Laten huilen of doorzetten (onzekere mama)

Hier ga je ook wisselende meningen vinden denk ik, ik ben zelf absoluut niet van het laten huilen en al helemaal niet tot overstuur aan toe! Dus ik zou wel troosten en knuffelen enz maar goed dat ben ik haha

Ach wat super lastig ook met oog op je zoontje! Wij ervaren het nu ook, en ik merk ook dat als ik terug ga het erger wordt. Dus ik ga 1 max 2x terug, leg ik hem weer neer en geef ik hem een aai en zeg ik slaap lekker en ga ik weer. Blijf wel constant zijn huil analyseren en als ik merk dat het minder wordt en met tussenpozen, dan ga ik niet terug. Als het oploopt ga ik na 10 min nog een x. Een beetje aftasten maar ik blijf constant goed luisteren naar wat voor type huil het is, en dat helpt mij iig wel. Het is lastig, ik zou zeggen volg je gevoel maar met een tikkeltje hoofd erbij. Liefs en sterkte

Ja daar ben ik ook van .. alleen als ik haar dan troost of knuffel wilt ze niet meer slapen en raakt zo oververmoeid

Denk wel dat je man gelijk heeft. Het is een paar dagen consequent zijn en haar wegleggen, welterusten wensen en speentje/knuffeltje geven en haar even laten gaan. Na een minuut of 7 terug en weer neerleggen even zeggen dat ze mag gaan slapen en mama in de buurt is en weer weggaan. Ook als ze nog huilt of weer iets harder gaat huilen. Je zal merken dat ze na een paar dagen gewoon naar bed gaat. Ze heeft dan geleerd dat mama er is en zij gewoon moet gaan slapen. Er is geen alternatief als in mama blijft bij d'r of ze mag weer uit bed. Dan is het ook prima en gaat ze dat ook doen. In essentie zijn kinderen hartstikke eenvoudig en snelle leerlingen. Wij maken het moeilijk. Er zijn 2 dingen die hierin voor ons belangrijk zijn, en helaas voor ons vrouwen zijn mannen hier over het algemeen beter in, maar dat zijn consequent zijn en doorzetten.

Dan lekker tegen je aan in slaap laten vallen, zo deed ik het bij mijn oudste en zo doe in het bij mijn jongste als hij dat nodig heeft. Geborgenheid en vertrouwen staan voor mij voorop, dus als dat betekend dat hij tegen mij aan in slaap moet vallen en na een aantal minuten overgelegd kan worden ja dan is dat voor mij maar zo.

Dankjewel… Ja ik doe dan de was en het is echt een hysterisch huiltje .. soms is het even een 10 seconde stil en dan gaat ze weer .. ik luister er ook naar …alleen het is lastig of je moet doorzetten of niet … Want als ik na 5/10 min even terug ga om een aai over de bol te doen dan begint het weer van voor af aan …

En toch werkt dit niet altijd, ik heb geheel tegen mijn gevoel in dit advies destijds bij mijn oudste toegepast, het ging tegen mijn gevoel en principes in en ik deed het toch.... gevolg? Mijn dochtertje durfde daardoor helemaal niet meer naar bed overdag niet en de avonden niet, het heeft bij haar echt schade toegedaan, het is toen een hele weg geweest om haar überhaupt weer in bed te krijgen. Natuurlijk zijn er kindjes bij wie het werkt maar ook kindjes bij wie het verkeerd uitpakt, dus het is hier echt een no go om te laten huilen,

Ja dat zou ik ook heel fijn vinden en geen enkel probleem maar dat doet ze niet ..ook al zou ik haar vasthouden dan wurmt ze zich uit mijn armen om zo haar eigen ding te kunnen doen …

Oef ja dat is wel moeilijk dan😞 dat maakt het dan idd niet makkelijker... en als je begint met kleine stapjes? Neerleggen naast haar zitten met je hand op haar rugje, als dat een paar dagen goed gaat enkel er naast zitten enz enz enz... ik probeer een beetje mee te denken wat hier hielp

Dat begrijp ik zeker dat je dit dan niet toepast

Dankjewel voor je uitleg

Lief dat je meedenkt.. dat heb ik idd ook al geprobeerd .. soms krijg ik het gevoel dat ik een “abnormaal kind “ heb 😔.. Ze wordt daar met slapen allemaal niet rustiger van .. voorheen hielp liedjes zingen wel maar nu ook niet meer … Het is ook als ik binnenkom van werk of boodschappen en ze is dan aan het eten en ze ziet me dan is ze super blij maar ik hoef dan niet te denken oh ik ga even de kamer uit want dan is het ook huilen .. dat snap ik wel dan heeft ze me eventjes niet gezien en denkt ze waarschijnlijk dat ik weer wegga ..

