Niet alleen kunnen zijn

Hallo, Onze zoon (3) heeft een broertje gekregen in augustus. Nu ben ik erachter dat dit een lastige leeftijd is. Alles meekrijgen/voelen/beseffen, maar hier moeilijk duiding aan kunnen geven. Nu is het zo dat hij niet of nauwelijks alleen speelt, alles samen wilt doen en dit ook afdwingt. Constant eist- en vraagt hij om dingen samen te doen. Als ik een boek lees, wat nauwelijks gebeurt, dan staat hij het liefst naast mij om mee te kijken. Dit zegt hij dan ook letterlijk. Als ik dit zo opschrijf dan realiseer ik mij dat hij onbewust even in een lastig parket zit en hij heel erg zoekt naar verbinding. Anderzijds is het niet reeën 24/7 alles samen te doen als een Siamese tweeling. Soms verlies ik mijn geduld en kan ik een beetje snauwen. Dit raakt hem erg diep en is hij intens verdrietig. Gelijk voel ik mij dan weer schuldig. Ik begrijp waar dit gedrag vandaan komt, toch ben ik benieuwd naar jullie ervaringen en lukt het om op een bepaalde manier voor een korte tijd even wat individueel van elkaar te doen? Het lucht mij op te merken dat hij goed tot spelen komt als ik er niet ben. Toch hebben we hier samen last van.