Tweede kindje twijfels

Ja van de derde is helemaal normaal, wat je moet doen weet ik alleen niet. Maar je gevoelens zijn helemaal normaal hoor♥️ en je gaat van alle twee evenveel houden alleen wel anders want zijn niet hetzelfde kindje. Maar wel evenveel hoor♥️

Komt die liefde dan vanzelf? Met mijn dochterje had ik dit meteen. Zodra ik erachter was dat Ik zwanger was voelde ik zoveel liefde want we wilde toen super graag een kind, maar nu met de tweede mis ik dat gevoel gewoon heel erg...

Ik herken je gevoel niet maar ik dacht ook altijd zou ik het wel kunnen. Maar het gaat eigenlijk vanzelf. Ik vind zelf iedere zwangerschap een wonder dus als het zo is dan moet het ook zo zijn. Ik hoop dat je snel van je zwangerschap kan genieten. Het kan natuurlijk ook zo zijn dat met al die hormonen je ook anders in je vel zit.( heb ik altijd last van ook nog lang na een bevalling) probeer vooral met mensen te praten dat lucht op.

Ik zou een gesprek aan vragen bij de pop poli. Informeer maar eens bij ziekenhuis. Ik denk dat je diep van binnen dit kindje net zo graag wilt als je eerste. Maar dat je hormonen met je aan de haal aan het gaan zijn nu

Ik weet bijna zeker dat dat komt als je een echo krijgt. Misschien had je het nog niet verwacht dat het zo snel zo gebeuren?

Ik heb niet helemaal het zelfde, maar wij hebben een zoontje gekregen ook juni 2021 en ben nu uitgerekend in oktober van een dochtertje, ben ruim 21 weken (onverwachts) zwanger. Ik heb geen angst dat ik niet genoeg van haar kan houden, maar ik merk wel dat ik veel twijfels heb of ik het wel kan, of ik het überhaupt wel wil, bij m’n zoontje straalde ik heel de zwangerschap, keek uit naar elke echo, maakte elke week buik foto’s, genoot van een groeiende buik, etc etc. Ik voelde gelijk al een connectie tijdens de zwangerschap. Nu heb ik dat totaal nog niet. Ze is super welkom hoor! Ondanks het onverwachts is. Maar ik voel me niet zoals ik me bij m’n zoontje voelde. Voel me ook lelijk en dik, irriteer me aan m’n buik, ik voel totaal geen connectie.. bij m’n zoontje had k met 17 weken alles al klaar en compleet, nu heb ik nog helemaal niks gedaan of gekocht. Ik baal er heel erg van, want het ligt niet aan haar, ze is welkom, ik weet niet waar mijn gevoel vandaan komt.

We hebben al een echo gezien met kloppend hartje en daar wordt ik dan ook super gelukkig van ❤️ want het is ook echt wel welkom maar die gevoelens en zorgen maken het lastig en somber.

Zijn echt hormonen denk ik. Kan je behoorlijk last van hebben

Ik herkende dit gevoel helemaal! Ons zoontje is van 30 juni 2021, en na 5 maand bleek ik alweer zwanger van baby nummer 2. Onverwachts. Ik vond het niet leuk, kon er niet aan wennen en zag alleen maar negatieve dingen eraan. Ik voelde me schuldig naar mijn zoontje, want ik moet z’n aandacht verdelen, en genoot optimaal van hem alleen. Na 2 weken draaide ik compleeeet om, hoe leuk is het 2 kindjes, dubbel de liefde 🥰. Wat zullen ze veel samen spelen. Geef het even de tijd! En elk gevoel is goed, er is geen goed of fout vind ik.

Fijn om te horen dat mensen dit gevoel herkennen. Hoe is het nu als ik vragen mag? Is dat positieve gevoel er nog en altijd of heb je ook mindere momenten ?

Wij hebben september 2019 ons 1ste kindje gekregen en juni 2021 de 2de. Ik wilde heel graag een 2de en was in het begin heel blij. Maar ben met 10 weken moeten stoppen met werken door alweer te veel bekken klachten. Daardoor kon ik niet op de grond zitten en later in mijn zwangerschap tillen lopen. Ik voelde me zo schuldig tegen over mijn eerste. En waarom wilde ik persee een 2de, en kan ik wel even veel van ze houden. En jaaa het komt allemaal goed. Mijn oudste kan het zich niet meer herinneren. En ik hou toch ongelooflijk veel van mijn 2 jongens💙💙. Ze zijn zo leuk samen, spelen samen kusjes geven knuffels. Ze kunnen nu al niet meer zonder elkaar, en ik niet zonder hun🥰. Ik denk dat het heel normaal is wat je voelt, en dat je twijfels hebt. Maar geloof mij het komt helemaal goed🙂.

