Moederschap en werk combineren

Lieve mama, het is heeeeel normaal dat je deze gevoelens hebt. Ik zou bijna zeggen, GELUKKIG! heb je ze. Het is eigenlijk ook niet onze natuur om zoveel bij onze mini's weg te zijn. Die gevoelens komen voort uit zaken zoals co-regulatie, hechting en ontwikkeling van je baby (en jou). Ik weet het, in onze westerse wereld wordt bijna opgedrongen dat je als mama hoort te werken. Maar, je moet bijna werken alsof je geen mama bent en visa versa. Het is een uitdaging om balans te houden tussen je werk en priveleven. Toch is dit voor heel veel moeders heel lastig. Maar, stel jezelf eens de vraag.. Waar kan je van minderen? Waar wil je van minderen? Je kinderen of je werk? Ik kon van veel dingen minderen in mijn leven, maar mijn kinderen kon en wilde ik NIET minderen. Met het oog op het feit dat ze zó verschrikkelijk snel groot zijn, wilde ik mijn kinderen niet veel bij een ander/kdv onderbrengen. Deze tijd gaat nooit voorbij en ik wil bij de 3e er nog meer van genieten. Ik heb te veel geworsteld tussen werk en prive. Het is mij niet meer waard. Vind ik werkende moeders slecht? Nee. Absoluut niet (voordat er iets bij iemand wordt getriggert(. Zolang je echt een goede balans hebt, er niemand onder lijdt, jezelf het meest voor je kindjes zorgt, emotionele wederkerigheid biedt, sensitief bent, volledig aanwezig bent als je niet werkt.. Dan werkt het toch?

https://instagram.com/mothervillage.nl?igshid=OGQ5ZDc2ODk2ZA== Hier vind je interessante content

Ik ga medio januari weer aan het werk. Dan is mijn zoontje 7 maanden en gaat dan naar de opvang. Ik merk dat dit mij bezighoudt vanaf het moment dat ik wakker word tot aan dat ik ga slapen. Is dit wel de juiste keuze? Ben ik verstandig bezig? Doe ik mijn kindje tekort? Tegelijkertijd denk ik aan werk: ga ik wel weer kunnen werken zoals hiervoor? Gaan ze het begrijpen? Ik heb met mezelf afgesproken dat ik het tot de zomervakantie 2024 aankijk. Dan heb ik beide werelden geproefd: fulltime mommy en parttime werken + mommy + opvang. Dan denk ik/hoop ik een weloverwogen besluit te kunnen nemen. Overigens hangt het wel/niet werken als vrouw echt af van heel veel factoren.

Snap het helemaal. Ik kan ook op weinig begrip rekenen nu. Ik heb daarom gekozen voor een nieuwe baan voor 24u die ook nog eens dichter bij huis is. Een spannende stap maar voor mn gevoel de juiste beslissing. Volg je gevoel ookal is dat lastig

Ik kon de balans ook niet vinden ondanks dat ik maar 2 dagen werkte. Nadat ik nu mijn 2e heb, wilde ik ook echt niet meer werken. Ik heb tijdens mijn verlof ontslag genomen. Werken komt wel als ze wat ouder zijn 😊

Ik ben inmiddels ook weer een tijd aan het werk en herken wat je zegt. Ik ben daarnaast ook nog in opleiding (drie dagen werk en een dag opleiding). Naast dat ik niet zomaar kan stoppen met werken (voor mijn opleiding maar ook financieel), heb ik ook jaren hard gewerkt om carrière te maken en wil ik dat niet opgeven. Wel heb ik nu weinig werkplezier en merk ik dat ik ‘de kantjes ervan af loop’. Maar, ik ben niet bereid minder te investeren in mijn kindje. Het is dus wat het is, en ze doen het er maar mee 🤷🏼‍♀️

De herkenning is vice versa! Ik heb ook heel hard gewerkt voor mij carrière en op de een of andere manier moet dit toch gecombineerd kunnen worden met het moederschap (maar hoe dan). Ik loop de kantjes ervan af. En een collega heeft vandaag tegen mij gezegd dat hij op een punt meer van mij verwacht. Het is de collega zonder kinderen. Je hebt zeker gelijk: ze doen het er maar mee. Tegelijkertijd vind ik het ook ingewikkeld.

Moedige stap. Fijn dat het is gelukt om die te zetten! Is voor mij ook een serieuze overweging…

Mooi, die proeftijd die je voor jezelf hebt gereserveerd! Lijkt me voor mij ook een goede. Ik kijk het nog even aan. Ik ervaar nu iig dat werken zoals hiervoor niet lukt. Ook niet als je kind naar de opvang gaat. Je bent toch met hem/haar bezig. Misschien kolf je. Of moet je een keer eerder weg omdat je het anders niet redt om je kindje op tijd op te halen, etc etc. Maar alles went… denk ik..

