Tweede kindje na een huilbaby

Lieve mama's, Ons zoontje heeft de eerste vijf maanden van zijn leven vrijwel alleen maar gehuild en nauwelijks geslapen. Huisarts, cb, osteopaat, fysio, kinderarts, 7 dagen observatieopname in het ziekenhuis, we hebben alles gehad en gedaan. Gelukkig is een medische oorzaak uitgesloten, en bleek ons kindje overalert te zijn, veel meer te willen dan hij kon (veel frustratie) en moeilijk prikkels te kunnen reguleren. Het vermoeden werd uitgesproken dat het beter zou gaan op het moment dat hij fysiek meer zou kunnen. Hierin hebben de artsen gelijk gekregen. Met 5,5 maand kon meneer tijgeren en met 7 maanden langs de meubels stappen. Sindsdien werd het huilen steeds minder en inmiddels is het over het algemeen een onwijs lief en vrolijk ventje. Slapen is nog steeds een drama, maar dat nemen we voor lief. Mijn vriend en ik fantaseren steeds vaker over een tweede kindje, maar we hebben allebei een klein trauma overgehouden aan de eerste paar maanden. Als we een baby horen huilen of ons zoontje wordt 's avonds/ 's nachts huilend wakker, hebben we allebei last van hartkloppingen, zweten, paniek, etc. Binnenkort beginnen we via de kinderarts bij een (hypno)therapeut om hier vanaf te komen. Ik merk bij mezelf heel erg dat de wens voor een tweede er is, maar de angst voor weer een huilbaby (nog) te groot is. Zijn er hier ouders die in hetzelfde schuitje zitten of gezeten hebben? Hoe gaan jullie met die angst om? Hebben jullie therapie gehad of werd het vanzelf minder?