Gender disappointment?

Ik deel je gevoel compleet. Ik heb al een meid en een jongen maar hoopte dit echt keer op een meid dacht het ook aan te voelen. Helaas was het op de echo anders. Nu er overheen gezet en ook dankbaar hoor😉💙

Hier voel ik met je mee. Heb al een geweldige zoon en er is er nog 1 op komst. Mega mega dankbaar. Eerste kwam met hulp van het ziekenhuis en deze baby was er spontaan. Dus een extra gelukje. Maar toch zal ik mij altijd afvragen hoe het zal zijn om een dochter te krijgen

Ik begrijp je heel goed, ik heb al een zoon en dacht (en hoopte stiekem ook wel een beetje) dit keer een meisje te krijgen. Maar toch ook weer een zoon. Ik moest even wennen en dat heeft ook echt wel een paar dagen geduurd maar ben er nu wel heel blij mee en dankbaar 💙

Wat ben ik blij dat je deze topic hebt geopend en ik dus niet de enigste ben met dit gevoel. Ik ben 15 weken zwanger van ons eerste wondertje en 2 dagen geleden de geslachts echo gehad. Ik was heilig er van overtuigd dat het een meisje zou zijn. Waarom weet ik niet, misschien omdat veel mensen om me heen dat dachten en ik dat al mijn hele leven voor me zag. Lekker tutten, barbie poppen, jurkjes, strikjes etc. Ik zag het helemaal voor me totdat de verloskundige zei " zie je het ook? " " het is een jongen!" En ik kan even niks anders opbrengen dan nee joh! Eenmaal thuis heb ik zo hard moeten huilen en niet omdat het niet welkom was of er minder van zou gaan houden, helemaal niet. Maar om het feit dat wat ik voor ogen had even zojuist in de prullenbak is gegooid. En ik voelde me helemaal slecht dat ik hierom ging huilen. Maar ik denk dat iedereen wel stiekem een voorkeur hebt de ene meer dan de andere.. nu zijn we 2 dagen verder en ben ik helemaal gewend aan het idee dat er straks gespeeld word met lego en of marvel en dat soort dingen 🤣

Ook ik snap je helemaal. Ik ben nu zwanger van de derde, heb al twee meiden. En ik ging er helemaal van uit dat dit ook een meisje zou worden. Iedereen uit de omgeving zei ook dat dit weer een meisje zou worden. Mijn toekomst beeld was ook met alleen maar dochters. Maar op de echo was zo duidelijk een piemeltje te zien, ze hoefde het me niet eens te vertellen. En ooh wat voel ik me slecht dat ik er niet blij om ben. Ik heb tenslotte al 2 dochters en nu mogen we allebei meemaken. Maar het is ook uit praktisch oogpunt. Ik moet nu voor onze derde, en laatste, toch een hoop nieuwe spullen kopen. Want tot nu toe is bij ons alles roze. Dat voelt toch ook wel zonde. Leuk om te shoppen hoor, maar jongenskleding is toch minder leuk... Dus tja, ik snap je helemaal.. Ik vond het trouwens leuker worden toen we een naam gevonden hadden. En ik ook wat nieuwe kleertjes had gevonden (vond jongens babykleding namelijk helemaal niet zo leuk). En ook een nieuw plan voor de babykamer (want mijn oorspronkelijke plan met bloemen kon ook de prullenbak in...). Misschien een tip om er een mee bezig te gaan, plannetjes te maken enzo

Ja dat is wel een goeie idd. Gewoon bezig gaan met leuke kleertjes uitzoeken. Misschien ook meer dan ik bij de eerste heb gedaan. Goed om te lezen dat ik niet de enige ben iig. Iedereen veel plezier met je jongen!

