Extreem kort lontje

Wat een raar iets dat je zegt dat je het je baby kwalijk neemt.. jou kind heeft er niet om gevraagd om op de wereld te komen hè. Echt sorry vind het diep triest voor je. En voor je kat ook maar je kind kwalijk nemen voor zoiets is echt not done.

Is er iemand anders dan je vriendin die je even kan helpen? Je neemt je baby nu een hoop kwalijk lees ik. Het huilen, het niet weg van huis kunnen. Je geeft zelf al aan dat je boos bent op alles en iedereen. Misschien een goed moment om je partner thuis te laten komen of iemand die je kan helpen, zodat je baby hier niet de dupe van wordt. Sterkte. Ook voor je lieve baby die hier ook niks aan kan doen.

Zorg dat je hulp krijgt want als je niet voor jezelf kunt zorgen dan al helemaal niet voor je baby. Misschien komt het huilen wel deels door je eigen spanning. Hoe klein ze ook zijn ze voelen echt wel je stress. En je had je baby toch mee kunnen nemen naar de dierenarts?

Dit inderdaad, lijkt mij geen normale reactie en ook dat je het huilen niet meer kan hebben is wat zorgelijk denk ik. Misschien even naar de huisarts om te bespreken? Lijkt op een (beginnende) postnatale depressie 🙁 Veel sterkte met het verlies van je kat trouwens!

Besef even dat het altijd erger kan he.. ik zal je mijn situatie een beetje omschrijven.. 4 kinderen heb ik, waarvan de baby nu 4,5 week is.. ook krampjes/huilen enz enz gewoon alles wat bij een baby hoort dus. Mijn 3e zoontje heeft diabetes (4 jaar is hij) waarvan ik voor bijna 100% zorg heb want man werkt fulltime.(daarnaast nog een van 7 en een van 9).Ik heb soms niet eens de tijd om de kleine insuline toe te dienen omdat de baby heel de boel bij elkaar krijst. Voor al het andere ook bijna geen tijd voor (huishouden etc). Heb dagen dat ik heel de dag door aan het janken ben, simpelweg omdat ik het ‘niet meer aan kan’. Maar weetje, dit is een fase wat voorbij gaat, voor je het weet is je baby alweer een jaartje oud! Hoe moeilijk ik het ook heb op momenten, toch probeer ik me te bedenken dat het altijd erger kan, er zijn mama’s die het nog zwaarder hebben dan ik. En dat maakt het voor mij juist weer makkelijker om zulke dagen door te komen

Ja vind t zielig dat ze het haar baby kwalijk neemt. Die kan niet praten wat die heeft waarom ze huilt. En dan heeft ze dr baby de schuld 😣😣

Ik bedoelde dat ik het van TO geen normale reactie vind (baby de schuld geven). Zie nu dat het een beetje ongelukkig in mijn bericht staat 🤣 Doelde niet op jouw berichtje hoor!

Ts zegt duidelijk dat ze weet dat de baby er niet aan kan doen en het nergens op slaagt.. echt behulpzaam is deze opmerking dus ook niet. Je zit duidelijk met sterke emoties en het is allemaal veel. Blijf dus zeker om hulp vragen aan je omgeving om je te ontlasten en wat tijd voor jezelf te maken. Als je met deze gevoelens blijft zitten vraag zeker hulp aan je huisarts of vroedvrouw, het is niet de bedoeling dat je alleen zit met dit soort heftige gevoelens. Niet iedereen zit op een roze wolk met een newborn, bij sommigen kan het een grote grijze donderwolk zijn.. mama worden kan erg heftig zijn, niks om je over te schamen zolang je maar hulp zoekt voor je kleintje en jezelf! Sterkte!

Los van een aantal reacties wil ik jou een hart onder de riem steken mama. Jij zit er duidelijk doorheen en dat is logisch met een baby die zoveel huilen. Je begrijpt zelf dat je baby er niets aan kan doen, maar ik snap je boosheid. Hier ook een baby die vaak ontevreden is/huilt en ik heb ook een kort lontje van vermoeidheid, hoofdpijn. In plaats dat hier uitvergroot wordt dat deze dame het gevoel benoemt van het kwalijk nemen van de baby, zouden we haar moeten aanhoren en compassie tonen. Mama, blijf hulp vragen van de mensen/instanties om je heen. Doe lichte oordoppen op om de scherpe randjes eraf te halen. En af en toe een uurtje of 2 ertussenuit kunnen en iemand anders laten oppassen zouden je wat kunnen opladen. Je hebt goed gehandeld door je vriend en vriendin in te schakelen en door het van je af te schrijven. Veel sterkte en je bent niet alleen!

