Afkeer naar mijn vriend

Ooh.. ik kon dit zelf wel eens getypt hebben.. ik heb echt precies hetzelfde helaas.. 🥺 Ik weet ook niet echt hoe dit nu beter kan gaan worden.. ben ook 34 week zwanger op dit moment.. hoop ook oprecht dat het na de zwangerschap terug komt…

Het komt goed! Tenminste in de meeste gevallen 😅 Ik heb het ook heel erg tijdens mijn zwangerschappen, heb de behoefte gewoon niet. En na de bevalling ben ik een verliefdheidsbom 😬 Hormomen, hormonen..

33 weken hier, en ook ik heb er totaal geen behoefte aan. Wil gewoon lekker mijn eigen ruimte en geen gedoe aan mijn lijf. Dus snap je volledig.

Dit ja 🙌🏼

Deze zwangerschap iets minder, maar de vorige had ik dit inderdaad ook. Niet de gehele zwangerschap, wel een gedeelte. Vond alles aan hem irritant en twijfelde vaak aan onze relatie. Kon hem niet luchten of zien, en hij kon niks goed doen. Geloof me, het komt goed! Na de bevalling was het direct over, en we zijn juist heel erg naar elkaar toe gegroeid in de 1.5 jaar dat we een zoontje hebben. Nu weer bijna 33 weken zwanger, en m'n irritatieniveau is zeker weer gestegen evenals mijn twijfels. Maar wel veel minder dan vorige keer. Wellicht omdat ik nu weet dat het gewoon over gaat. Hij reageert er nu ook anders op, omdat hij weet waar het vandaan komt. Het zijn echt hormonen! Dat weten maakt het niet minder makkelijk hoor, maar het geeft misschien wel net dat steuntje wat je even nodig hebt. Zwanger zijn is een zeer intens iets, voor jullie allebei. De newborntijd straks ook, evenals alle fases die daarna nog komen. Heb vertrouwen in elkaar en in jullie band, je zult zien dan je er over een jaar misschien zelfs wel een beetje om kunt lachen!

Ahhhh, ik hoop ook echt dat ik dat heb, dat ik mijn vriend gewoon kan geven wat ie verdiend!

Straks is er een nieuwe liefde die genoeg losmaakt denk ik 😉

Ah heel erg bedankt! ❤️ Ik was er ook wel van overtuigd dat het de hormonen waren, maar omdat hij steeds zei dat dat echt niet kan twijfelde ik ook heel erg daar aan. En ik heb inderdaad ook echt gehad dat ik aan de relatie twijfelde, maar van mezelf maar moet beslissen als de kleine er straks is omdat ik echt niet weet hoe het dan is. Maar ben wel blij om te horen dat ook andere gelukkig die afkeer/twijfels hebben. Naja niet blij, want ik vind het echt verschrikkelijk dat anderen zich zo moeten voelen.. maar wel opgelucht dat ik niet alleen ben! Succes nog met de zwangerschap! En bedankt voor je berichtje ❤️❤️

Hihi i can’t waiiiiiit !!!

Ik denk echt wel dat dit heel normaal is hoor😊😊 Je lichaam doorstaat nu zoveel, misschien kan je een lief kaartje schrijven voor je vriend, dat je echt wel van hem houdt enzo 🥰🥰 Blijf werken aan jullie relatie, ga leuke dingen doen, gezellig een filmavondje ofzo met lekkere hapjes, boek voor beide een massage weet ik het... Misschien maakt dat het voor jou ook weer wat leuker 😊😊Maar ga verder geen dingen tegen je zin indoen want dat maakt het denk ik juist alleen maar erger... Vraag gewoon even om die afstand en zeg dat als je er behoefte aan hebt je er vanzelf mee komt, uitleggen dat het puur je hormonen zijn.... Mannen begrijpen er natuurlijk niks van allemaal en dat is ook niet zo gek haha... Succes met alles en een fijne zwangerschap 😊😊

Hier precies hetzelfde. Had ik mijn vorige zwangerschap ook. Waarom geen idee, maar ik heb totaal niet de behoefte aan intimiteit o.i.d. Een knuffel en een kus is prima, maar zoenen en de rest hoeft van mij totaal niet 🤭 Wat hormonen al dan niet met je doen he...