Zelfde hier! Ik heb al een meisje van 1 jaar en wilde toen al een jongetje.. Nadat ik hoorde dat het een meisje werd, moest ik ook even wennen en dat ging gelukkig snel! Het werd noh veel leuker na shoppen en de babykamer inrichten. Ze is nu echt een echge papa's kindje en een pracht van een meid! Nu weer zwanger en hoop ik opnieuw voor een jongetje! 🙈 Bij de vorige echo dacht de verloskunde een jongetje te zien (ik heb gegild🎉), maar ze was niet zeker omdat het nog veels te vroeg was. Over 2 weekjes mag ik weer! Als het een jongetje is, zal ik heel blij zijn en als het een meisje is, wen ik er zeker weer aan en heeft m'n dochtertje een zusje om alles mee te doen💞. Ongeacht geslacht, mega dankbaar!!! (Mijn gehele familie is zeker 90% vrouw, dus bij ons wordt er vaker naar een jongetje verlangd)

Vind het heel moeilijk deze berichten te lezen, en heb ook even nagedacht of ik hierop wil reageren. Toch wil ik het doen, misschien dat iemand met de gevoelens van teleurstelling er toch anders naar kan leren kijken. Denk dat in deze tijd zo verkeerd een zwangerschap wordt ingegaan en alleen maar wordt versterkt door gender reveals, babyshowers en hebzucht. Een zwangerschap is een enorm fragiel en complex proces, iets dat niet iedereen gegeven is om mee te maken. Denk dat als je een keer aan n donkere kant van de realiteit van zwangerschap en al hebt gestaan, je er ook voor altijd anders naar kijkt. De 20 weken echo is geen leuke gender reveal echo, zoals velen het zien. Het is een medisch onderzoek, waarbij je je hart zou moeten vasthouden als ouder en hopen dat er geen open ruggetje, hartafwijking of wat dan ook geconstateerd zou worden. Dát zou je grote zorg moeten zijn en ook dat wat je zou moeten opluchten als het goed blijkt te zijn. Dan mag je echt in je handjes klappen, genoeg moeders die op hetzelfde moment geconfronteerd worden met misschien de moeilijkste keuzes in hun leven. Als iedereen zich wat meer daarin zou verdiepen, en de zwangere wereld wat meer in de realiteit zou staan, zouden mensen ook niet meer zo - toch in mijn ogen en voor mijn gevoel - ondankbaar reageren op de uitkomst van een geslacht. Dat zou je helemaal niets moeten uitmaken. Maarja, de huidige maatschappij zorgt daarvoor en helaas staan daardoor veel vrouwen volledig geromantiseerd in een zwangerschap waardoor velen zich ook het recht toe-eigenen zich zo te mogen voelen.

Ik wil toch even zeggen dat ik vind dat je dit onwijs goed verwoord. Mijn zwangerschap is alles behalve de grote roze wolk. Door het verlies van een kindje, Is het ontzettend spannend en krijg ik de kriebels van geromantiseerde zwangerschappen. Wel ben ik me er van bewust dat dit ook pure jaloezie is. Kon ik maar teleurgesteld zijn over het geslacht, in plaats van 100 procent van de tijd hopen dat dit kindje niks ernstigs mankeert. Ik denk dat we elkaar wel de ruimte moeten blijven geven. Er zijn blijkbaar veel vrouwen die genderdissappointment voelen. Wie zijn wij om te zeggen dat dit niet oké is. Je situatie hierin is echt afhankelijk van hoe je een zwangerschap in gaat. Ik wou dat ik onbezorgd en wel een zwangerschap kon uitdragen. Nogmaals, ik snap wat je zegt en vind het goed verwoord, maar iedereen ervaart zn zwangerschap anders. Denk dat het vooral belangrijk is om iedereen die ruimte en gevoelens te geven.

Ik denk dat ik namens iedereen kan spreken dat iedereen als eerste vurige wenst 1 Dat je zwanger kan worden en blijven En 2 dat het gezond is. Maar dat neemt niet weg dat je een bepaald toekomst beeld voor jezelf hebt. En als blijkt dat 1 en 2 gelukt is, dan komt er vanzelf je toekomst beeld en je wens weer naar boven. Zo zei ook iemand ooit in een topic dat ze niet snapt dat je een meisjes-mama of jongetjes-mama bent. Ik geloof oprecht dat er mensen zijn die geen voorkeur hebben en dus niet een typische mama zijn. Maar ik ben wel een typische meisjes-mama, die van roze houdt en bloemetjes. Pas als je 'iets bent' of 'iets hebt meegemaakt' ga je er wellicht anders over nadenken en hecht je meer waarde aan andere onderdelen. Maar nogmaals, natuurlijk vind ik het nu het allerbelangrijkste dat mijn zoontje gezond is en blijft. En een gelukkig leven heeft. Ik heb over een paar dagen de 20 weken echo en ik zou het verschrikkelijk vinden als daar iets naars uit komt. Ik geloof trouwens niet dat de gender reveals, babyshowers etc iets te maken hebben met mijn voorkeur. Het was puur het toekomst plaatje dat ik voor mezelf als kind al voor me zag. En die wordt nu ineens anders. Daar mag je het best even moeilijk mee hebben.

