Wel of geen 3e kindje?

Ik dacht altijd dat ik 2 kindjes zou willen. Vanaf de geboorte van onze tweede, weet ik zeker dat ik het liefst nog een derde erbij zou willen (als dit überhaupt zou lukken). Maar onze leeftijd begint mee te spelen, bij de jongste heeft het al 9 rondes geduurd en kwamen we erachter dat mijn eitjes behoorlijk zijn verminderd in aantal al, we hebben maar 3 slaapkamers maar vooral, mijn vriend ziet het niet echt zitten 😅. Toch lukt het mij niet om het los te laten. Ik probeer sowieso ook vol te genieten van onze 2 jongens en ook met de gedachte dat iedere fase de laatste is maar toch lukt me dat niet lang. Over dat het praktisch moeilijker is met 3 maak ik me minder druk, er is vast overal wel een oplossing voor, al vind ik het financiële gedeelte wel belangrijk. Zolang we maar rond kunnen komen, vind ik het prima. We hebben een robotstofzuiger aangeschaft zodat ik me daar minder druk over hoeft te maken en meer tijd heb met de kinderen (allerbeste uitvinding ooit trouwens!! ) En met pretparken, tja dat zou kunnen dat er iemand alleen is maar misschien ook niet en om daar een heel mensenleven voor te missen, vind ik het totaal niet waard.

Herkenbaar wat je schrijft over pretparken vs 3e kindje. Totaal niet belangrijk. Al zijn andere praktische zaken wel lastig. Je kan nu (tijdelijk) niet meer makkelijk weg, veel gesleep met spullen, kan niet alles ondernemen met de oudste. Dat soort dingen Mag ik naar je leeftijd vragen? Wij zijn namelijk ook wat ouder dan gemiddeld geloof ik en hebben het dus wel gedaan 🙈 Die robotstofzuiger is zoooon uitvinding. Ik heb er 2, 1 voor boven en 1 beneden. Haha ideaal. Dat huishouden komt wel weer. Of niet..

Ja dat geloof ik ook wel. Al vond ik dat nu nog niet zo lastig met 2 jaar leeftijdsverschil. En gaan nu veel meer ondernemen dan toen we er maar 1 hadden. Ik verwacht dat het met 3 kinderen wel weer lastiger zal worden, al gaat dan de oudste langzaam naar school waardoor je in die tijd weer meer tijd hebt voor de jongste ( misschien hoop ik vooral dat dat zo zal zijn 🤣). Wij zijn nu allebei 37 en voordat we kinderen hadden, wilden we absoluut niet zo "oud" pas kinderen krijgen maar helaas heb je daar niet zoveel over te willen. Ja die stofzuiger 🙌🏻 kan het echt iedereen aanraden! En hier is het niet altijd allemaal even schoon maar dat is niet het belangrijkste. Ik snap dat je de derde niet meer weg kunt denken of kunt missen maar zouden jullie achteraf hetzelfde hebben besloten?

Dat is waar, de oudste zat hier al op school en dat scheelt zeker al. Inmiddels beide op school en dat geeft wel weer ruimte. Hier zijn we Inmiddels 36 en 38, maar terwijl ik dit typ denk ik.. huh zo 'oud' 😅 Ik heb lang over je laatste vraag nagedacht .. ik denk dat er afgelopen jaar zeker momenten waren, waarbij ik zou kunnen zeggen dat ik achteraf anders had besloten. Dit doet niks af aan mijn onvoorwaardelijke liefde voor mijn kindje, ik heb het gewoon onderschat. Nu de tijd is verstreken en er iets meer ruimte komt is dat gevoel er niet meer. Heel af en toe denk ik het, op momenten van gebroken nachten, of als ik weer vroeg eruit moet. Maar, langzaamaan ontstaat er weer ruimte.. spelen ze steeds meer met elkaar en zijn we een hecht gezin. Het komt dus wel goed 💚

Oh en de wens en het verlangen was zo groot. Er was een gemis. Die gevoelens had ik dan ook steeds mee moeten dragen. Nu heb ik zo'n vrolijk kindje erbij en zijn we compleet. Ik heb totaal geen last meer van een kinderwens

Bedankt voor je antwoord! Fijn dat jullie compleet zijn 🥰

Ik herken je gevoel helemaal, wij hadden altijd voor dat we kinderen mochten krijgen wens voor 3. Nu 2 jongetjes rijker en lijkt het voor m'n man wel goed zo. Bij mij blijft het kriebelen en hij blijft maar over het praktische (slaapkamers, uitstapjes enz enz ). Sommige dagen denk ik ook dit is echt druk genoeg (net 3 en net 1) maar tegelijk blijft het in m'n hoofd en hart ❤️🫠 Eerst was hij heel strak met anticonceptie (condoom) nu laat hij dat ook beetje los alsof als het komt ook goed is?? Geen idee soms meer 😅 dacht dat vrouwen moeilijk waren

Wat een leuk topic! Wij hebben 3 zoontjes: bijna 6, bijna 4 en 1 jaar. Vlak na de bevalling van ons 2e kindje voelde ik dat ons gezin niet compleet was. Na lang alle “pro’s en contra’s” af te wegen zijn wij er voor gegaan. Op voorhand voorzie je nadelen die geen nadelen zijn als het 3e kindje er is. Je hebt wel structuur nodig om alles vlot te laten verlopen. In het begin was het een aanpassen en structuur zoeken maar nu onze kleine man 1 jaar is loopt alles heel vlot. Zelfs nu in de vakantieperiode. Als de kleinste een dutje doet is dit het uitgelezen moment om tijd vrij te maken voor de oudste 2 en daar genieten ze net van. Het hoeft geen nadeel te zijn die middagdut. We deden net een autoreis en dat was geen verschil tussen 2 of 3 kindjes. Een dagje weg is ook geen probleem. Morgen ga ik een dagje naar zee. We vertrekken gewoon wat vroeger en komen dan op tijd naar huis. De kleinste zal wat later zijn dutje doen ofwel in de auto. Zoals je merkt past iedereen zich wat aan. En dat doen de oudste 2 ook met plezier want ze zien hun broer zo graag en dragen mee zorg. Ik zou zeggen als je hart ja zegt luister ernaar. Bij ons is er nu zelfs de wens voor een 4e maar net zoals bij jou toch wat vragen.