Beval verhalen (ook ter voorbereiding)

Jeetje wat staan er af en toe pittige verhalen tussen! Heel veel sterkte aan deze mama's💛 Het is nu 4 weken geleden dat ik ben bevallen van ons dochtertje. En terwijl zij op dit moment heerlijk zoet op mijn borst slaapt dacht ik laat ik ook maar mijn verhaal doen. Ik ga het proberen kort te houden 😅 Breken vliezen💦: Twee dagen voor de 'bevalling'(weet nooit precies vanaf wanneer je dat moet rekenen) braken mijn vliezen in de nacht. Geen hele splons maar geleidelijk, steeds beetje bij beetje. Ik kon daardoor met een incontienentieverband doorslapen. Tippie: incontinentieverband van de Kruidvat is echt top! Ook voor na de bevalling. Controle VK+Ziekenhuis👩🏼‍⚕️: De volgende ochtend de verloskundige gebeld. Vruchtwater was helder dus als de weeën niet zouden starten na 24 uur naar het ziekenhuis voor controle. Er kwamen geen weeën dus naar het ziekenhuis. Als je vruchtwater is gebroken vergroot dat de kans op een bacterie bij je baby. Gelukkig was alles in orde. Weeën〰️: Ik kreeg uiteindelijk twee opties: blijven en aan de weeënopwekkers of thuis de weeën afwachten. Kwamen de weeën niet, dan de volgende dag melden en alsnog aan de opwekkers. Het werd de tweede optie en in de avond kwamen de weeën alsnog. Ik vond deze eigenlijk al vrij intens vanaf het begin. Wist ook totaal niet wat ik moest verwachten. Ik voelde extreme kramp in mijn buik/rug en ben deze maar weg gaan lopen en blazen. Ziekenhuis🏥: Dezelfde dag dus alweer in het ziekenhuis, moest een uur aan de monitor waarbij je moet liggen(niet fijn als lopen de enige manier is om de weeën op te vangen). Ik mocht hierna direct door naar de verloskamer. Daar werden de weeën zo erg. In totaal 3 uur de weeën zelf opgevangen. Gelukkig was mijn vriend daar om mij eraan te herrineren dat er een ruggenprik bestond. Ik raakte namelijk helemaal in paniek omdat ik weeën niet meer weggelopen/geblazen kreeg. Ruggenprik💉: De gynaecoloog gaf eerst uitleg over de ruggenprik maar ik was zo ongecontroleerd aan het trillen dat ik er eigenlijk niets van mee kreeg. De anesthesist was er voor mijn gevoel binnen 5 minuten en tijdens mijn paniekaanval en een wee werd de prik gezet. WAT EEN OPLUCHTING!!!! Mijn vriend en ik hebben hierna nog wat kunnen slapen, rustig kunnen ontbijten, lekker met het personeel kunnen kletsen. Doordat ik helemaal niets voelde was ik een uitstekend object voor een gynaecoloog in opleiding. Ik kon overigens wel gewoon mijn benen bewegen. Wel voelde mijn kont echt ijskoud aan. Door de ruggenprik had ik wat verhoging waardoor ik tot twee keer toe een antibioticakuur kreeg. Persen🥵: Na ongeveer 14 uur mocht ik gaan 'oefenen' met persen. De ruggenprik begon al uit te werken en ik voelde daardoor wel een soort van druk bij een perswee maar geen echte pijn zoals eerst. Dit werd na verloop van tijd wel heftiger. In totaal heb ik 1,5 uur geperst. Ik heb een groot gedeelte op mijn zij geperst. Dit was voor mij de meest prettige houding. Ik mocht vanwege de ruggenprik namelijk niet uit bed. Even tussendoor... omdat ik natuurlijk helemaal relaxt had gegeten en gedronken