Beval verhalen (ook ter voorbereiding)

Nu rusten en genieten en je laten verwennen!🙏🏽

Je hebt het geweldig gedaan! Veel rusten nu❤️

Op 2 juni braken rond 20:00 uur spontaan mijn vliezen. Ik heb toen de verloskundige gebeld en zei raadde me aan om direct mijn rust te pakken. Ze zou me de volgende ochtend bellen. Maar niet veel later had ik al weeën, en rond middernacht trok ik het niet meer. De verloskundige kwam en ik had toen 2 cm ontsluiting. We zijn direct naar het ziekenhuis gegaan, en vrij snel kreeg ik de ruggenprik. Wat een opluchting! Ze moesten echter wel wat extra medicatie toedienen, omdat mijn bloeddruk flink daalde. En toen begon het lange wachten. Toen de weeën wat afzwakten, kreeg ik weeënopwekkers. Maar ook toen daalde mijn bloeddruk weer flink. Als ik dan op mijn rug lag, daalde de hartslag van de baby. Dus ik moest op mijn zij blijven liggen. Uiteindelijk is op 3 juni rond 19:00 uur de knoop doorgehakt om te gaan voor een keizersnede. Ik kwam namelijk niet verder dan 8 cm ontsluiting. En om 20:00 uur is de baby geboren. Uiteindelijk hebben we 3 nachten in het ziekenhuis gespendeerd. Al met al kijk ik er positief op terug. Ook al had ik graag thuis via de natuurlijke weg willen bevallen zonder pijnstilling.

Op 5 juni in de ochtend begonnen de weeen, elke 4-5 minuten maar prima op te vangen. Ik twijfelde of dat het was. Ik had een reguliere afspraak bij de verloskundige in de ochtend, die zei dat het wellicht vanavond of vannacht wel door zou zetten. Prima. Eenmaal thuis afleiding zoeken, rond 15.00 uur werd het toch intenser, de weeen kwamen sneller, om de 2-3 minuten, maar duurde maar 45seconden. Ik ben maar onder de douche gegaan, eenmaal 16.30 de verloskundige gebeld, die was er om 16.50. 17.15 voelen, ik bleek een goede 3cm te hebben. Ondertussen bleven de weeen om de 1-2 minuten komen en kon ik ze al slechter opvangen, de pijn werd steeds intenser. Toen braken mn vliezen en ging alles in een sneltreinvaart. Gauw uit bed, naar de wc, daarna onder de douche waarbij ik direct persdrang kreeg. Direct weer uit de douche en terug naar bed, inmiddels is het iets voor 6 en bleek ik 10cm ontsluiting te hebben. Om 18:18 is onze dochter geboren. Het laatste uurtje ging allemaal zo snel dat mn hoofd het niet goed bij kon benen en ik uren de tijd nodig had om te beseffen dat ik bevallen was. Maar ben erg gezegend dat ik complicatie vrij thuis heb kunnen bevallen. Mijn wens om vooral niet in bed te bevallen en lekker in bad te gaan was vanwege de snelheid niet haalbaar. Het bad is onaangetast retour gegaan en uiteindelijk wilde ik enkel maar op mn zij in bed liggen. Zo zie je hoe alles compleet anders loopt dan je van te voren bedenkt.

Vanaf 10:15 was het al aan het rommelen. Om 15:00 zat ik op krappe 3cm en om 22:00 op 6-7cm. Om 22:30 vliezen gebroken en toen ging het hard. Om 22:42 is Romee geboren 💕! Ik kijk terug op een hele positieve thuisbevalling.

