Hoe voelen jullie je echt vandaag?

Vandaag stabiel, maar er zijn echt wel dagen en het kan ook zo omslaan nog vandaag dat ik het niet naar me zin heb hoor

May i add, waarschijnlijk door ppd

Het gaat met mij helemaal niet goed eigenlijk. Ik slaap veel te weinig, baby komt met geluk elke twee uur. En overdag ook de heeeeele tijd entertainen en met hem bezig. Hij drinkt ook overdag elke anderhalf a twee uur en niet uit de fles dus ik kan niet weg. En alleen in de auto kan niet want dan krijst hij de boel bij elkaar. Ondertussen nog veel last van m’n bekken dus ook mijn lichaam werkt niet mee. Ik vind het zwaar, en saai. Ben niet heel blij eigenlijk, en ik heb ook hulp gezocht. Ondertussen oefenen we ook veel dingen, schuift hij al achteruit en kan zo leuk lachen en babbelen 🥰

Met mn tweede, dus nu z wel de rose wolk te pakken, maar bij de eerste voelde ik me pas weer mens na 9 maanden. Wat slaapgebrek en een temperamentvol kind met je doet... Pfff.. succes alle mama 's!

Succes mama! Goed dat je hulp hebt gezocht en helemaal niet erg! Eerst goed voor jezelf zorgen 😘 Hier overheerste soms het negatieve heel erg en kon/kan daar erg in blijven hangen. Heb daar ook hulp voor om er wat beter mee om te gaan. Ik denk dat het ook goed is om dingen bespreekbaar te maken onder andere hier, zodat het ook soms normaal is of kan zijn hoe je je kan voelen en niet de enige bent. 😘

Wat een goed topic. Vandaag gaat het goed, maar er zijn momenten (als er tandjes doorkomen, slaapregressie, sprongetje of whatever, vooral de eerste dagen), dan kan ik echt heel verdrietig en uitgeput zijn. Heb ik er gewoon geen zin meer in en vind ik het echt niet leuk. Ik vind sowieso de baby periode niet echt leuk. Ik hou onwijs veel van dr, maar vindt de dreumes en peuter periode echt veeeeeel leuker.

Ik heb dat ook heel erg. Dat blijven hangen in het negatieve. Maar dan denk ik soms, moet ik het dan maar verbloemen? Of “zeur” ik teveel over hoe ik me voel? Vooral als ik dan ook gewoon (nog steeds) dagelijks slechte nachten heb, valt dit zwaar. Hoe gaan jullie hiermee om? Bij mijn partner voel ik me soms zelfs bijna een last hierdoor en dat voelt nogal eenzaam…

Vooral heeeel moe. Na nachten met in totaal maar 2 uur slaap voel ik me ziek van vermoeidheid. Daarom sinds twee dagen de keuze gemaakt om ‘s nachts geen borstvoeding maar kunstvoeding te geven, zodat mijn partner en ik elkaar kunnen afwisselen. Dat helpt wel maar ik voel me tegelijkertijd verdrietig dat ik hem dan niet meer voed.. Toch is het beter, want het blijkt nu dat hij ‘s nachts gewoon 3-4 flessen van 180 ml wegtikt. Dat kwam eerder dus allemaal bij mij vandaan, logisch dat je ‘s morgens dan uitgeput bent. Hij is vandaag precies 6 maanden. Op de helft van het (zware) eerste jaar!!

Gisteren appte m’n schoonzus hoe het ging.. ik appte terug dat ik het zat ben en toe ben aan vakantie, maar toch zit ik heel lang na te denken hoe ik dat moet sturen, want ik voel me meteen een zeur, maar ik wil ook niet liegen en zeggend dat het super goed gaat, want dat doe ik al zooo vaak terwijl ik dan eigenlijk denk ik voel me helemaal niet oké. En dat tegen je partner herken ik ook. Ik moet meer praten wordt er dan gezegd, maar dan kan ik sommige periodes wel elke dag beginnen haha maar dan voel ik me ook helemaal een zeur en alsof ik altijd over mezelf praat.. en vaak weet ik ook echt niet hoe ik moet uitleggen wat ik voel hoor.