heb ik dit er tijdens de bevalling massaal uitgekotst! En probeerde ik ook nog gewoon op te staan om naar een prullenbak te lopen, wat dus niet gaat met een ruggenprik! Arme vriend en verpleegkundige die dit met bakjes hebben moeten opvangen. Terug naar het persen. Ik had deze pijn niet verwacht maar bij elke pers voelde het alsof mijn anus ging ontploffen. Ik had wel gelezen dat het kon voelen alsof je moet poepen maar dit was toch echt een heel ander gevoel! Toen de gynaecoloog op een gegeven moment zei dat ze een pomp wilde gebruiken om zuurstoftekort bij de baby te voorkomen kwam er soort oerkracht los. Ik wilde namelijk voorkomen dat er pomp gebruikt zou worden, dan maar uitscheuren tot mijn anus(is niet gebeurd btw🤞🏼) Bij de volgende perswee was haar hoofdje er helemaal uit. Ik voelde vrijwel gelijk geen druk meer ook al moest haar lichaampje nog volgen. Ik was zo intens opgelucht, helemaal toen ik haar hoorde huilen. Ze bleek helemaal gezond. Wij moesten vervolgens nog 24 uur in het ziekenhuis blijven ter observatie(vanwege mijn eerder gebroken vliezen en mijn verhoging door de ruggenprik). Ik vond het alleen maar prettig omdat wij zo ook nog uitleg kregen over wat te doen. Terugkijkend en helemaal na sommige verhalen die ik hier heb gelezen kijk ik heel positief terug op mijn bevalling. Al het personeel was zo ontzettend lief en zorgzaam! Wat ook heeft bijgedragen aan een positieve ervaring. Voor de aankomende mama's; staar je niet blind op ervaringen van anderen. Doe waar jij je goed bij voelt en jij weet dat jij dit kan💪🏻🙏

Ik ben er klaar voor om mijn bevallingsverhaal te delen! Vrijdagmiddag 21 juni rond 13.30u begonnen de weeën, terwijl er nog een vriendin bij mij thuis was. Ze had door dat ik geen houding wist te vinden en is toen kort erna weggegaan. De weeën kwamen om de 5 min en duurde 2/3 minuten. Om 15.30u kwamen de weeën om de 2 min en duurde ook 2 min. Inmiddels mijn vriend gebeld, die van zijn werk naar huis is gekomen. De weeën waren al best pittig. Toen hij om half 5 thuis kwam, heeft mijn vriend meteen de Verloskundige gebeld en zij was er om 17.15u. Ik had 2 cm ontsluiting. De Verloskundige stelde 2 opties voor. Optie 1; ik bel nu voor een plekje in het ziekenhuis zodat je een ruggenprik kunt krijgen (ik had in mijn bevalplan gezet dat ik een ruggenprik niet zou uitsluiten). Optie 2; ik kom over 2 á 3u terug en dan kijken we hoe het ervoor staat. De keuze was al snel gemaakt, optie 1! Wij naar het ziekenhuis gegaan, blij dat het geen autorit van één uur was want ik vond de autorit al pittig naar het ziekenhuis. Rond 18.15/18.30u aangekomen in het ziekenhuis en ik zat inmiddels op 3 cm ontsluiting. Ruggenprik gekregen om 19.30u (was gelukkig heel snel). Wat voelde ik me toen goed, het was echt een verademing. De ontsluiting vorderde alleen niet... Toen hebben ze rond 21.00u mijn vliezen gebroken. En toen.... is alles echt in een treinvaart gegaan! Ik kreeg een heftige weeënstorm zonder tussen pauzes, ondertussen ook heftige beenweeën waardoor de ruggenprik zijn werk niet meer deed en ik deze weeën ook niet kon wegpuffen. Uiteindelijk is ze (ons eerste kindje) na het breken van mijn vliezen binnen 5u geboren. 