Rouwen tijdens zwangerschap (huisdier overleden)

Heel veel sterkte. Je kan moeilijk je emoties wegstoppen ze zijn er nou eenmaal ,vaak als we tegen onszelf zeggen dat je je niet zo mag voelen komt er een druk op te liggen waardoor je je juist slechter door voelt (en nog meer gestrest). Je voelt je hier rot over en dat mag ook. Onthoud dat gevoelens komen en gaan. Veel sterkte en succes 🌹

Praat met mensen die je begrijpen over je lieve katje, emoties loslaten lijkt me beter dan ze wegstoppen en vasthouden. De kleine in je buik zal het vast niet erg vinden dat je ook verdrietig bent. Beter dan een lijf vol spanning van het ophouden. In nov. is onze lieve kater van 1 jaar doodgereden. Zo’n verdriet, hij was echt m’n lieve knuffel schat. Was toen een goede week elke dag wel even aan het huilen, dat hielp wel. En nu moet ik nog wel eens huilen bij foto’s en filmpjes van hem. En zelfs bij een bepaald liedje op de radio, heel suf, maar ik laat het gewoon maar toe. Toch nog even kleine stukjes te verwerken. Sterkte 😘

Verdriet mag er zijn!! Ik heb zelf psychologische hulp voor de rouw van mijn mama en mijn therapeute zegt dat je ook ruimte mag maken voor verdriet. Zij verteld mij dan mijn hand op mijn buik te leggen en tegen de baby te zeggen dat mama verdrietig is om.. (in dit geval jouw katje)🤍 Laat je emoties los en huil wanneer het nodig is, zo’n beestje is net als je eigen kindje en voelt als een groot verlies. Ik wil je heel veel sterkte wensen ❤️❤️

Dankjewel!! Fijn om te horen. Ik hoop ook dat ik me na een week beter voel. Deze poes was ook mijn knuffelkat 🥺🥺

Dankjewel ❤️

Dankjewel❤️

Ach jee wat naar, gecondoleerd! Ik heb een half jaar geleden plotseling afscheid moeten nemen van mijn 2jarige hond, wat zo’n beetje mijn kind was. Het was een hele heftige periode en ik merk dat ik soms nog steeds erg verdrietig ben en er ook om moet huilen. Voor mij helpt het om alle emoties er gewoon te laten zijn en ze bewust te ervaren, van opkroppen worden ze alleen maar erger. Daarna vertel ik mijn kleine meid dat naast de blijdschap die ik voel omdat zij in mijn buik zit, dat ik ook erg verdrietig kan zijn. In dit geval omdat ik mijn lieve Bo zo mis.

Allereerst gecondoleerd! Wij zijn ons jonge katje ook verloren tijdens mijn zwangerschap, vond het ook moeilijk dat ze elkaar dus niet zouden ontmoeten en dat ideaalbeeld kapot knapte. Ik denk wel dat je je verdriet kan en mag toelaten, omdat opkroppen ook niet ideaal is. Je bent 9 maanden zwanger en hebt daarna ook nog een heel leven samen met je kindje, als het goed is zal hij geen last ondervinden van die relatief korte rouwperiode. Heel veel succes en sterkte in deze moeilijke periode.

Dankjewel ❤️

Dankjewel❤️

Wat verdrietig zeg! Wij hebben ook een kat en ze is altijd om me heen en bij me. En wil met de zwangerschap nog meer bij me zijn en past ook echt op me. Dieren voelen het. Dus ik kan me indenken hoe verdrietig het is. Ik zou je gevoel toelaten. Niet eromheen, maar erdoorheen. Misschien dat je baby’tje er wel iets van voelt. Zou me niet gek lijken. Maar je kan het wellicht wel uitleggen of met je handen op je buik door je emoties gaan en zeggen dat het mama’s emoties zijn en dat die ook weer weggaan. En ook zeggen dat je van hem houdt. Veel sterkte ❤️

Nog aanvullend… wij zijn vorig jaar een baby’tje verloren. Toen hadden we de de zus van onze huidige kat ook nog. Beide dieren zijn een enorme steun geweest. En toen we een van onze katten moesten laten inslapen was het ook een besef dat ze ons kindje nooit zou ontmoeten. Juist omdat dit ook een kat was die altijd bij me was en een steun was. Ik denk nog vaak aan haar in liefde en laat het gevoel er ook zijn. Wie weet kijken ze wel ergens mee 💫

Wij hebben inderdaad ook 2 miskramen gehad, en beide miskramen was zij er echt voor mij. Dat maakt het extra moeilijk, ze voelde alle pijnlijke momenten aan. Ik hoop dat ze meekijkt van boven want ze heeft goed op haar vriendje gepast. 😪❤️

Dat maakt het inderdaad extra verdrietig! Dieren kunnen echt zo’n steun zijn. Ik zou er van uit gaan dat ze mee kijkt. Zeker weten doe je het niet, maar ik kan me voorstellen dat het een geruststellende gedachte is. Ik ben nu een bijzonder boek aan het lezen: Babies are Cosmic van Elizabeth en Neil Carman. Het gaat over wat baby’s meekrijgen in de baarmoeder. Misschien heb je daar nog iets aan. Het is wel een apart boek, ik vind dit soort dingen zelf altijd onwijs boeiend, maar kan me ook voorstellen dat mensen het wegleggen. Veel liefs en sterkte!