Ahhh jij sterkte dan! Zo vervelend om te horen dat ik niet alleen ben ! :(( En ergens wel fijn om te weten dat het dus echt de zwangerschap is! Als ik de berichtjes van andere mama’s zie heb ik er wel vertrouwen in dat het na de bevalling terug komt ! Dus we moeten nog even volhouden! Sterkte en heel veel liefs voor jou 💓

Jaaa precies! Knuffelen vind ik ook niet erg en dat vind ik wel fijn opzich en een kus ook prima. Maar echt kusjes en vertroeteld worden, zoooo gek dat ik dat ineens niet fijn vind? Ik ben normaal echt een kleffie 🥺

Ah! Jaa dankjewel ❤️ Ik probeer inderdaad ook echt te zeggen dat het echt de hormonen zijn, maar dat maakt het natuurlijk niet minder vervelend voor hem en hij is ook gewoon bang dat het altijd zo blijft. Maar idd een lief briefje schrijven enzo is zeker een goed idee ❤️ Ontzettend bedankt voor je leuke ideetjes en berichtje! ☺️

Heb dit ook wel sinds de zwangerschap, komt wel terug hoor 😉

Ik had dit tijdens het eerste trimester. Tijdens 2de trimester was het mijn vriend dat bang was om baby pijn te doen en hij vondt het geen prettig gevoel. Ondertussen 3de trimester en kan op 2 handen tellen hoevaak we het gedaan hebben. Ik nam het zeer persoonlijk maar uiteindelijk hij had veel begrip tijdens eerste trimester dus ik doe dat ook voor hem. Ookal neem ik het soms heel persoonlijk.

Komt terug maar kan wel e ven duren. Zeker als j bijv borstvoeding geeft, kun je nog steeds het idee hebben dat je lijf voor jou en de baby is. En zelfs met flesvoeding, heb je helemaal in het begin gewoon andere dingen aan je hoofd. Maar met een maand of 3 zal het vast wel terug komen...

Herkenbaar hoor! Bij mijn eerste zwangerschap exact dezelfde gevoelens die jij nu beschrijft en heb ik het ook echt willen proberen en mezelf "ertoe aanzetten". Een paar weken/maanden na de bevalling was het bij ons weer zoals vanouds. Mede door deze ervaring heb ik nu in mijn tweede zwangerschap gezegd dat ik er gewoon geen behoefte aan heb, mijn grenzen aangegeven en als ik wél behoefte heb ik dit aan hem zal aangeven.. Romantisch is het niet, MAAAR doordat hij dit begrijpt, respecteert en mij hierin ruimte geeft hebben we juist meer liefde naar elkaar door eventjes te knuffelen, te kriebelen en onverwachtse kusjes te geven zonder er iets seksueels van te maken. Mijn liefde voor hem is juist gegroeid door deze afstand waarin hij mij ook de ruimte geeft. Ik denk dat je dus echt verder komt met een goed gesprek op de bank, alle stoorzenders uit, hapjes en een lekker drankje erbij! Luister naar elkaar en kijk hoe je elkaar hierin kan ondersteunen. Jouw libido komt echt wel terug, dat kan lang of kort duren.. Als jij je best ervoor doet en er samen aan werkt overwint jullie liefde dat wel!

Hier ook 34 weken zwanger. Al vind ik kusjes en knuffelen wel heel fijn. Maar echt zoenen of seks niet. Mijn vriend begrijpt het omdat hij door de baby ook andere gevoelens ervaart momenteel. Het is meer liefde dan lust/geilheid zeg maar. Wij praten er veel en open over samen en spreken wel echt uit dat we gek op elkaar zijn en van elkaar houden. Zo zijn er gelukkig ook geen twijfels. Ik denk dat praten heel belangrijk is en de tijd nemen om tijdelijk even plaats te maken voor nieuwe gevoelens. En dan vertrouwen dat het wel weer terug zal komen.