Gemis ongeboren fase van perfect gezond kind

Oh wat moet dit heftig zijn. Ik heb dit nog niet eerder gehoord maar kan me voorstellen dat mensen dit inderdaad niet zomaar vertellen uit schaamte! Maar is naar mijn idee niks om voor te schamen! Hopelijk ga je snel beter en minder verward voelen! Knuffel voor jou 🫂

Wat een heftig gevoel zou dat zijn. Ik herken het niet en heb het ook nog nooit gehoord.. Misschien kun je je vraag eens stellen in het algemene forum. Daar is je bereik veel groter!

Ik snap op een bepaald level best wat je zegt. Het is natuurlijk vanaf het moment dat, dat perfecte kleine mensje in je armen wordt gelegd, heel onwerkelijk. En (voor mij) heel moeilijk om te beseffen dat hij of zij al die tijd in jouw buik heeft gezeten. Voor mij was gevoelsmatig de zwangerschap ook een heel ander wereldje dan nu moeder zijn van mijn kleine mooie man. Alleen de bevalling smelt deze 2 wereldjes logischerwijs samen. Maak je dit gevoel heel veel groter dan kan ik me voorstellen dat het niet alleen als 2 wereldjes voelt, maar ook als 2 verschillende kindjes. Maar ik denk dat dit ontstaat uit het moeilijk kunnen bevatten dat jouw mooie kleine mensje in jouw buik heeft gezeten😘 en dat is naar mijn weten heel normaal! Probeer je gevoel weer wat "kleiner" te maken en misschien komen dan die 2 wereldjes.. en in jouw geval die 2 kindjes weer wat dichter bij elkaar te staan waardoor het weer 1 geheel wordt als je begrijpt wat ik bedoel haha! 😇

Ik herken het voor een deel (niet zo heftig als bij jou), ik kan ook de baby die toen in mijn buik zat, niet koppelen aan mijn zoontje die nu naast mij ligt. Mijn hoofd wilt dat niet samenvoegen ofzo, ik geef bij mij deels de bevalling de schuld. Ik had een spoedkeizersnede dus voor mij was de hele bevalling onwijs traumatisch en ik ben dat nog voor een groot deel aan het verwerken. Daarnaast denk ik omdat ik dus geen vaginale bevalling heb gehad, ik ook niet heb “gevoeld” hoe het kindje in mijn buik ter wereld kwam. (Sorry als het wat warrig staat, het is lastig uit te leggen🤣) Verder geen tips helaas!

Ik had dit gevoel bij de oudste ook heel erg. Ik denk omdat ik op 38 weken al onverwachts was bevallen en de tijd niet had gehad om ‘afscheid’ te nemen van mijn zwangerschap. Als ik het nu vergelijk met mijn jongste dochter blijft het gevoel van hechting toch anders. Het is heel moeilijk te verwoorden.

Zo heb ik een bevalling perfect volgens het boekje gehad.. wel ruim 3 weken te vroeg.. maar ik mag zeker niet klagen. Dus ik kan me heel erg voorstellen dat wanneer je een zware of zelfs traumatische bevalling hebt gehad... dit deze gevoelens nog extra versterkt.

Ik vind je gevoel wel begrijpelijk. Uiteindelijk is de bevalling een soort afscheid nemen van je kindje. Het komt meer los van je te staan. Misschien helpt het om Roosje te zien als een rupsje (een ongelooflijk lief en schattig rupsje uiteraard). Door de bevalling is dat rupsje veranderd in een mooie vlinder. Verder heeft Roosje je zelf verteld dat ze verder moet LEVEN. Roosje leeft dus. Hopelijk heb je hier iets aan want het lijkt mij niet gemakkelijk wat je voelt.

Ik had dit gevoel tijdens en na mijn eerste zwangerschap ook maar heb het nooit echt onder woorden proberen te brengen zoals jij en heb het ook niet met anderen gedeeld omdat ik bang was dat ze het niet zouden begrijpen. Tijdens mijn zwangerschap voelde ik me heel erg verbonden met de baby in mijn buik. Ik praatte tegen haar en zij reageerde waardoor ik dat zij en ik elkaar fundamenteel begrepen. Maar toen ze eenmaal geboren was had ik regelmatig helemaal geen idee meer wat mijn baby nu echt van mij nodig had en modderde ik voor mijn gevoel maar wat aan. Dat wederzijdse begrip dat ik dacht te hebben met mijn baby was er ineens niet meer waardoor het in zekere zin ook 2 verschillende baby's leken waarmee ik een heel verschillende band had. Ik dacht mijn baby al te kennen maar dat bleek dus niet zo te zijn en het moest in mijn geval echt nog groeien. Ik hoop dat je er iets aan hebt te weten dat je niet de enige bent die dit soort gevoelens heeft

Dit! Heel herkenbaar!