Hoi mama, ik herken je verhaal - maar dan zonder kat - ❤️ Ik denk dat iedere mama wel eens zo'n periode door heeft gemaakt. Ook ik werd op een dag helemaal gek van mij dochter haar gehuil en krampjes, al wist ik echt dat ze er niks aan kon doen. Maar wij kunnen er ook niks aan doen dat wij ons op een moment zo voelen. Daar kies je niet voor, net zoals je dochter/zoon niet kiest voor die krampjes. Wat goed van je dat je dit deelt en van je afschrijft. En wat top dat je je vriendin hebt ingeschakeld om even langs te komen. Neem zodra je partner er is een lekkere warme lange douche. Ga even een stukje wandelen, oordopjes in. Even afsluiten van de buitenwereld. Het is normaal dat je even tijd voor jezelf nodig hebt. Kun je goed praten met je partner? Dat lucht ook enorm op. En anders neem je baby op schoot en praat je zorgen van je af tegen je baby. Laat die tranen lekker stromen, dat lucht op. Je kindje voelt je aan, en het is echt niet erg dat je kindje opmerkt dat je verdriet hebt. Ook dit zorgt voor hechting en een goede band! Een opgeluchte mama is een blije baby. Blijf praten, echt. En ohja. Trek je niks aan van bepaalde reacties hieronder, je hoeft op zo'n klote dag niet direct aan de bel te trekken bij de huisarts, maar doe dit wel als dit blijft aanhouden. Iedereen heeft wel eens een mindere dag of twee. Zorg dat je zelf hier de dupe niet van word, en je baby ook niet. Ga op zoek naar oplossingen. Jij kan dit! Je bent een prachtige mama ❤️

Exact dit! Trouwens wat ik wel leuk leesmateriaal vind hierrond is Lieve Van Weddingen, ze kaart ook de moeilijkere gevoelens aan die je als mama kan hebben.. en dat ze helemaal niet zo vreemd zijn! Ze heeft boeken maar je vind ook best wat artikels van haar op de site mamabaas.be ☺️

Inderdaad de reacties dat het zielig is voor de baby zeer behulpvol. Ik doe me best om hulp te vragen. Ik weet dondersgoed dat de baby er niks aan kan doen. Ook de reactie dat een ander het erger heeft zeer behulpzaam. Mijn vriend kan helaas niet weg van werk aamgezien die gister al acuut naar huis kwam bij overlijden van de kat. Hij kan dat niet blijven doen. Ik heb juist een vriendin benaderd zodat zij mij kan ondersteunen. Ik kan alleen niemand dwingen acuut op me stoep te staan

Wat een goede tip! Ik vond dit artikel: https://www.mamabaas.be/momlife/algemeen/zijn-er-tips-om-rustig-te-blijven-bij-een-huilende-baby erg passend bij dit topic ☺️ Wees lief voor jezelf Pascale ❤️ je kat was ook je kindje en daar wil je ook goed voor kunnen zorgen. Het is dus normaal dat er heel wat emoties bij komen kijken in zo'n situatie 😔 neem daar ook nog de hormonen bij en je hebt een goed recept voor donkere gedachten. Gun jezelf de tijd om te rouwen en afscheid te nemen van je kat en betrek daar je kindje in. Zo leert jouw kindje ook via jou omgaan met haar emoties en misschien wordt ze er ook wel wat rustiger van. En het is al super goed van je dat je een vriendin om hulp hebt gevraagd! Ik hoop voor je dat ze er inmiddels is en misschien kan jij even wat bijslapen of uitrusten ♡ Wat hier overigens enigszins helpt bij krampjes: wiegen met haar buikje tegen die van mij aan (en haar hoofdje op mijn arm) en zo rustig pratend en sushend de kamer door of in de draagzak en dan vooral lekker in de weer gaan. Een warm badje schijnt ook te kunnen helpen maar hier is ze meer fan van de douche 😊 Sterkte met deze situatie, je doet het goed 😘

Lieve mama, Misschien is het ook dat je weer even moet wennen aan het feit dat je met een baby niet zo snel ineens de deur uit kan. Althans dat heb ik.... had een belangrijke afspraak en m'n dochter plast tijdens het verschonen zichzelf onder, dat kost allemaal extra tijd en ik raak er geïrriteerd van. Terwijl ik heel goed weet dat m'n lieve snoet er niks aan kan doen. Het is dan zoveel emotie voor jou & onmacht omdat je niks kan doen voor je kat. Het gaat vanzelf voorbij, het is even pittig. Je doet het goed. ❤️ en heel veel sterkte met het verlies van je kat ❤️

Inmiddels is vriendin er ook. Ik weet dat voor veel mensen huisdieren maar gewoon huisdieren zijn. Maar zijn toch je eerste kindjes. En ik kan niet met een baby in een maxi cosi en een kat die zijn eigen lijf niet kan gebruiken de deur uit. Dat frustreert als je dat beestje ziet lijden is dat gewoon paniek als je aan wachten bent. Een lieve partner waar ik wel mee kan praten en vannacht ook geprobeert heeft te helpen maar die wordt gewoon niet wakker van de baby. Het is gewoon even veel het slaapgebrek de hormonen en afscheid moeten nemen tegelijk. Bedankt voor alle lieve reacties🥰