Staan en springen op de bank ?

Wij zelf vinden het geen probleem. Zie het zelfs als een leuk hulpmiddel om al het bewegen te oefenen. En we 'gooien' hem ook wel eens op de bank en dat vindt hij prachtig! Maar indd... Dat mag later natuurlijk niet bij iedereen😂

We hebben het tot nu toegestaan. Maar meneer is net 1 en loopt sinds vandaag helemaal los er word geen cm meer gekropen. En dat was ook ons kader mbt staan en springen op de bank. Vanaf het lopen niet meer, dan heb je genoeg bewegingsmogelijkheden

Heb geprobeerd het "af te leren" maar onze zoon van 3,5 jaar springt nog steeds op de bank 😅 helaas. Blijf het constant proberen maar hij klimt overal op en springt er dan van af, zijn favoriete bezigheid. Dus als ik even weg ben gaat ie weer op de rand van de bank staan en springt dan op de bank. Dus heb nog geen oplossing gevonden haha.

Bij ons mag het niet, het mag al vanaf het begin af aan niet. Toch moet ik mijn 5 jarige er regelmatig aan herinneren. Er zijn genoeg vriendjes bij wie het thuis wel mag en die staan hier dus ook op de bank te springen. Dat onderscheid is ook voor een kleuter dus best lastig te maken.

Wij staan het toe, omdat het het kruipen stimuleert. Hij kruipt over de kussens enz heen, obstakels dus. Trekt zich op aan de leuning, ... Lijkt me alleen maar verrijkend in zijn grove motoriek.. eens hij kan stappen denk ik dat we aanleren dat een bank enkel dient om op te zitten.

Hoe heb jij dit kunnen afleren? Nu 18 maanden en ik vind dat ik nu best consequent mag zijn in wat wel of niet mag. Weet alleen niet of hij het waarschuwen, uitleggen en er een consequentie aanhangen als hij niet luistert al begrijpt.

Wij hebben het gedaan door ieder keer te zeggen: op je billen op de bank/stoel. En dan trokken we zijn voeten onder hem vandaan 😅. Nu is het alleen nog maar billen roepen als hij staat en dan gaat hij meteen zitten. Als we mijn zoontje op deze leeftijd iets af willen leren dan is het 1e keer waarschuwen en 2e keer op de trap (onze strafplek). Na een paar minuten ga ik dan even met hem praten. Bv bij bijten dan ga ik naar hem toe: bijten doet pijn dat is niet lief. Mag je bijten? Zegt hij dan ja, dan zeg ik nee dat mag niet dat doet pijn en laat ik hem even zitten. Zegt hij nee dan geven we een knuffel en een kus en gaan we even lekker samen spelen. Dit werkt voor ons heel fijn en mijn zoontje heeft tegenwoordig niet veel meer nodig dan een waarschuwing met de trap

Huh gaat dit over een kindje van 18 maanden? Die van mij is ook zo oud. Maar als ik hem op de trap zou zetten klimt meteen naar boven of feest verder op de gang en gooit een wc rol in de wc 😅 (geen oordeel hoor, maar een minuut op een plek zitten klinkt echt als iets wat nog niet mogelijk is)

Als ons zoontje op de bank gaat staan benoemen wij dat hij op zijn billen of knieën op de bank mag zitten. Dit blijven we herhalen. Mocht ons zoontje op de bank blijven staan dan halen we hem van de bank af, dit benoemen we ook naar hem.

Dit gaat inderdaad over mijn zoontje van 18 maanden 😅. De eerste keer was ook wel een uitdaging. Toen zijn we erbij gebleven en hem steeds terug gezet als hij ging staan etc. Onze trap staat in de woonkamer dat scheelt ook wel en is voor ons de rede geweest om dit als strafplek te kiezen. Maar hij heeft ook al eens bij vriend3n op de trap gezeten voor straf. Hij weet dondersgoed dat als hij daar geplaatst wordt, dat hij niet er af mag. We doen dit sinds 14 maanden ofzo en hij heeft nu 5x voor straf op de trap gezeten in totaal

