Verlatingsangst

Zijn er nog tips hoe je hier het beste mee om kan gaan? Nadat Julia van 13 maanden de 6e ziekte heeft gehad en een paar dagen alleen maar op ons wilde slapen is de verlatingsangst echt AAN. Vooral haar ‘s avonds naar bed brengen is echt drama, helemaal overstuur in bed en complete paniek. Mijn hart breekt echt in duizend stukjes en het liefste hou ik haar de hele nacht vast maar ik wil zo graag dat ze weer lekker in haar eigen bedje slaapt. Voordat ze ziek werd waren wij echt gezegend met een enorme slaapkop.. iemand ervaring met hoelang deze fase aanhoudt en nog tips? We troosten haar in haar eigen kamer een paar minuutjes en gaan dan weer rustig weg maar ze houdt het soms zo lang vol dat ze ‘s avonds pas tegen 10 uur slaapt.. arm kind😓 in ons bed is het feest en daar slaapt ze helemaal niet dus dat is geen optie..

De enige tip die ik heb is eraan toegeven. Het gaat weer over. Hier werkt het ledikant naast ons bed zetten fantastisch. Soms nog wel huilen met naar bed brengen, maar duurt meestal nog geen 5 minuten. Wordt ‘s nachts amper meer wakker. Voordeel is dat als hij wel wakker wordt we gelijk “sssssssst” kunnen sussen en dan slaapt hij gelijk verder

Ja, dat is ook het enige dat bij ons hielp, maar dus zelfs met tussen ons in te leggen. Wij hebben het heel erg gehad rond 10 maanden nadat zowel hij als ik Corona hadden gehad en we daardoor bijna 3 weken onafgebroken samen waren geweest. Na een paar weken was het weer beter. Al heeft ie het wel heel lang nog moeilijk gehad met mannen die hij niet kende (nu nog soms 😅), dan zet ie het echt op een krijsen. Heel af en toe steekt het nu nog de kop op en is er een nacht wat minder of zeurt ie wat als ik hem afzet bij de onthaalmoeder. Maar in niets meer te vergelijken met die periode toen. Eeuwig mantra: het is een fase...