40 min persen! Uiteindelijk lag ze blijkbaar nog wel te laag, waardoor ik teveel zelf heb moeten doen tijdens het persen en dat terwijl ik eigenlijk al niet meer kon door de weeënstorm en de beenweeën. Noé is op 22 juni om 02.09u geboren! Nooit verwacht dat het zo snel zou gaan, voor mij was het te snel. Daarna wilde de placenta ook niet geboren worden, waardoor ze wat in mijn infuus hebben moeten doen. Daarna wilde mijn baarmoeder niet zakken, waardoor ik veel bloed ben verloren en ook daarvoor kreeg ik wat in mijn infuus. Ik ben uitgescheurd, tijdens het hechten werkte de verdoving ook niet. En als klap op de vuurpijl; toen ik wilde gaan douchen, ben ik in elkaar gezakt. Er is op de noodknop gedrukt, 5 man personeel wat over de gang rende om mij op te vangen en mij in bed te leggen. Ik had een te lage hb waarde dus ik ging al met te weinig energie de bevalling in. Ik kon gewoon niet meer opstaan of ik werd al duizelig en misselijk. Ik heb dezelfde dag in het ziekenhuis nog aan het ijzerinfuus gelegen. Zelf heb ik de bevalling nog niet volledig een plekje kunnen geven, maar ik kan er wel steeds beter over praten. Ik kijk niet (zo) positief terug op mijn zwangerschap (deze is ook 9 maanden pittig geweest) en de bevalling, maar Noé maakt wel echt alles goed. Ik ben net als haar papa helemaal verliefd op d'r. En ik ben meer dan trots op mezelf ☺️. Ik heb het toch maar 'even' gedaan.

Nadat mijn eerste met 41+5 geboren werd, hoopte ik enorm dat onze tweede zoon wat eerder zou komen. Alles na 41 weken vond ik mentaal toen erg zwaar. Die wens kwam niet uit, maar de fijne en toch nog spontane bevalling heeft dat ruimschoots gecompenseerd! Vrijdagochtend (op 41+4) werd ik om half 6 wakker van de weeen. Heel ander gevoel dan de rugweeen bij mijn eerste, veel beter te doen. Kon alles gewoon nog doen, dus lekker de dag gestart met ons zoontje etc. Om 9 uur de vk gebeld, omdat we sowieso even contact zouden hebben over evt strippen die dag. Was toen nog niet erg heftig, maar ze zou toch al even langskomen. Om 10 uur zat ik op 4cm. Daarna even gewandeld met mijn partner, koffie gehaald in de buurt. Merkte dat ik staand en lopend krachtiger weeen kreeg. Om half 1 was de verloskundige er weer. Toen zat ik op 6 cm en zijn we naar het ziekenhuis gegaan. Er was plek bij mijn voorkeursziekenhuis en er was ook een bad beschikbaar. Leek me fijn om daarin de weeen op te vangen. Bevallen wilde ik er niet in. Waren om iets na 13 uur in het ziekenhuis, zat om 13.15 uur in het bad. Hemels dat warme water. Toen ging het snel. Om kwart voor 2 voelde ik persdrang, maar zat nog niet op 10cm, dus heb een paar persweeen moeten wegpuffen. Dat was afzien! Iets voor 2 uur hield ik het echt niet meer en toen mocht ik goddank ook gaan persen. Inmiddels had ik al besloten dat er no way was dat ik dat bad nog uit kwam. Na 2x persen had ik 4 minuten later onze zoon in mijn handen. Zo ontzettend blij met het verloop en zo ontzettend trots op onze zoon en op mezelf! Nu lekker aan het genieten thuis!