Hoi, ik denk inderdaad dat iedereen het hier moeilijk mee heeft. Ik heb over dit onderwerp een groot topic geopend (ouder zijn in de huidige maatschappij). Op dit moment ben ik een maandje aan het werk. Ik heb het zo geregeld: - ik ben ZZPer en beslis dus vooral zelf -Ik ben vanaf dat ze 8 weken was, heel rustig aan mails gaan beantwoorden als mn dochter sliep - vanaf 12 weken kwam hier ook telefoon beantwoorden bij, allemaal vanuit huis - vanaf dat ze 4 maanden is werk ik twee korte dagen (max 6 uur). Ze gaat dan naar de opa en oma's. - vanaf dat ze een half jaar wordt ga ik 5 korte dagen werken (max 6 uur). Ze gaat dan 3 dagen naar de opvang. Ik heb het er ook heel moeilijk nee. Maar ik moet zeggen dat die twee dagen werken wel prima is. Is natuurlijk voor de opa en oma's ook leuk dat ze haar nu veel zien. Of 5 dagen gaat werken dat weet ik niet. Maar het geeft me veel rust dat het korte dagen zijn, zo heb ik niet het gevoel dat ik haar niet zie. Ik kan namelijk in de ochtend de tijd voor haar nemen (tot op zekere hoogte natuurlijk :p). En eind van de middag ben ik weer terug. En dan kan ik haar nog even knuffelen/hapje geven/ dutje laten doen of whatever, dan samen aan de eettafel en naar bed. Mij stond het heel erg tegen dat je ze erg laat pas bij de opvang kon halen. En het geeft me nu rust dat dat dus niet hoeft. Hier zijn werkdagen van 6 uur absoluut niet veel voorkomend, maar ik vind het tot nu toe wel fijn. Je hebt dan en prima gewerkt, en nog tijd over voor thuis. Wie weet kan je daar nog over nadenken om zoiets te regelen (ik heb natuurlijk de luxe dat ik het zelf bepaal en geen verantwoording af hoef te leggen). Succes hoor! Het is allemaal hartstikke zwaar en hard werken

Precies dat! Ik merk ook moeilijkheden en onbegrip. Dat kolven slecht gefaciliteerd wordt vind ik ook erg lastig. Toch zou ik proberen de uitspraken van de collega te laten. Een bevalling achter de rug, een baby thuis hebben en kolven op werk… dat doen we allemaal al, en meer zit er dan soms even niet in. Maar kolven is tijdelijk, en ik verwacht zelf bijvoorbeeld met de tijd weer meer ‘erin’ te komen. Los daarvan, als je het niet leuk hebt überhaupt kan je natuurlijk altijd een andere werkplek overwegen, maar ook daar is het misschien niet zoals vanouds.

Hier ook twijfels, fijn om te lezen dat meer moeders dat ervaren. Ik merk vooral dat ik moeite heb om mijn functie hetzelfde voort te zetten terwijl ik van 5 dagen werken naar 3 dagen ben gegaan. Plus het feit dat ik minder flexibel bent omdat ik niet zomaar overal oppas voor kan regelen.(kan misschien wel maar dat wil ik niet) Het maakt het ook niet makkelijker als ik van een collega waar ik dingen samen mee moet regelen, regelmatig de opmerking krijgt 'want jij bent er nooit'. Ik ben er wel, maar niet altijd op dezelfde dagen als jij. Zo lastig.. hoop dat mijn gevoel hier snel positiever in word.

Ik begrijp je worsteling, het is enorm wennen en herken het gevoel van tekortschieten. Aan de andere kant is 2 maanden ook nog niet zo lang, gun jezelf de tijd! Solliciteren kan altijd nog! Daarnaast wil ik ook een beetje een ander geluid laten horen dan de eerdere reacties. Ik vind het heerlijk om weer 3 dagen te werken, heb een leuke baan met leuke collega's. Dat kan dus ook (reden om misschien wel verder te kijken). Aan de andere kant werk ik 3x9 uur wat lastig en pittig is en zoek ik ook naar een balans die ik nog niet heb.

Die opmerking van je collega is wel lastig. Daarmee laat diegene z’n ongenoegen op een omfloerste manier blijken. Moeilijk om daarmee om te gaan lijkt me. Misschien is het mogelijk dit eens bespreekbaar te maken? Ik herken veel in wat je schrijft!

Dank je dat je ook een ander geluid laat horen! Is heel welkom en nodig om dit ook uit te spreken en te horen! Wat fijn dat je het naar je zin hebt op je werk. En werk is ook wel weer een mogelijkheid om een andere jij naar buiten te laten komen dan alleen jjj als moeder. Dat voelt ook bevrijdend. Ik hou er rekening mee dat deze gevoelens voor een heel groot deel voortkomen uit hormonen. Eens kijken hoe de vlag er in maart bij hangt, dan is het 9 maanden geleden dat ik ben bevallen..

Ik ga 4 december beginnen met een nieuwe baan na verlof per 1 april. O wat vind ik het spannend want EN nieuwe baan EN na 8 (en 5) maanden mijn kindjes veel minder zien. Als ik jullie verhalen lees wordt ik nog zenuwachtiger maar het is echt wel de hoogste tijd om wat anders te doen dan 24/7 'thuis te zijn', wat meer de deur uit te komen en wat andere praat te hebben. Nu hopen op wat meer uur slaap per nacht nog ;p

Precies, voor mij is het erg fijn om ook gewoon op werk mijn rol te hebben en andere gespreksonderwerpen ;-) hormonen zeker niet te vergeten, hebben ook zo'n grote invloed! Maar als het goed is zijn je meeste collega's wat stabieler op dat gebied en hopelijk dus ook empatischer, mocht je daardoor je onprettig blijven voelen dan zou ik zeker eens rond gaan kijken want dat kan ook anders! Veel succes🍀

Heel herkenbaar ook al ben ik nog niet aan het werk. Kijk het inderdaad even aan en je gaat echt merken wat je nodig hebt om je beter te voelen 🌻 Ik vind het ook spannend dat ik bijvoorbeeld echt nee moet gaan leren zeggen tegen overleggen op bepaalde tijdstippen ivm kindje op tijd halen, inderdaad. Of een dag echt thuis wil/moet werken. Oefff… lastig al die keuzes en dilemma’s 😮‍💨