@sunshineafterrain heel blij dat je dit topic geopend hebt! Ik herken me volledig in je gevoel, had het zelf kunnen typen. En deze kleine teleurstelling staat volledig los van de dankbaarheid voor deze gezonde zwangerschap, of de liefde voor mijn mannetjes. Het mag echt naast elkaar bestaan. Ik merk dat ik zelf inmiddels ook aan het idee gewend ben en heel week word van twee broertjes 🥰 maar het gevoel van teleurstelling mag er gewoon zijn, en mijn verloskundige gaf ook aan dat het HEEL veel voorkomt! Toch fijn om ook hier te lezen dat ik niet de enige ben :) hele fijne zwangerschap en heel veel geluk met je mannetjes gewenst iig!! 🍀

Mag ik je 100000x complimenteren in hoe je dit hebt verwoord. Ik heb gelukkig nog (geen) ervaring met afwijkingen of miskramen, etc. Heb a.s. maandag de 20 weken echo en daar ben ik harstikke nerveus voor, om die reden die jij aangeeft. Ook omdat ik vorige week ben besmet met Covid wat het extra beladen maakt. Ik vind zulke topics ook heel moeilijk om te lezen, ook omdat ik vaker lees dat het de jongetjes zijn die teleurstelling geven en moeders een meisje hadden gewild. Terwijl er ook meisjes zijn die absoluut geen haarbandjes inwillen, betutteld willen worden, etc. maar door plassen willen stampen en in bomen willen klimmen. Ik keek vroeger ook niet om naar barbies en poppen. Daarmee wordt er ook geromantiseerd dat jongens- en meisjes typische dingen doen die bij dat geslacht horen. Dat vind ik lastig.

Prachtig verwoord!

Wat heb je dit toch mooi verwoord! Gender disappointment is echt een gevoel dat bestaat en dat heel veel vrouwen ervaren. Als je het ervaart voel je je ook al schuldig genoeg!!! Maar het is een gevoel dat er is, welke je niet kan ontkennen. Belangrijk is om te weten dat ook bij deze vrouwen de gezondheid van het kind en het behouden van de zwangerschap op no1 staat! En dat de 20 weken echo net zo eng is voor deze vrouwen. De 20 weken echo wordt absoluut niet gezien als een geslachtsecho, echt niet. Het geslacht weten is echt bijzaak allemaal. Ik denk dat we een ieder in eigen waarde moeten laten en geen enkele mama mogen kwalijk nemen om hun gevoel. Elke zwangerschap is anders, elke zwangerschap is bijzonder en speciaal.

Ik sluit me aan bij alle voorgaande berichten en ik vind het heel mooi om te zien dat ieder elkaar in zijn waarde laat! Ik ben van mening dat alles er mag zijn... je eigen gevoel is je gevoel en daar hoeft niemand anders een mening over te hebben. Als de hele maatschappij zo in elkaar zou zitten zouden er ook veel minder taboes zijn. Er wordt vooral veel vanuit eigen ogen gedacht en geoordeeld en ik vind dat niet terecht. Omdat iemand een voorkeur heeft voor een geslacht maakt dat niet een ondankbare of slechte moeder als zij verdriet heeft om het toekomstbeeld wat ineens anders kan uitzien. Ik zie dit ook als een klein rouwproces en wie ben ik om daarover te oordelen! Ieder mens maakt zijn eigen ups en downs mee en moet daarmee dealen. Laten we er voor elkaar zijn, zonder invullingen te geven over hoe je ergens mee om ‘moet’ gaan. En voordat mensen zeggen dat ik daarover niet kan meepraten: mijn vorige partner is zeer plotseling overleden en in mijn huidige zwangerschap is het volledig onzeker of ons kindje het gaat redden door ernstige complicaties. ALLE LIEFS VOOR ALLE MAMA’S!