Gefeliciteerd 🩷

Afgelopen maandag had ik een afspraak voor inleiding, 's ochtends kreeg ik een ballonetje en werd ik weer naar huis gestuurd. Eigenlijk gebeurde er niet veel tot 's avonds ik begon me echt raar te voelen, veel steken in mijn buik en best wel intense harde buiken. Zo ben ik ook naar bed gegaan en de hele nacht echt super slecht geslapen en ik kon mijn vinger er niet bepaald opleggen wat het was maar voelde me.gewoon echt niet lekker. Om 05:00 naar de wc gegaan en toen verloor ik het ballonnetje met heel veel slijm en bloed. Vervolgens een kwartier later begonnen de weeen bij mij. Eerst geloofde ik niet helemaal dat het echte weeen waren omdat ik al weken voorweeen had, maar na ze getimed te hebben toch maar het moeder en kind centrum gebeld (ik ben medisch) en gezien ze om de 6 minuten kwamen en meer dan een minuut duurde mocht ik komen. Eenmaal daar zagen ze inderdaad weeen activiteit maar mijn baarmoedermond lag heel ver naar achteren en konden dus niet beginnen met de inleiding. Vervolgens weer een ballonnetje gekregen en toen wilde ze me naar huis sturen maar ik voelde me daar echt niet okay bij omdat ik echt weeen had en ik stort bevallingen heb. Uiteindelijk dus met dat ballonnetje op een kamer gelegd, echter werden de weeen pijnlijker en heb ik vervolgens 2 uur onder de douche gezeten om ze op te vangen. Vervolgens is de ontsluiting gecontroleerd echter werd er telkens gezegd dat mijn baarmoedermond niks deed waardoor ik echt in paniek raakte omdat ze beweerde dat ik nier aan het bevallen was en dat dit dus voorweeen waren, er werd gezegd dat ik maar een paracetamol moest nemen en gaan slapen. De weeen kwamen steeds sneller en na nog eens 2 uur weer gecontroleerd bleek ik dus al 5 cm ontsluiting te hebben. Vervolgens werd er gezegd dat ze wel gingen kijken of er ruimte is op de kraamkamer want ik was niet actief aan het bevallen..... een uur later is ons meisje geboren, gelukkig wel op een kraamkamer met een verloskundige en verpleegkundige 😅

Jeetje wat een ervaring, wat een uitspraken en aannames. Moet toch frustrerend en ontmoedigend zijn geweest lijkt me. Ik kan hier een beetje boos om worden merk ik. Maar goed, hopelijk gaat het goed met jou en de baby. Gefeliciteerd!

Jeetje wat een heftig verhaal. Wat goed dat je het deelt dat zal hopelijk helpen bij de verwerking. Hoe kijk je er nu op terug en hoe gaat het nu met jullie als gezin? PS. Hoeveel bloed had je verloren? Ik heb 750 ml verloren en heb na 10 dagen helaas nog steeds erg weinig energie…

Vrijdag 21 juni 2024 zijn wij om 8.44 via een spoedkeizersnee trotse ouders geworden van onze zoon Nox. Hij heeft een lengte van 49 cm en gewicht van 4050 gram. Donderdag 20 juni werd ik om 10.30 uur ingeleid i.v.m hoge bloeddruk in de zwangerschap, toen bleek ik al 2/3 cm ontsluiting te hebben. Toen heeft de verloskundige mijn vliezen gebroken en kreeg ik weeenopwekkers. De weeenopwekkers heb ik een aantal uur kunnen opvangen onder de douche, in bad, op handen/knie en op een bal maar toen was de maat vol en heb ik een ruggenprik gevraagd waar ik zo bang voor was. Daarna heb ik heerlijk een paar uur kunnen slapen. De volgende ochtend zat ik om 06.00 uur op 9,5 cm en mocht ik beginnen met persen. 2 uur lang heb ik op eigen kracht geperst tot het uiterste maar het hoofdje wilde niet verder komen en schoot elke x weer terug naar binnen. Toen heb ik aangegeven echt klaar te zijn met de bevalling en is er een spoedkeizersnee aangevraagd. De spoedkeizersnee vond ik doodeng en was daarom helemaal high van de medicijnen waardoor ik een deel gemist heb. Uiteindelijk bleek dat ons zoontje vele maken groter bleek te zijn waardoor hij er nooit doorheen had gekund en ook nog eens een sterrenkijker bleek te zijn. Dit alles heeft een flink trauma veroorzaakt die mijn partner en ik samen een plekje moeten geven. Gelukkig genieten wij volop van onze knappe zoon Nox en dat zal alleen maar meer worden 🥰💙.