Bij mij zou juist in slaap knuffelen, hoe lekker ook, averechts werken. Ze zouden van ze lang zal ze leven niet gaan slapen. Alleen in de draagzak wilde ze nog wel eens in slaap vallen, maar ook dan moest ik echt lopen en vooral niet stoppen. Het is denk ik ook wat vanaf jongs af aan aangeleerd is. Al mijn kinderen liggen vanaf 6 weken minimaal 1 slaapje overdag in hun ledikant zelfstandig in slaap vallend en dit wordt uitgebreid en vanaf 3 maanden liggen ze alle slaapjes overdag in hun eigen bedje. 's nachts gewoon bij mij tot we van elkaar wakker werden. Er is geen goed en fout en vooral doen wat voor jezelf en je kindje prettig werkt. Maar daarin is consequent zijn toch wel heel belangrijk. En nog een nuance op mijn eerdere bericht; het is niet dat ik ze volledig overstuur in bed laat liggen. Dan ga ik er echt wel heen en knuffel ik ze even en als het nodig is komen ze nog even mee. Maar ze mogen ook best even boos zijn in bed. Daar heb ik geen probleem mee. Zo leren ze ook hun eigen emoties reguleren, een skill die ze in deze wereld toch echt nodig hebben.

Fijn deze herkenning… onze dochter heeft altijd in haar bedje geslapen op haar kamertje (de eerste 6 weken niet maar daarna werd ze onrustig en vond een eigen plekje waarschijnlijk fijner . Ik ben altijd zo jaloers op de mama’s waar de kindjes lekker op hun sliepen of in de draagzak .. deze dame heeeeeeel af en toe ..

Oh zo herkenbaar! Bij mij is het BRULLEN en bij mijn man is hij zo weg. We hebben het er met een sociaal pedagogisch werkster over gehad uit het ziekenhuis (een niet commerciële slaapcoach zeg maar), omdat we dachten dat het misschien angst was na een operatie bij hem. Zij gaf aan: liefde blijven geven, het is echt een fase en waar nodig gewoon je man hem op bed laten leggen. Het is volgens haar verlatingsangst (hoort bij de leeftijd en in ons geval ook door de operatie). Mijn man heeft ons zoontje drie weken lang op bed gelegd (als het niet kon dan ging ik met hem wandelen, dat ging ook nog wel) en gister lukte het mij ook weer! Ik weet dat mannen er wat nuchterder in staan, maar ik denk echt dat je je moedergevoel mag vertrouwen. Laten huilen voelde voor mij heel lang niet goed en toen bleek het iets medisch te zijn, dus mijn gevoel klopte. Heel veel sterkte straks rond de zestien maanden, dat lijkt me een hele lastige periode ❤️

Jeetje wat heftig … fijn dat er ook een onafhankelijk iemand naar heeft gekeken .. Super dat het nu weer lukt bij je .. Dankjewel

Daarom dat ik idd ook zeg voor de ene werkt het wel en voor de ander niet😊

Hi, Ik kan alleen maar zeggen herkenbaar. Met zulke nachten ben ik ook maar wat aan het doen 😅 Voorheen kon ik haar oppakken en lag ze tegen mij aan en zong ik liedjes op de schommelstoel. Nu is het zo dat ontroostbaar huilt en als ik haar oppak nog bozer is en zich los wurmt. Nog even bij ons genomen maar werd ze ook niet echt rustiger van. We zagen een baby die oververmoeid was Als al bovenstaande niet werkt doe ik een interval. Heb je dat weleens geprobeerd. Ik zit op de trap en wacht 1 min dan ga ik naar binnen geef haar een kus en leg haar weer op haar rug. De volgende 2 min, 3 min elke keer minuut erbij. Begin is ze echt heel boos en brullen(word ik zelf ook heel verdrietig van). Maar hoop dat ze merkt dat ik elke keer terugkom ze vertrouwen krijgt. Tot nu toe heeft het max tot 4 min geduurd. Succes je doet het goed😘

Wat een goede tip! Ik ga dat zeker proberen .. dankjewel 🌸