Hierbij mijn lange bevallingsverhaal (40+2) Op zondag 30-6-2024 mochten we naar het ziekenhuis voor een controle omdat mijn bloeddruk weer te hoog was. Hier hebben ze inwendig gekeken en gezien dat ik al 1 cm ontsluiting had. De verloskundige heeft mij gelijk gestript, omdat ik een inleiding het liefst wilde voorkomen. Ik was toen 40+1. Voor mijn gevoel gebeurde er de rest van de middag en avond niet veel. Maandag ochtend wilden we nog gaan sporten, maar dit niet gedaan omdat ik toch wel wat harde buiken had. In plaats daarvan een rondje langs de Albert Heijn en de Hoogvliet. Rond kwart over 12 besloot ik dat het tijd was om even te rusten op bed. Om 12:45 hoorde ik een plop in mijn buik en was alles ineens nat. Yes vliezen gebroken! Ziekenhuis gebeld en we moesten langskomen voor een controle of het echt vruchtwater was. Om kwart over 2 bij de verloskamers gemeld. Het was vruchtwater! We mochten niet meer naar huis, maar nog wel een paar uur van de kamer af. Zodra wij eenmaal geïnstalleerd waren en het hartfilmpje was gemaakt, kwamen de weeen ineens heel snel achter elkaar en waren ze heel intens. Elke 2/3 min en elke wee duurde een minuut. Ik wilde de kamer niet meer af. Om half 5 werd ik gecheckt en had ik 3 cm ontsluiting. Nu werd het echt heftig. Om 6 uur was het zo erg dat ik het niet meer aankon en gevraagd heb om een ruggenprik. Dit was niet direct mogelijk omdat er 2 spoed operaties waren. Na een check had ik toen 5 cm ontsluiting. Infuus was vast geprikt zodat we gelijk konden gaan wanneer er tijd was. Vanaf dat moment kwam ik in een andere flow en voelde ik mij heel raar. Stoned, dronken, misselijk en half van de aardbol tegelijk. Viel ook steeds in slaap tussen de weeën door. Mijn lichaam was op, mentaal was ik op. Om half 8 kwamen ze vertellen dat ik door mocht voor de ruggenprik. Eerst nog even een controle. Wat bleek, 8 cm ontsluiting. In 1,5 uur tijd 3 cm! Maar teveel om nog een ruggenprik te krijgen. Het laatste stuk kwam in zicht. Toen iedereen weer van de kamer af was begon ik ook weeen met persdrang te krijgen. Dit mocht natuurlijk nog niet omdat ik nog geen volledige ontsluiting had. Blijven wegpuffen en zuchten. Wat vreselijk. Lukte natuurlijk ook niet elke keer, wat resulteerde in een samengetrokken lichaam. Ondertussen was ik zo misselijk dat ik de appelsap uitgespuugd heb. Wat een ellende. Toen werden om half 9 de persween steeds heftiger. Weer gecheckt en 9 cm ontsluiting. Mocht niet actief meepersen, maar hoefde het ook niet meer heftig tegen te gaan. Gezegd dat ik niet op bed wilde persen. Alles op bed voelde verschrikkelijk. Ze hadden de baarkruk in de kamer gezet. De verloskundigen gingen ze de kamer af. Ineens was ik weer alert en aanspreekbaar. Ik zei tegen Johnny dat ik op de wc wilde zitten omdat ik moest plassen en poepen. Beide gelukt ✅ hierna wilde ik er niet meer vanaf maar moest ik van Johnny 😂 ik ben onder de douche gaan zitten en heb Johnny de baarkruk laten halen. Tijdens de wee vond ik het prettig om een warme straal te voelen tegen mijn vagina ter afleiding. Verloskundigen kwamen om 21:15 terug en waren verbaast dat ik onder de douche zat. Deze houding zagen ze niet vaak. Ze vonden het gelukkig goed dat ik hier bleef. Na inwendig onderzoek mocht ik om 21:17 beginnen met persen. Na ongeveer 6/7 persweeen is ons meisje om 21:31 ter wereld gekomen. Nadat ik haar aangepakt had zijn we naar het bed gelopen en hebben we daar gewacht tot de placenta kwam. Om dit te stimuleren kreeg ik een oxytocine injectie. Placenta kwam na ongeveer 15 minuten. Mijn vriend heeft de navelstreng doorgeknipt toen deze was uitgeklopt. Lara mocht lekker op mijn borst blijven terwijl ze mij checkten op inscheuren. Gelukkig alleen een 1e graads ruptuur. Helaas moest de verloskundige, nadat ze de verdoving had gezet, naar een spoedje tussendoor en duurde het even voordat dit allemaal klaar was. Het hechten vond ik pijnlijker dan het persen. Na het hechten moest ik echt nodig plassen en wilde ik graag douchen. Vinden ze volgens mij een beetje vreemd. Mijn vriend heeft in de tussentijd onze dochter aangekleed. Hierna was het nog even spannend of we naar huis mochten ivm mijn hypertensie. Gelukkig mochten we gaan! Rond 00:00 waren we onderweg naar huis. Al met al kijk ik achteraf terug op een hele snelle en goede bevalling en zou ik het niet anders gewild hebben.