Het was een pittige bevalling, en het opschrijven heeft echt geholpen.. nu kan ik er over praten zonder te huilen, dat lukte niet toen ik het nog niet had uitgetyped! Met ons als gezin gaat het echt fantastisch! Onze dochter is een voorbeeld baby en doet het echt super! En zelf mag ik ook niet klagen... genees goed en voorspoedig dus dat is fijn :) ik heb ook zo ongeveer het zelfde verloren aan bloed ... heb ijzertabletjes gekregen maar het heeft tijd nodig om weer op te komen! Want je merkt inderdaad dat je snel leeg bent in energie:/ ... maar dat kost tijd ♡

In de avond kreeg ik wat steken onder. Was prima te doen, had niet het idee dat het weeen waren. Liep ook gewoon nog rond Eerste bevalling was snel gegaan dus vk gebeld om te informeren en overleggen. Mijn signalen duidden niet dat ik actief aan het bevallen was maar ze kwam toch maar even langs omdat wij dat fijn vonden. Thuis aangekomen liep ik nog rond en deden we een controle. Bleek ik al volledige ontsluiting te hebben. Mocht niet meer naar het zkh, terwijl dat wel de bedoeling was. 1,5u na de eerste “steek” is ons kindje al geboren.

Daar is ze dan! Luna Rosie Néla. Op de sterfdag van mijn lieve opaatje. Na een hele heftige bevalling. Vliezen om 2.05 gebroken en daarna in een rap tempo naar 4cm in korte tijd. Lieve meid lag sterrenkijker daardoor enorme persdrang en kramp aan heel de linkerkant toch maar naar het ziekenhuis gegaan daar in een uur van 4 naar 10cm gegaan alleen geloofde ze dat niet en kwamen de persweeën tijdens de ruggenprik die voor de helft werkte en leeg was. Toen aardig lang persdrang moeten wegpuffen en is haar hartslagje nog gedaald naar 60 maar uiteindelijk zonder enkel kleerscheurtje om 13.42 ter wereld gekomen. Daarna op de OK de placenta verwijderd maar het was het allemaal waard🩷

Zaterdagavond om 21 uur is een ballon geplaatst. Zondagochtend om half 9 ballon eruit en 2 a 3 cm ontsluiting en hebben ze m’n vliezen gebroken. Een uurtje later aan de wee-opwekkers gegaan. Die deden hun werk qua weeën, maar niet qua ontsluiting. Eerst geprobeerd de weeën onder de douche op te vangen, maar dat hielp niet voldoende meer. Om half 1 had ik een ruime 3 cm ontsluiting. Toen ook om een ruggenprik gevraagd, zodat ik bij kon komen voor de bevalling. De wee-opwekkers werden elk uur opgehoogd, alleen voelde ik door de ruggenprik de weeën helemaal niet meer. Om half 4 waren de wee-opwekkers voor het laatst opgehoogd en om 15.50 uur kreeg ik ineens ontzettende weeën en het gevoel alsof ik moest poepen. Toen zijn de verloskundige en verpleegkundige in allerijl alles gaan klaarzetten. Om 16.00 uur mocht ik gaan persen en om 16:07 had ik onze lieve Bailey op mijn buik liggen. Twee-en-halve pers wee gebruikt en tussendoor twee keer een wee moeten wegpuffen omdat het allemaal wat snel ging voor Bailey. Hoewel ik wat opkeek tegen te inleiding, bij onze dochter duurde de hele bevalling inclusief inleiden ruim 3 dagen, kijk ik met een heel tevreden en fijn gevoel terug op deze inleiding en bevalling. Daarbij scheelde het ook dat ik, onverhoopt, in een kleinschalig ziekenhuis mocht bevallen in plaats van in het immense Erasmus MC. Nu een veel persoonlijker ervaring gehad en een minder klinisch gevoel in een heel huislijke sfeer.