Het positieve gevoel is hier het meest aanwezig, als ons zoontje weer eens in een “lastigere” fase zit, kan ik me al wel weer druk maken, hoe het straks met een 2e moet gaan. Je hoofd maakt overuren haha. Maar goed, denk dat het uiteindelijk allemaal goed komt ❤️

Je hebt alleen maar meer om van te houden ❤️

Even dit topic opgediept, want ik ben heel erg benieuwd hoe het nu met je gaat Pan-pan? Ik weet psd heel kort dat ik zwanger en van de 2e. En voorlopig ben ik vooral veel aan het huilen en loop ik rond met een soort steen ik mijn maag. Ik herken me bijna 1 op 1 in jouw verhaal, dus ben heel benieuwd hoe het bij jou uiteindelijk allemaal gelopen is!

Leuk dat je het topic weer tot leven brengt. Ondertussen ben ik allang bevallen. Het is een prachtig zoontje geworden van al bijna 9 maandjes oud. Het is een schatje van een kind. Een echt knuffelbeer die lekker lang baby blijft en onwijs kan lachen met je. Ik kan met heeeeel veel zekerheid zeggen dat een tweede kindje erbij de beste keus was die ik had kunnen maken. Voor alle positieve redenen die ik hier boven noemde. Mijn dochterje is zo blij met hem. Ze houd onwijs veel van hem. Alles deelt ze met hem en ze vraagt zelfs of ze met broertje mag spelen helpen Verschonen en kleding uitkiezen. Onwijs leuk om ze samen te zien. Ze hebben een hele bijzondere band die alleen broers en zussen delen. Maar ook voor mijzelf ben ik zo blij dat hij er is. Hij maakt me zo blij nu en is zo'n vrolijk jochie. Ik kan hem niet meer weg denken uit ons leven. Ik vroeg me af of ik wel van een tweede kindje kon houden en het antwoord is: nee, met de grote van mijn hart toen ik zwanger was niet. Er was toen geen ruimte voor een tweede kindje om liefde aan te geven. Maar vanaf het moment dat hij is geboren en ik hem kon zien is het echt waar. Je hart groeit. Mijn hart is groter geworden en er is nu meer dan genoeg ruimte om van allebei te houden. ❤️

Dank je wel voor je snelle reactie. Dikke vette tranen over mijn wangen tijdens het lezen uiteraard. Wanr oh wat vind ik het allemaal lastig. Ik loop over van schuldgevoel richting mijn zoontje; hij is mijn grote geluk! Het voelt echt of ik door mijn eigen schuld afscheid moet gaan nemen van alle dingen met hem waar ik nu zo intens van geniet. Mijn hoofd weet dat dat onzin is, dat alles anders wordt en ongetwijfeld rijker maar mijn hart wil niet luisteren. En ik kan er nog even met niemand over praten. Het doet me goed te lezen dat her bij jou uiteindelijk allemaal zo goed gaat/loopt. Er is hoop! Hahaha :-)

Hey! Ons tweede kindje is nu bijna 8 maanden. Toen ik zwanger was van hem had ik in het begin ook last van schuldgevoel, spijt, etc. Ik was denk ik wel depressief. Gelukkig ging het in het tweede trimester weg! Inmiddels kan ik je vertellen dat je je totaal niet schuldig hoeft te voelen. Het is juist hartstikke leuk dat je kindje een broertje of zusje gaat krijgen. Het kan nu (even) pittig zijn, maar geloof me: het is het waard en het komt echt goed!

Dank je wel, dat is lief. Het ziet het er naar uit dat deze zwangerschap op een miskraam uit gaat draaien... je zou bijna zeggen dat ik er om gevraagd heb. De gemengde gevoelens blijven maar er is ook zeker verdriet nu, dus ik zie dat maar als de bevestiging dat de wens voor een 2e er toch wel echt is.