Gefeliciteerd en wat een mooie naam!🩷

Wat een heftige verhalen staan hier tussen. Hopelijk kan iedereen het een plekje geven. Veel sterkte allemaal. Ik heb geluk gehad met mijn bevalling. Wij keken de eerste voetbalwedstrijd van Nederland bij mijn schoonouders, waar ik om de 3 minuten kramp kreeg van 1 minuut. Ik ben dit gaan timen en besloot even thuis te gaan douchen, misschien zwakte het af. Mijn man ging hier niet mee akkoord en ging mee naar huis. Onder de douche zwakte het niet af. De verloskundige geappt, en zij kwam langs om 20.00 uur. 4cm ontsluiting. Ik wilde thuis bevallen dus de thuisbevallingsassistente kwam. Ze hebben mn vliezen gebroken. Om 2215 uur had ik 6 cm ontsluiting en om 2223 uur is onze zoon geboren!

Hier mijn bevallingsverhaal 😊 Een hele snelle thuisbevalling. Het was mijn derde kindje. De vorige twee kwamen na 13 uur en na 4,5 uur, dus de verloskundige wilde, na de tweede bevalling, dat ik snel zou bellen. Om 2 uur ‘s nachts werd ik wakker door een voorwee, die wel echt pijnlijk was. 20 minuten later werd ik weer wakker door een voorwee. Ik was geïrriteerd, want ze waren flink pijnlijk. Toen ik 10 minuten later weer een voorwee kreeg die erg veel pijn deed, besloot ik even te gaan douchen. Zodra ik de douche onder stapte om 2:35 ging het vol aan. Elke 2 minuten een wee van 1,5 minuut. Ik belde na 10 minuten mijn man op, want het lukte me niet meer om naar boven te lopen om hem wakker te maken. We gingen naar beneden en mijn man begon het Bevalbad op te zetten. 3 uur belde mijn man de verloskundige. Er moest een back-up verloskundige gebeld worden, want er was al een bevalling gaande. 3:30 kwam mijn favoriete verloskundige binnenlopen en checkte ze mijn ontsluiting: 7cm! Mijn man en ik keken elkaar aan en dachten hetzelfde: als de kinderen wakker worden, hebben we een baby! Het bad was rond 4 uur gevuld en ik kon er eindelijk in. De weeën waren al vanaf het begin enorm intens, bijna niet te houden. Het bad bood wat verlichting, gelukkig. Om 4:25 zat ik op 10 cm. Ik had deze keer niet echt duidelijke persweeën, dus besloot zelf gewoon te gaan persen. De hele persfase deed eigenlijk bijna geen pijn, ook het staande hoofdje niet. Ik was helemaal in mijn bubbel terechtgekomen. Om 4:40 kwam hij eruit na 15 minuten persen en ik kon hem zelf uit het water tillen en op me leggen. Al met al de minst fijne bevalling door de snelheid (vanaf de echte start tot geboorte maar 2:10), maar wat ben ik weer trots op mezelf!! ❤️

