Wie ervaring met prenatale of postpartum depressie

Hallo , Het is gelukkig al even stil hier! Hoe gaat het tot nu toe met jullie of partner? Ik heb mij wel even somber gevoeld en mijzelf nergens toe kunnen zetten twee weken. Was die weken ook goed ziek en lag alleen plat op de bank, dat zou natuurlijk ook de oorzaak kunnen zijn. En ik had elke keer wanneer ik wakker werd een soort paniekaanval, alleen zette die niet door. Elke keer een hele vlaag angst en warm gevoel door mijn lichaam. Tot nu toe gaat het verder goed gelukkig 🙏🙏 Ik zit nog steeds aan de AD citalopram 30 mg.

Hi, Fijn dat het weer wat beter gaat! Met mij helaas niet echt. Ben vandaag precies 3 weken opgenomen in het zh afdeling psychiatrie. Zijn bezig met medicatie switch van sertraline naar venlafaxine maar sinds het weekend is het weer helemaal sucks. Heb vandaag maar even aangegeven niet meer alleen naar buiten te kunnen. Sta niet voor mezelf in op dit moment. Het lastige vind ik gewoon dat ik nog maar een schim ben van mezelf. Hopelijk wordt het snel wat beter.

Wat hormonen wel niet met je kunnen doen! 😶‍🌫️🤯

Hee, Nee! Wat verdrietig om dit te lezen zeg 😢 Ik had het je ook zo gegund een laatste fijne zwangerschap. Hopelijk is de medicatie snel goed ingesteld en ga je weer de goede kant op. Lukt het om de dagen door te komen of is het echt een hel in je hoofd. Het is idd heel eng wat hormonen in je hoofd kunnen doen, ik vraag mij sowieso altijd af wat er überhaupt in je hoofd gebeurd bij een depressie waardoor het zn marteling in je hoofd kan worden en het erge dat je er geen controle over hebt. Komt je man of familie vaak bij je langs? En hoe gaat het met de andere kinderen. Echt vreselijk zeg, heb het zo met je te doen. Vol houden hoor! Het gaat echt weer goedkomen al zie je dat nu niet. Hoever ben je in de zwangerschap? Heel veel liefs en een hele dikke knuffel! Ik denk aan je ❤

Hoe gaat het met iedereen?

Hoi.. Ik heb een dochtertje van nu 7 weken. Alles gaat gelukkig goed met mini. Met mij helaas wat minder.. Ik ben echt zo somber.. Ik kom echt niet graag buiten, heb nergens zin in, ik kan bijna niet mn aandacht geven aan mn zoontje van 4.. ik haat mn lichaam en ga zo maar door.. Ik heb wel gewoon die band met mn kleintje , ik geef ook borstvoeding, al is t af en toe zwaar.. Ik moet over 3 weken weer gaan werken en ik zie er zoooo erg tegenop.. haar achterlaten, afstand doen van de borstvoeding aan de borst, weer mezelf moeten tonen aan de buitenwereld terwijl ik mezelf totaal niet relaxed genoeg voel daarvoor en ga zo maar door.. Ik heb er zoveel moeite mee.. Het is niet echt vergelijkbaar met de meeste postpartum verhalen die ik lees.. maar ik voel me gewoon niet gelukkig en het ontneemt echt mijn "genieten".. dat lukt me gewoon niet.. Ik zit echt n beetje vast met mezelf.. ☹️

Hey Naatje, Als ik jouw was zou ik het aangeven bij de dokter. Iedereen reageert anders op het ontzwangeren. Maar dat niet kunnen genieten en geen zin in dingen hebben hoort hier zeker bij! Ook ik snap dat je tegen het werk op ziet, heb ik ook gigantisch. Ik moet 1 september beginnen maar betwijfel of ik dat al ga halen. Na heel veel goede weken ben ik voor het eerst ongesteld geworden na de zwangerschap. Nou heb gelijk weer een hoop angsten terug en veel huilen. Hormonen zijn zo mijn vijanden. 🙄