Op zondagavond om 20.15 braken de vliezen, waarna ik om 23 uur regelmatige weeën had. Om 1 uur kwam de verloskundige en had ik 4cm ontsluiting. 2 uur later kreeg ik bloedverlies en kwam de verloskundige weer kijken en zat ik al op 8cm, wat goed te doen was. Tot zover leek het voorspoedig te gaan thuis. Alleen toen stagneerde alles. De ontsluiting kwam niet verder, de persweeën kwamen niet en werden minder. Om half 7 naar het ziekenhuis gegaan, daar uiteindelijk pas om half 9 een pompje gekregen. Heel fijn, want toen zat ik er helemaal doorheen. Nadat het pompje zijn werking deed aangesloten op de weeen opwekkers, waarna André uiteindelijk na ruim een uur persen is geboren. Een veel grotere baby dan verwacht, en zijn hoofdje lag er scheef voor waardoor de persweeën niet kwamen. Al met al een goede keuze geweest om naar het ziekenhuis te gaan, omdat na de bevalling ik 1.2 L bloed ben verloren. Het was even zoeken naar de oorzaak maar er bleek bij een ruptuur een slagader te zijn geraakt waardoor het bloedverlies zo hoog was. Al met al niet kunnen denken dat het zo zou lopen, mentaal was het pittig omdat het eerst zo voorspoedig leek te gaan. Voor nu maar samen bijkomen 🥰

Gefeliciteerd 💙

Wat een mooi meisje! Hier op 12juni ook een Luna gekregen. 😍

Had zelf een best heftige bevalling. Op zondag 23 juni om 09.35 braken mijn vliezen spontaan. Nou prima krijg wss binnenkort wel weeën dacht ik, want je moet binnen 24 uur bevallen i.v.m. infectiegevaar. VK kwam langs en er gebeurde vrij weinig. Om 20.46 kreeg ik mijn eerste wee en dat ging zo door tot 01.30. Toen kwamen ze frequenter en de VK besloot te komen kijken. Ik zat op een krappe 2cm en de weeën kwamen echt om de 30 seconde dus het was echt een weeënstorm waar ik in was beland. Ik zei dat ik medicatie wilde en het niet meer trok. Dat kon, maar wel in het ziekenhuis en de enige optie zou een ruggenprik zijn. We kwamen om 02.00 aan en meteen om 0215 een ruggenprik gehad. Die werkte echt top tot een uur of 06.00. Ontsluiting gecheckt zat op 4 dus dacht nou top zit vooruitgang in! Vervolgens voelde ik weer heftige weeën door de ruggenprik heen, maar dachten daardoor dat we in de laatste fase waren terecht gekomen. Ze ging rond 10.15 weer checken en ja hoor 8cm(!) dat dachten we dus. Het zou over een paar uur wel zover zijn. Nou vervolgens kwam ik maar niet vooruit. Om 14.00 gecheckt, om 15.00 gecheckt maar nee bleef dus 4/5 uurtjes op die 8 hangen. Ik kreeg ondertussen persweeën en omg die waren het pijnlijkst. Ik mocht niet maar absoluut niet persen. Die VK die toen dienst had zei je moet het echt inhouden en dat tot 16.00. Nah ik trok het niet meer 6 uur lang persweeën. Ik begon om te smeken voor een keizersnee. Dat kon ze niet geven. Dus ze zei kan niks voor je doen sorry. Dus ik verder smeken en werd gewoon boos op een gegeven moment, want hartslag van kleine bleef steeds gelijk veranderde niet (zou eig wel moeten). Ik had ondertussen ook al flink wat uurtjes koorts rond de 39 graden en viel bijna continu in slaap, omdat ik doodop was. Heb 6 uur lang om de 3/4 min persweeën opgevangen. Toen moest de VK een dienstwissel doen en werd mijn man heel boos om haar gedrag. Ze was koel en totaal niet empatisch. Wij wilden echt om een gesprek met iemand anders, want voelde ons zo machteloos en niet gehoord dus ze haalde de gynaecoloog erbij. Hele lieve en empathische vrouw. Er kwam ook een super lieve verpleegster erbij en uiteindelijk in gesprek besloten om nog tot 17.00 uur te wachten. Ze zei als je niet vordert dan geven we je meteen een keizersnee en dan doe ik de operatie zelf. Je raadt het al 17.00 gecheckt en geen vordering dus ze zei oke zoals afgesproken gaan we meteen naar de OK. Iedereen daar super betrokken en aardig, maar ik was zo fucking suf en slaperig dat ik steeds in slaap viel. Mijn man heel blij, omdat hij de baby zou ontmoeten ik voelde die blijdschap helemaaaal niet. Ik dacht alleen ik heb zoveel pijn dit gaat nooit over. Eenmaal in de OK gelijk begonnen en om 17.26 echt 5min nadat we zijn gestart is Liam geboren. Eerst bewoog hij niet dus wij in paniek. Toen kwam de kinderarts met hem bij mijn gezicht en zei ja hij ruikt een beetje raar dus we moeten hem meteen meenemen naar boven. Papa mag mee dus hij met hem naar boven en ik werd verder geopereerd. Daarna mocht ik een half uurtje doorslapen op de uitslaapzaal en gelukkig gaf iedereen aan van ja gaat goed met de baby maak je geen zorgen. Heel lief waren ze. Eenmaal boven was mijn man met Liam aan het knuffelen, maar hij had wel koorts met hoge infectiewaarden dus moest op een andere afdeling. Hij is daar nu sinds zijn geboorte en wij op een andere kamer. Ga alleen om te voeden en met hem te knuffelen. Vandaag moet hij ook blijven en krijgt in totaal nog 7 dagen antibiotica. Dus moet ook nog 7 dagen blijven. Dus mss mag Liam mee naar huis, maar dan krijgt hij zijn antibiotica oraal i.p.v het infuus. Wss door langdurig gebroken vliezen en infectie in mijn lichaam heeft hij het via de baarmoeder overgenomen 🥲 stomme start, maar gaat nu heel goed met ons💙 En sidenote om 16.00; Bleek dus dat die vorige VK de inschatting verkeerd had gemaakt en ik om 10.00 uur op 6cm zat en niet op 8. Uiteindelijk bleek dat Liam gewoon te groot was (4530 gram en 56.5 cm) hij zou dus never nooit door mijn geboortekanaal passen en zou de enige optie toch een keizersnee zijn. Dat hebben ze ook aangegeven. Te smal bekken denk ik.