Vrijdag eind van de middag voelde ik me niet zo lekker. Ik was misselijk en een beetje lamlendig. Dus ik ben rond 1800 naar bed gegaan. Rond 02:30 werd ik wakker van de eerste voorweeën dit was om de 15 min ongeveer 50 sec. Ze waren niet super pijnlijk maar toch kon ik al niet meer slapen dus ben ik lekker even onder de douche gaan zitten om te kunnen ontspannen in de hoop dat ik daarna misschien nog eventjes kon slapen. Helaas geen slaap meer kunnen pakken🙈. Om 07:30 heb ik mijn vriend voorzichtig wakker gemaakt en verteld dat er mogelijk wat kon gebeuren vandaag, hij stond gelijk klaar wakker naast het bed😂. Omdat het zijn moeder zijn verjaardag was zouden we op de koffie gaan. En omdat de voorweeën helemaal gestagneerd waren zijn we dus ook gegaan. Ik was nog steeds wat misselijk dus ik heb het bij water gehouden en alleen thuis iets kleins gegeten. Eenmaal bij mijn schoon ouders 11:30 begon het weer een klein beetje te rommelen dus weer voorweeën om de 20 min. Rond 13:00 waren we thuis en gingen we lekker serie kijken. De weeën begonnen nu iets heftiger te worden maar nog steeds om de 15 min en nog goed te doen. DUS.. ik dacht laat ik nog even lekker onder de douche zitten voor een beetje ontspanning🤓. En toen begon de gekte.. (dit was van 15:00 tot 15:35) ik ging van lichte weeën om de 15min naar in eens sterkere weeën om de 4 a 5 min naar in eens om de 2 a 3 min, in een half uur. Dus mijn vriend geroepen en gelijk de verloskundige gebeld. Ik had hele heftige weeën en het ging in eens zo snel. Dus de verloskundige was rond 16:00 bij ons en zij heeft toen gekeken hoeveel ontsluiting in had en dit was al 3 cm. Ik kreeg van haar de keus of ik nog even wilde afwachten tot de 5cm of dat ik al naar het ziekenhuis wilde gaan. Wij hebben er uiteraard voor gekozen vast te gaan rijden omdat ik in anderhalf uur al 3 cm had. Dus we zijn 1630 vertrokken naar het ziekenhuis. 17:00 kwamen we aan in het ziekenhuis en kregen we een kamer toegewezen. Omdat ik zulke heftige weeën had hebben mijn vriend en de verloskundige me in bad gezet rond 17:45. Dit hielp ongeveer een halfuur en toen werden de weeën nog heftiger waardoor mijn vriend voorstelde dat ik me niet groot hoefde te houden en gewoon om pijnstilling kon vragen. Dit heb ik toen ook maar gedaan. Dus ik zou toen een ruggeprik krijgen. 19:45 lag alles klaar voor de ruggeprik.. staat de enige persoon die hem mag zetten vast op het OK🫣. Toen hebben ze gelijk een morfinepompje aangesloten. Dit was echt even bij komen voor me. Je voelt nog steeds pijn maar het is echt minder heftig. Het pijnpompje haalt echt de scherpe randjes er vanaf. Om 21:10 verloor ik mijn slijmprop en braken mijn vliezen. Toen gingen de ontsluitingsweeën over in pers weeën de verloskundige was op dit moment even bezig met een andere patiënt dus ik heb de eerste persweeën gedaan met de verpleegkundige zij begeleidde me heel goed en zij heeft toen ook gelijk de verloskundige op gepiept. De uitdrijving begon 21:40 en om 21:49 is mijn lieve Féline geboren. Doordat de uitdrijvingsfase zo kort is geweest wel een 2e graads ruptuur. Als ik terug kijk op mijn bevalling dan is dit zeker positief. Tuurlijk was het pittig en is het op dat moment echt even niet zo leuk maar het was het helemaal waard. Ik heb echt een prachtig kindje ter wereld gebracht. ❤️