Hele dag veel woedeaanvallen

Ik kan hier niet over 'meepraten'. Maar wil je wel het volgende mee geven: Kinderen gedragen zich ergens anders vaak voorbeeldig omdat ze zich daar niet veilig voelen om al die emoties/ woede te kunnen en durven uiten. Ik heb helaas geen oplossing maar wil je heel veel kracht toewensen!

Ik herken dit deels van onze oudste. Hij had dit in periodes. Wat bij ons hielp: (maar wellicht doe je dat al) geen schermtijd en niet continu hem op de huid zitten. 'Choose your battles'. Verder ook meer strijd als hij zich niet lekker voelt, zoals oorontsteking, dus dat kun je ook even na laten kijken. Ons consultatiebureau doet ook video coaching, wellicht dat ze dat bij jou ook hebben. Het is echt pittig, maar na moeilijke fases komen ook weer makkelijke(re) fases. Succes!

Ja hoor. Hier ook al een tijdje. Onze meid wordt hysterisch bij het verschonen van haar luier, zo boos. Ook als ze iets niet mag = boos. Gaan we links ipv rechts (wat zij wil) = boos, niet aan de deuren mogen likken van de koeling in de AH = boos 😂 gooit zich wild op de grond en krijst dan. Vaak duurt dit echter maar 1 misschien 2 minuten. Ik leidt haar vaak af of laat haar even uitrazen, daarna een kroeltje en ist rap over 😊

Bij mijn neefje helpt aankondigen, maar niet meteen handelen. Bv. ik ruik dat je een poepluier hebt, die gaan we zo verschonen. En dan nog even laten rommelen/spelen en dan weer aankondigen en dan een keuze geven: klim je zelf de trap op of zal ik je tillen. Werkt regelmatig, maar ook niet altijd.

Bij het voorbeeld van de luier verschonen: kondig je dit op tijd aan? Als het te abrupt gebeurd (of met te weinig communicatie vooraf) kan je kindje dit soms moeilijk verwerken omdat hij echt uit spel wordt gehaald. Door het vooraf te zeggen en hem zelf de kans te geven om te komen (ipv tillen handje geven, vast vooruit lopen en benoemen wat jullie gaan doen en bijvoorbeeld onder aan de trap hem roepen en wachten. En als hij iets doet wat niet mag meer weg en afleiden ipv de keiharde "nee mag niet". Je beland anders in een spiraal van negativiteit. En idd ook kijken: waar moet je echt wat mee/wat van zeggen, en wat kan je even laten gaan? En zoals een luier, dat kan ook heel even wachten, dus rond eerst af waarmee ie bezig is als dat helpt. En zorg dat verschonen leuker wordt, laat hem een boekje meenemen ofzo.

Herkenbaar hoor. Het hoort bij de fase denk ik. Ik sluit me aan wat hier al gezegd is, altijd alles vertellen en je kindje voorbereiden. En het woord nee vermijd ik eigenlijk altijd. Als hij iets wil en het mag niet dan zeg ik gewoon iets van "straks misschien" of ik leid hem af. Dat scheelt al de helft hier 😂

Alles wat je hier zegt doen wij helaas al. Ik leg alles uit en kondig alles aan. Hij mag normaal zelf de trap op klimmen voor een schone luier en ook zelf de auto in klimmen, helaas maakt dat hier allemaal niks uit. Ook afleiden doen we, maar dit trucje kent hij ondertussen ook. We laten de hele dag heel veel gaan.. maar op de salontafel staan terwijl hij kan vallen, of kattenbak korrels eten is echt not done..

