Hoi dames, 2 dagen geleden heb ik ontdekt dat ik zwanger ben van ons 3e kindje.. ik ben superblij uiteraard, maar ik maak mij ook zorgen over hoe en wat. Onze oudste is 3,5 jaar en jongste is pas 1 jaar geworden.
Mijn man en mijn moeder zijn niet blij met het nieuws en dit maakt mij intens verdrietig.. vooral de opmerkingen die ik te horen heb gekregen. 🥲
Mijn man maakt zich voornamelijk zorgen om de financiën, slapeloze nachten, mijn enorme bekkeninstabiliteit die ik heb overgehouden van de 1ste zwangerschap en het ‘moeten’ veranderen van veel dingen omdat er een nieuw kind komt. Hij heeft geadviseerd om na te denken om het kindje weg te laten halen 😕 Mijn moeder maakt zich zorgen omdat zij 5 dagen in de week op de jongste past en af&toe ook op de oudste. Ze heeft lichamelijke klachten ook. Ik snap haar beredeneringen wel en heb uitgelegd dat de jongste naar de opvang gaat ipv naar haar. Volgens haar moet ik maar stoppen met werken en thuis blijven totdat mijn kinderen naar de basisschool gaan. En anders moet ik maar goed nadenken over of het behouden van het kind slim is. Het leven met 3 jonge kinderen onderschat ik volgens deze 2. Ook mijn zusje is niet blij met het nieuws.
Weg laten halen is geen optie voor mij. Maar ik voel mij zo slecht omdat ik vwb de zorg van de kinderen heel veel op mijn moeder leun, en zij en mijn man zo slecht hebben gereageerd op het nieuws. Vanochtend nog bij mijn vaste osteopaat geweest ivm de bekkeninstabiliteit en alleen zij heeft blij gereageerd op het nieuws.. 😔 ze heeft mij verteld er alles aan te doen om mijn lichaam te ondersteunen..
Ik heb geen idee wat ik met dit bericht wil bereiken.. misschien ben ik op zoek naar geruststelling en lieve woorden van onbekenden. Misschien ben ik op zoek haar herkenning of wil ik alleen mijn verhaal kwijt..
Sorry voor het lange verhaal dames 😔