Ook gefeliciteerd dan! Wat leuk🥰

Zondagochtend 23 juni rond 03.00 werd ik wakker omdat ik moest plassen en merkte ik dat ik lichte maar regelmatige weeën had. Om 5 uur belde ik de VK die langskwam om te checken, had helaas nog geen vordering qua ontsluiting dus we besloten af te wachten wat de dag zou brengen. Wij zelf waren er wel zeker van dat het begonnen was, bij ons zoontje had ik ook een wat langere aanloop. Rond 14.00 uur kwam ze weer terug en had ik 2-3 cm ontsluiting en om 18.00 uur een goede 4-5! Ik gaf aan nog even niet naar het ZH te willen gaan omdat ik nog even wilde doorbikkelen om daar dan vervolgens in bad te kunnen. Maar nadat de VK vertrokken was leek mijn lichaam de “eindfase” in te gaan. Ze zouden om 21.00 uur terugkomen en ik wilde daar zelf wel op wachten maar mijn vriend zei rond half 8 dat hij vond dat we naar het ziekenhuis moesten gaan en heeft toen ook de VK gebeld. Gezien we op steenworp afstand van het ZH wonen wilde ik graag lopen. Ik heb een half uur over dat rotstukje gedaan! Ik kreeg een weeenstorm, elke 10 stappen kwam er weer een. Maar lopend vond ik ze vrij goed op te vangen. Rond 20.15 ben ik in het bad gestapt en merkte ik vrijwel direct op dat mijn lijf zelf al begon te persen, wat mij ontzettend overviel en ik durfde me dan ook niet helemaal over te geven. Maar na 12 minuten persen is om 20.52 onze prachtige dochter en zusje in bad geboren. Net niet nog in de vliezen!! Om 23.15 gingen we al weer naar huis en zijn nu heerlijk aan het genieten in onze kraamweek met zn viertjes. En grote broer is zo trots, doet het zo goed ❤️ Wat een rijkdom! 🧿