Hallo Wat dankbaar dat je dit berichtje hebt geschreven. Ik heb het ook. We hebben al een zoon en ik was evan overtuigd dat we een meisje kregen. Echter toch weer een jongetje. Ik ben bij mezelf na gegaan en erachter proberen te komen wat ik zo erg vindt dat het geen meisje wordt. Uiteindelijk toh de conclusie kunnen trekken dat ik het erg vindt dat ik geen mini me versie krijg en nooit meer meisjes kleding zal kunnen kopen. Ik kan het hier helaas met niemand over hebben. Omdat ik bang ben voor de reacties. Door de relativeren worden de gevoelens wel gelukkig minder. Ik zie het als een stukje rouw verwerking dat ik nooit een dochter zal krijgen. We zijn zelf super moeilijk zwanger kunnen worden, uiteindelijk met ivf en is ons 2e kindje een cryo terug plaatsing. 1e zwangerschap was erg zwaar en ik heb pre eclampsie en hellp gehad en bevallen met 26.4. Dus ik weet als geen ander hoe dankbaar moet zijn. Ik heb nu geaccepteerd dat ik deze gevoelens heb en ik merk dat het steeds meer een plekje zal krijgen. Ik hou maar voor ogen dat jongens heel veel van hun mama's houde

Alsof ik mijn eigen verhaal aan het lezen ben.. Ook heel erg gehuild na de geslachtsecho. Ik dacht ook meisje en bleek een jongen. Twee dagen heel erg down geweest, ook wel geworsteld met gevoelens waarvan je denkt dat die er niet mogen zijn. Maar het gaat ook weer snel over en nu ben ik vooral heel blij dat hij het zo goed doet!

Heel herkenbaar.. herken mijn situatie in jullie verhalen. Ik vind het heel leuk straks twee broertjes, maar idd ook even verdrietig geweest dat ik nooit een dochter ga hebben! Wel heel dankbaar dat we twee gezonde kinderen mogen hebben, sowieso!

@kommaarsnel, ik snap je reactie wel. We leven in zo'n mega maakbare wereld, dat we vaak vergeten dankbaar te zijn voor de dingen die we krijgen. Ik zeg dan ook vaak tegen mijn man dat ik heel erg blij ben dat we geen keuze/invloed hebben op het geslacht van ons kind. Dit is gewoon wat het is. Maar wat ik me ook realiseerde vandaag, daar helpt zo'n praatgroepje dan weer voor, dat mijn gevoel waarschijnlijk andersom was geweest als ik twee meiden had gehad!! Je verlangt toch altijd naar dat wat je niet hebt. Erg eigenlijk. Of misschien had ik uiteindelijk m'n zoontje eigenlijk een broertje gegund als het nu een meisje was geworden. Dit gevoel delen wij als vrouwen met elkaar. Maar hoeveel mannen zijn er die heeeel graag een zoontje zouden willen hebben? Is het gewoon een evenbeeld van jezelf wat zo leuk lijkt?

Bij de eerste dacht ik vanaf 7 weken dat het een jongentje was. Mijn vriend was er van overtuigd dat het een meisje was... Het bleek een jongentje, en hij was helemaal flabbergasted... Bij mij was het meer paniek... Ik wist niks van jongentjes... De paniek sloeg vooral toe toen ik dacht wat alsie heel erg diaree heeft😳 bij een meisje maak je schoon van voor naar achter, zodat er geen poep op de verkeerde plek komt... Maar hoe is dat bij een jongen?! 🤦 Uiteindelijk is het helemaal goed gekomen. Ik ben gek op m'n kleine knullie 🥰 Nu weer zwanger.. tuurlijk een meisje zou kei leuk zijn...zo'n klein ding met een stoere grote broer... Maar hoe leuk is 2 van die kleine rauwdouwertjes 😅🤣🤣 Mijaakt het echt niet zo veel uit. Aan beiden zit een compleet andere, maar super leuke toekomst 🥰🥰🥰🥰