Wij lopen een maandje op je voor. Het was echt even heel intens zo precies rond 18 maanden. De woedeaanvallen worden hier nu echt al veel minder. Niet minder intens maar wel minder vaak. De autostoel blijft helaas een struggle. Ik heb nu een croissant achter de hand, dan wil hij wel opeens zitten in de stoel haha. Het is een fase. Ik lees overal relatief kort. Het wordt beter! Maar de woedeaanvallen zijn vanaf nu wel een onderdeel van de week haha

Deels herkenbaar, ik denk dat het bij de crisis rond 1,5 jaar hoort. Mijn dochter wordt boos als ze sommige dingen niet mag of als ze het woord “nee” hoort. Maar soms, als ik “nee” zeg, zegt ze het ook tegen zichzelf en stopt ze ermee. 😂 Ze huilt vaker, is humeurig, hangt veel aan mij, loopt constant achter mij aan, en als ik naar een andere kamer of naar de wc ga, begint ze te huilen. Soms zegt ze “mama” wel 40 keer per minuut, en dat meerdere keren per dag. 😅 Ze wil veel knuffels, aan mijn nek hangen, kusjes geven. Het helpt meestal als ik haar afleid met een boekje dat ze leuk vindt, of als we thuis de hond gaan zoeken, met de hond spelen, naar de katten van de buren kijken of met ander speelgoed bezig zijn. Ik communiceer duidelijk met haar en kondig dingen van tevoren aan. Als dat niet helpt, knuffel ik haar terwijl ze huilt en zeg ik dat ik begrijp dat ze het niet leuk vindt, dat het frustrerend is en dat ze iets anders wil, maar dat dit nu eenmaal de regel is. Dan leg ik opnieuw de reden uit en zeg ik dat ik van haar hou. Soms is het een drama om haar van de speelplaats mee te nemen, omdat ze overal wil spelen, klimmen en schommelen. Dan zeg ik dat we straks gaan; zij zegt “nee”, en dan zeg ik dat ze nog één keer mag schommelen en klimmen en dat we daarna weggaan. Vaak huilt ze en wil ze toch niet mee, dus pak ik haar onder mijn arm en ga weg met de kinderwagen. Daarna leid ik haar af met de hond op straat, een boom, steentjes, een blaadje of iets anders. Ze gebruikt geen gadgets. Mijn man en ik hebben afgesproken dat ze tot minstens 2 jaar geen tv of telefoon mag kijken — het maakt niet uit wat. Het enige wat ik haar laat zien, zijn foto’s en video’s van onze familie en van haarzelf. Ze vindt het leuk om naar zichzelf te kijken en naar momenten met onze familie. Ik denk dat de regel “geen gadgets” helpt om een minder gefrustreerd kind te hebben.

Hier ook 18maanden en flinke woedeaanvallen. Soms zo erg dat hij "nep" zn hoofd stoot tegen de deur en gaat huilen😀 elke dag is het een gevecht tijdens verschonen of aankleden. Achja hopelijk gaat t over. Maar zit in t zelfde scheutje en idd ergens anders een engel. Ik probeer soms rustig te praten en knuffelen en soms tja wret ik t ook niet ik doe ook maar wat

Heel herkenbaar! Hier is ook veel een strijd en ik vind het fysiek ook vermoeiend want mijn zoontje is zo sterk. We kijken goed in wat we met hem mee kunnen en wat niet. Dus stoel bij eettafel is de beugel weg, hij kan er nu zelf op en af. Wel begrenzen we hem tijdens het eten met de bandjes. Wil hij spelen aan tafel kan het zonder bandjes. Het is echt een fase en wordt beter. Ik moet hem regelmatig in de kinderwagen duwen pff. Maar ik denk nu even zo: in tijden van oorlog is alles geoorloofd. Een poepluier? Ik geef hem even mijn telefoon met muziek of filmpje. Af en toe een snack in de kinderwagen of bakfiets als afleiding als hij niet wil. Zo gaat het hier prima! Maar hij heeft nu wel 2 blauwe ogen en een gelijmd voorhoofd. Helaas is die erg wild 🤣. Kleine brokkenpiloot!

Nou zoals ik hier lees zijn er meer mama’s die ermee struggelen, toch fijn om te weten dat je niet alleen bent 🙈 bedankt iedereen voor de tips. Denk dat we er gewoon doorheen moeten.. 🙌🏻