Ik wordt er vooral heel moe van als hij niet blijft luisteren (bijvoorbeeld dat hij niet op de rand van het zwembadje mag staan, want dan loopt het water er uit). Hij blijft het proberen, tot ik op een gegeven moment hem dan maar uit het zwembad haal en hij even niet meer in het zwembad mag spelen. Ook drama natuurlijk op die momenten. Of als ik hem bij me roep omdat hij niet zonder schoenen op de fiets mag, gewoon keihard negeren. Zelfs als ik keuzes geef. Echt een 2 jarige. Ja dan pak ik hem gewoon op en is t maar even drama. Hij moet ook leren dat hij niet altijd zijn zin krijgt en hij ook gewoon moet luisteren soms.

Hahahaha ja dit dus 🤣🤣 die lieve uittesters ook.

Hier hebben we een beloningssysteem wat goed werkt. Eten= sticker plakken & toetje. Niet heel haar bord leeg, maar proeven moet voor een sticker. En voorderest negeren wij het. Als wij negeren gaat ze vanzelf eten.

Tijdens eten laten we onze peuter redelijk vrij. Wij zitten aan tafel en eten, hij heeft ook gewoon zijn bord en bestek aan tafel. Hij komt eigenlijk altijd zelf aan tafel zitten, als hij het lekker vindt eet tot hij genoeg heeft en gaat dan van tafel af om te spelen. Als hij iets niet lust, krijgt hij iets anders. (Omelet met groente, boterham, of iets wat ik nog in de koelkast heb). Ik wil geen strijd met eten (als ik kind ben ik gedwongen om dingen te eten, hierdoor heb behoorlijk eetproblemen ontwikkeld). Dus bij ons is alles ontspannen en als hij gaat slapen krijgt hij een banaan of nog meer eten als hij dit wilt. Onze zoon is trouwens vrij mager, en met honger naar bed zorgt alleen maar voor dat hij om 5:00 wakker is :'). Het lijkt hier wel te werken en omdat hij zelf mee kookt, is hij eigenlijk altijd wel nieuwsgierig naar het eten en proeft hij wel.