Bevallen

Is echt heel gewoon dat je zo denk

Op het moment dat het zo is denk je daar echt niet maar aan je komt dan echt in een bubbel terecht ook kan jij je zorgen delen met je verloskundige

Ik ben nu zwanger van de derde, maar dacht dit toevallig vanochtend ook even 😅

Heb ik ook bij de eerste 2 gehad. Bij de laatste 2 niet meer. Nu, 9 jaar later (!) denk ik wel 'oh jeetje, there we go!' 🤣

Ja, heel herkenbaar!!

Ik ook!! Precies dit

Ik moet zeggen dat ik er nog niet te veel mee bezig ben. Eerst maar zorgen dat het zo ver kan komen. Al wel beetje aan het kijken wat mij fijn lijkt (zeker niet liggend met me rug op bed) En ik vertrouw dat ik t.z.t. veel info zal vinden en het hoe dan ook goed komt ☺️

Had ik bij de eerste ook! Meteen na de positieve test de gedachte: shit, het moet er nu ook nog uit. Ik heb de bevalling echter als mega positief ervaren en zie nu zelfs uit naar deze bevalling! Gaat helemaal goed komen.

Ik heb me er bij m'n zoontje niet te druk om gemaakt ik kon er niks aam veranderen en het moest er toch uit ik heb alles over me heen laten komen. Ik heb bewust geen bevallings verhalen of bevallings programma's gekeken omdat ik daar juist bang van werd. M'n zoon is bijna 8 en het is uiteindelijk allemaal goed gekomen. En nu zwanger van de 2e dus ga me nu ook niet te druk maken

Hey, ik wil je even bemoedigen met mijn verhaal. Ik ben van jongs af aan enorm bang geweest voor bevallen. Echt al op 12 jarige leeftijd wakker gelegen door de angst. Toen ik ontdekte dat ik zwanger van mijn dochter (inmiddels mooie meid van bijna 4) had ik opnieuw echt paniek. Ik had al een keer bij een psycholoog gelopen voor de angst en toen afgesproken dat ik wel extra begeleiding nodig had, mocht ik ooit zwanger zijn. Dus dat ook toen met verloskundige besproken en heb toen een coach gehad en een zwangerschapscursus gedaan. En dit alleen al gaf best veel rust. Door me goed in te lezen wat er ging gebeuren. Uiteindelijk is de bevalling zelf me echt meegevallen. Ik maakte het enorm veel groter in mijn hoofd dan het was. Zelfs toen de ontsluiting niet wilde vorderen, kon ik rustig blijven. En ondanks dat de bevalling 23 uur geduurd heeft, kijk ik er heel goed op terug en ben ik hierdoor zelfs over mijn angst heen. Nu ik zwanger ben van de tweede merk ik soms wel opnieuw even oh ja het moet er ook uit. Maar ik ben echt niet meer bang zoals ik was. Wat ik wil zeggen. Het komt echt goed. Je lichaam kan dit en in het westen hebben we zulke goeie begeleiding en zorg. Jij kan dit❤️