Na een uur wakker en ontroostbaar huilen. Wat nu?

Onze dochter van 9 maanden was een makkelijke slaper. Ook overdag gaat het nog steeds best goed. Ze slaapt rond 10 uur en dan nog een keer om 13:00 uur. Om 19:00 in de avond brengen we haar zonder al te veel gedoe naar bed. Verhaaltje lezen en lampje uit. Ik blijf er sinds kort nog even naast zitten. Ze kruipt heel haar bedje door en valt dan binnen 20 minuten op haar buik in slaap. Dan ga ik snel naar beneden, drink ik een kopje thee en heb ik mijn pyjama al aan, want ergens tussen 20:00 en 21:30 wordt ze steevast wakker en huilt ze ontroostbaar....mijn vriend haalt alles uit de kast om haar in bed te laten liggen, te troosten etc, maar ze huilt, krijst eigenlijk net zo lang tot hij haar bij mij legt op de bank en ze vervolgens meteen in slaap valt. Per week hebben we ook altijd een nacht dat ze niet wil slapen, maar alleen op mijn borst. Dan slaapt ze meteen. De andere nachten slaapt ze wel goed, waardoor we ons al gezegend voelen. Ons inziens heeft ze een slaapregressie gehad. We hebben de eerste weken geprobeerd haar in bed te houden, te wiegen, te lopen, voorlezen, liedjes zingen. Dat lukte eerst soms wel, later echt niet meer. En we willen ook geen strijd en stress in de avonden. We deden alles om haar boven te houden, maar naar beneden en bij mij op de bank slapen is de meest vredige oplossing. Mijn vriend doet wat voor zichzelf en ik kijk wat tv. Maar het lijkt ons nu een gewoonte te worden. Ze ligt heerlijk warm en veilig bij mij en mijn moeder zegt: geniet er maar van. Ze heeft je nodig . Maar het betekent wel dat ik geen avond voor mezelf heb en ook nooit in de avond wegga. Mijn vriend wel soms. Wat nu? Met zelfstandig in slaap vallen heeft ze geen probleem.