Verbrand

Ik twijfel eigenlijk of ik dit wel wil plaatsen en waarom, maar ik merk dat ik toch behoefte heb aan wat steunende woorden want ik voel me enorm schuldig. Onze dochter heeft gisteren de waterkoker omgetrokken.. 😔 Wij staan, met mijn schoonouders tegenover ons, op een kleine (bejaarden🫣)camping, vlakbij waar m'n schoonzus woont. Voor onze dochter hebben we een grondbox mee waar ze regelmatig in zit te spelen. In de ochtend, als wij de tafel dekken voor ontbijt, zit ze altijd in de box. Gisteren echter stond de box nog bij m'n schoonouders onder de luifel en dochter kroop buiten rond. Ik zette de waterkoker aan (met melding aan m'n man) en ging naar het toilet. Bij terugkomst zat ze binnen, naast het tafeltje met de waterkoker, met het afwasteiltje te spelen. Ik ging er vanuit dat de waterkoker uitgeschonken was, m'n man dacht dat ze nog buiten zat. Ineens hoor ik haar keihard gillen (dat geluid hoop ik nooit meer te horen), ik zie de waterkoker liggen en we beseffen beiden wat er gebeurd is. Ik heb haar opgepakt, ben naar de jerrycan gerend (die m'n man net gevuld had) en we zijn meteen gaan koelen. Mijn schoonouders kwamen ook meteen onze kant op. Toen de jerrycan bijna leeg was zijn we naar het toiletgebouw gelopen. Na 2x10 min koelen (en een heel toiletgebouw vol met mensen die ineens moesten plassen, douchen, afwassen en meteen even kwamen vragen wat er was en met stapels adviezen aankwamen) hebben we de hap gebeld. We konden meteen terecht gelukkig. Dochter heeft 1e en 2e graads brandwonden op de voor- en buitenkant haar linkerbeen, vanaf haar knieplooien tot haar wreef. Vandaag zijn we bij de plaatselijke huisarts geweest en de wonden zagen er al rustiger uit. Als we het goed schoon weten te houden (ze draagt nu 24/7 een lange broek en van haar grote nicht lange sokken, want aan dat witte verband kan je leuk pulken) is de kans op genezing zonder littekens groot. We moeten de komende tijd wel elke dag naar de huisarts. Wonderlijk genoeg is onze dochter weer super vrolijk, kruipt en loopt (aan de hand) alsof er niks gebeurd is, terwijl ze geen pijnstilling krijgt. Vlak na het koelen kwam er een man naar me toe of hij handoplegging (zonder aanraking) mocht doen tegen de pijn. Toen dacht ik "leef je uit" maar nu denken we "zou het dan toch iets gedaan hebben?" Maar wat voel ik me stom en schuldig en een slechte moeder, ik had de box moeten pakken, de waterkoker moeten controleren of moeten vragen of de thee al ingeschonken was, dan had ik dit kunnen voorkomen.. Sorry voor het lange verhaal, maar moest het voor m'n gevoel echt even ergens kwijt 🙁