Heel herkenbaar! Ik wil ook wel communiceren over mijn gevoelens en dat wordt dan ook gezegd, maar inderdaad dat met je een zeur voelen en dan gewoon aan jezelf beginnen te twijfelen. Soms niet eens weten hoe je moet uitleggen wat je voelt. Fijn dat ik niet de enige ben in ieder geval. Bedankt voor je waardevolle topic :)

Dank voor dit topic! Ik vind de dutjes plannen erg zwaar. Daardoor geen goede nachtrust en ben ik lang niet altijd blij. Terwijl ze het zo goed doet motorisch en vaak blij is maar ook temperamentvol. Ik vind het zwaar en vind het lastig dat ze zo snel groot wordt (hou haar klein!) maar kijk ook uit naar de periode dat ze iets ouder is en het hopelijk makkelijker gaat met slaapjes

Het gaat ellendig😩. Ik ben vorige week van de trap gevallen en een rugwervel gebroken. Daarna met z’n allen buikgriep en elke keer ziekjes. Vandaag naar de spoedeisende hulp omdat m’n dochtertje van 5 maanden erg benauwd is en intrekkingen heeft op dr borst met hevige verkoudheid. Ze heeft het RS virus dus we moeten haar goed in de gaten houden. Maak me nu zo’n zorgen😓. Over 2 weken gaan we met z’n allen naar Disneyland Parijs dus hoop dat we ons dan allemaal weer top voelen en dat m’n zoontje van 2 lekker kan genieten😁. Al zal mijn herstel vast wat langer duren, maar dat hoor ik volgende week in het ziekenhuis. Met pijnstillers is het gelukkig zeker te doen op dit moment. Ons dochtertje had/heeft ook koenmelkallergie dus de eerste 3 maanden waren ook erg zwaar met veel huilen. Dat probeer ik ook nog een plekje te geven. Excuus voor het lange verhaal, maar het is allemaal wel is beter gegaan😆.

Mijn 2de kindje het gaat allemaal veel makkelijker dan de eerste.. maar vandaag... alle 4 zware buikgriep kunnen amper coor elkaar en onszelf zorgen zie t even niet meer zitten.. als de kindertjes maar ok zijn... mn eerst was elke 2 uur wakker met de hele dag extreme krampen toch kijk ik nu terug en denk ik aan die voedingsmomentjes snachts en hoe klein hij was... nu moet ik vragen om een knuffel.. hou vol t word beter.. klinkt stom maar het is waar

Kapot, moe, uitgeput, gefrustreerd. Maandag eerste gesprek psycholoog, vanwege postnatale depressie (zware bevalling, kind veel huilen, ziekenhuisperiode). Baby van 6 maanden is nu ziek, enige dat ik hoor is gehuil. Tuurlijk kan ze er niks aan doen en is het super zielig, alleen dat gehuil triggert mij. (Grootste reden voor hulp). Slapen gaat kut terwijl dat steeds goed ging. Ruzies met partner lopen op. Liefst pak ik mijn spullen en neem ik rust elders. Wanneer wordt het nou ooit eens beter...

kut

Kuuuuuuut! Een tweede is makkelijker, want je weet meer maar jeetje wat druk. En nu ineens krijst de baby moord en brand als hij savonds naar bed moet en ik snap niet waarom. Dutjes gaan gewoon super. Gister dacht ik het gevonden te hebben, gewiegd en slapend in bed gelegd. Vandaag ook geprobeerd maar na 30 minuten hoest hij zichzelf wakker en begint het krijsen weer. Ik wil weg even of dat iemand het even overneemt ofzo, want ben op. Naast een baby heb ik het met familie en werk ook nog druk en allerlei zorgen.

Nou echt kut. Ik heb een mega slechte slaper en meestal was mijn man die hem naar bed bracht en in slaap ging wiegen. Ik ben een heel ongeduldig persoon en raakte erg gestresst als het na een uur niet lukte. Alleen is hij dit weekend niet thuis en dus moet ik het doen en ben op. Huis is ook een bende en heb echt nergens meer zin in.

K u t 🤣

Lijkt me ook heel pittig!! Hou vol en geef maandag vooral aan waar je behoefte aan hebt. Alles komt ook altijd tegelijk en niet gek dat je relatie steeds meer onder spanning staat.

Hier gaat het mwaaaa.... 2e kindje, het is makkelijker omdat je weet wat je moet doen maar je hebt niet meer je handen vrij zoals bij de 1e want er loopt er nog 1 rond. Ben al die dutjes ook zo zat, alles er omheen plannen. Continue aandacht verdelen. En dan nu is de baby ook nog eens ziek, RS virus en al 5 dagen hele hoge koorts en snot. Ik ook verkouden, keelpijn en duurt me allemaal te lang. Maar door slaaptekort knap je ook niet lekker op. Ik ben gesloopt, moe, snak naar een nacht doorslapen en even rust in m'n hoofd... soms denk ik wel eens, kon ik de Kids maar even op pauze zetten.... maar toch, je kan niet zonder ze! Ik ben wel blij als dit eerste baby jaar er op zit, want die is wel echt het heftigste!