Ik wil hier toch even op reageren. Doe ermee wat je wil. Een kindje van 18 maanden op deze manier straffen werkt niet. Het heeft nog geen begrip van oorzaak en gevolg. Ik bijt (oorzaak) ik moet op de trap zitten (gevolg). Wat op deze leeftijd is, is ik bijt.... en opeens wordt er gedreigd met de trap. Uiteraard zal die de link leggen tussen als ik bijt wordt er gedreigd met de trap. Maar niet met de juiste reden. Dat kunnen ze gewoon nog niet. En het gewenste antwoord geven kunnen ze ook nog niet. Tuurlijk, kindjes van 18 maanden begrijpen echt al heel veel. Maar op zulke vragen moeten antwoorden met het juiste antwoord en geef je niet her juiste antwoord moet je blijven zitten... dat is gewoon gemeen. Alsof je een vis gaat vragen om die boom te beklimmen en zolang die dat niet doet mag ie niet meer in 't water spelen. Vis begrijpt heus wel wat je bedoelt, maar die gaat het echt niet doen. Zelfs mijn jongste kleuters die net binnen komen op school hebben nog moeite met juist antwoorden op zulke vragen. Ze halen ja en nee dan constant door elkaar. Niet bewust, gebeurd gewoon. Mijn advies bij dit stukje zou echt zijn alleen maar herhaling. Steeds benoemen wat je wil. Mag je niet lopen, dan zeg je 'op je billen' 'zitten' kort maar duidelijk. En om aan te geven wat je bedoelt kan je je kind de eerste keren helpen met gaan zitten. Je hoeft niet te straffen als ze niet direct doen wat je vraagt. En nee, ik ben geen persoon die tegen straf is, maar de moeten de straf wel kunnen begrijpen. Snappen wat er gebeurd, waarom het gebeurd.

Ik merk dat het voor ons werkt en zoals in eerdere berichten aangegeven is het niet iets dat vaak voorkomt. Zelf ben ik enorm van mening dat zodra kinderen verbanden kunnen gaan leggen, dit ook een verband is dat je ze aan kan leren. Het gaat dan ook niet zozeer om het straffen, maar eerder om het aanleren van het verband: als ik dit doe (wat niet mag) dan moet ik daarna iets anders gaan doen (trap). Consequenties aanleren begint nu al. Ook op de opvang hanteren ze dit bij deze leeftijd. Ieder heeft gelukkig zo zijn eigen aanpak bij zijn eigen kind. Als we allemaal doen wat goed voelt bij ons, dan komen we er allemaal wel 😉

Precies dit, hun brein is simpelweg nog niet zo ver ontwikkeld. Sterker nog, het kan kindjes van deze leeftijd heel veel frustratie geven vanbinnen, eenzaamheid, onbegrip.. maar ook het feit dat hij overvraagt wordt. Er wordt iets verwacht wat hij simpelweg nog niet kan. Dit geeft op de langetermijn stress en dat schaadt eigenlijk alleen maar. Hij wordt gestraft en begrijpt niet waarom. Hij begrijpt nu waarschijnlijk dat hij op de trap moet blijven zitten, net zo goed als dat je kindjes kunt aanleren dat de bank is om op te zitten. Maar er is geen mogelijkheid dat hij een verband legt tussen de oorzaak en gevolg, dat kan gewoon niet.

Ik snap jouw visie/uitleg wel hoor. Maar hij hoeft het toch helemaal niet als straf te ervaren? Misschien vindt hij het wel heel leuk op de trap. Die van mij is ook anderhalf en volgens mij bestaat zijn leven zo ongeveer uit frustratie. Dat hij ergens niet bij kan, dat hij iets niet krijgt, dat hij in de kinderstoel moet. Frustratie is ook groeien.

Dat is een ander soort frustratie. Dat is een frustratie om iets dat niet lukt, of iets niet mag. Bij straf die ze nu nog niet snappen is het frustratie uit onbegrip. Niet echt een frustratie waardoor ze groeien.

Als hij het niet ervaart als straf, (wat waarschijnlijk ook zo is, omdat het verband er nog niet is) maar je ouders je wel laten zitten als je het verkeerde antwoord geeft en je merkt dat zij niet "leuk" doen.. Dan levert dat niet bepaald een fijn/leuk gevoel op lijkt me? Kindjes pikken echt wel heel goed de bijbehorende emoties op, maar begrijpen het nog niet. Dat is stress creëeren. Een heel ander soort frustratie dan kortstondige frustratie omdat iets niet lukt.

Precies dit. Wat heb je het goed verwoord!