Alleenstaande moeder

Ik ben alleenstaande mama, alleen heb ik er bewust voor gekozen om er alleen voor te gaan via een donor, omdat ik toch wel iets ouder ben. Maar neemt niet weg dat ik dit ooit voor ogen zag en dit veel liever met iemand samen had gedaan. Maar zo is het niet gelopen en ben ik heel gelukkig dat mijn wens is uitgekomen en dit mag meemaken. En ook ik vind het soms lastig, maar vooral dat ik de mooie, leuke dingen niet kan delen met iemand. Of even met iemand kan sparren van zullen we het even zo of zo doen, waar zou ik goed aan doen? Soms zoveel vragen en dat kan best moeilijk zijn alleen. En zeker deze stomme corona tijd werkt niet mee

Ik heb veel bewondering voor alleenstaande ouders (zowel gewenst als ongewenst) Vaak denk ik hoe doet men dat?!

Ook hier een dikke chapeau.. Geen ervaring. Het lijkt me heel veel voldoening en trots geven maar tegelijkertijd ook moeilijk omdat het delen van de zorg lucht geeft.. Ik vind het dapper en wie weet veranderd t in de toekomst nog😁

Ik heb niet echt ervaring want ik heb iemans die savonds thuis komt. Maar over het algemeen doe ik de zorg voor ons zoontje alleen. Wat prima is en zo hebben wij sit geregeld. Mijn vriend werkt elke dag van vroeg tot laat. (Ziet onze zoon natuurlijk wel gewoon savonds) maar ik doe alle luiers badderen eten geven bed brengen enz alles eigenlijk. Hij doet gewoon even wat leuke dingen met zn zoon als hij thuis is. En als hii vrij is ook. Maar ik doe dus de zorg enzo alleen. Heb soms idd het gevoel alsof ik er alleen voor sta. Maar ik weet wel mocht er wat gebeuren met mn vriend ik kan het ook alleen. En ik ben wel super trots op mezelf dat ik alleen kan. Ik was 19 toen ik beviel nu 20 en mn zoontje is net 1 jaar geworden. Als ik terig kijk was het een pittig jaar maar ook heel mooi. Ik heb zoveel mogen leren van mn aapje geduld rust en nog zoveel andere dingen. Ook ben ik zelf een hoog gevoelig persoon. En ik voel en zie oprecht dat mn zoontje gelukkig is en dankbaar. Ik snap je wel! Je bent een power vrouw en je kindje zou zo trots en zo dankbaar zijn onthoud dat🥰

Hoi, ik ben alleenstaand ouder via donor ivm mijn leeftijd en achterblijvende succesvolle liefdesleven. Had zeker ook graag het samen gedaan. Maar goed. Wat ik het moeilijkst vind is dat niemand het even over kan nemen zodat je zelf even time out hebt. Simpele dingen als boodschappen doen gaan tig keer sneller en relaxter als je dat alleen kan doen bijvoorbeeld en het is dan een moment om je hoofd even af te schakelen. Maar als je alleen bent, is dat dus niet het geval. Of uurtje sporten. Ik doe dat in het weekend tijdens zijn ochtendslaap. Slaapt hij niet of kort = jammer voor mij. Altijd beetje racen tegen de klok. Er is overal wel een oplossing voor maar soms ben ik ook even moe of klaar met oplossingen bedenken. Dit zijn de struggels. Maar, ik heb ook geen gedoe/gezeur van een partner of verwachtingen/teleurstellingen daarin. Ik weet waar ik zelf aan toe ben. Je moet als alleenstaande ouder een goed netwerk om jezelf heen hebben/opbouwen zodat je wel op z’n tijd die time outs kan regelen voor jezelf (oefenen met hulp vragen!). En de voordelen? Noah en ik zijn een team. Elke knuffel is met mij, alles wat we doen doen we samen, we lachen samen, je hebben lol, elke eerste ervaring daar ben ik bij en ik help en troost hem wanner hij valt en weer opstaat. Ik mag de wereld met hem delen. Grootste geluk dat er is♥️

En Renate, het klopt, soms is het gewoon rete moeilijk. En dat mag je ook vinden😊🍀

Het is inderdaad meer dat nooit iemand even de vaatwasser leeg ruimt, de badkamer schoonmaakt of als je kind niet wil slapen zegt: weet je wat: ik neem hem ff lekker mee voor een wandeling. Ga jij ff lekker douchen en een bakje thee drinken.

Ik heb wel nog een ex partner, maar die doet verder niet aan oppas of zorgtaken.

Mijn netwerk heeft zelf van alles aan hun hoofd. Ik ben wel bezig om te kijken of ik kan verhuizen, waardoor ik dichter bij mijn familie en vrienden kom te wonen. Heb het er soms gewoon echt ff moeilijk mee, maar ik ben ook echt super dankbaar voor mijn mannetje hoor. Maak met hem zulke leuke momenten mee! Hij is echt mijn kleine boef.

Hoi Renate! Ik ben ook ongewild alleenstaande moeder. Ik heb soms ook het gevoel alsof ik er alleen voor sta, omdat je toch in veel gevallen fysiek alles zelf moet doen. Zeker in deze Coronatijd, het kan soms erg eenzaam en zwaar zijn. Ik combineer t ook met een zware full time baan & woonde tot voor kort ver van enige familie (heb zelf ook geen moeder meer, waar ik me tijdens m’n zwangerschap nog meer pijnlijk van bewust werd). Ik wil zo vaak ook meer dingen kunnen delen, moeilijke maar zeker ook prachtige momenten. Ik prijs mezelf wel gelukkig dat ik zo’n gezond & happy kindje heb gekregen, zou het nooit anders willen. En die momenten van puur geluk met ons 2 winnen het toch wel van de zware ☺️❤️

Jaaa die momenten! Ik heb een student boven mij wonen en die ik altijd thuis door Corona ook. Ik heb laatst gevraagd: kun je even half uurtje met zoon spelen want ik wil echt even in alle rust kunnen douchen😄 Ik moest even een drempel over om het te vragen, maar ging super en mijn batterij was weer opgeladen.

Ik heb ook geen moeder meer, dus dat herken ik ook wel. Heftig ook nog een fulltime baan. Hoe doe jij dat met oppas? Mijn zoontje gaat twee dagen naar een gastouder als ik aan het werk ben.

Hoi, ik ben ook alleenstaande moeder. Ik heb hier wel zelf voor gekozen. Maar moet zeggen dat ik het soms ook wel pittig vind. Het zijn inderdaad de kleine dingetjes die het soms lastig maken... Even de kliko wegzetten, eten maken, douchen... En alles moet goed georganiseerd worden. Ik heb nog nooit zo gestructureerd geleefd. Het is absoluut de moeite waard... Maar soms ben ik ook blij als ze op bed ligt en even tijd voor mezelf heb.

Wel fijn om te lezen dat ik niet de enige ben en dat er mensen zijn die me begrijpen.

Is niet makkelijk hé, partner is normaal je eerste steun & daarna komt een moeder wanneer je zelf voor ‘t eerst mama wordt. Ik heb het er sommige dagen ook erg moeilijk mee, maar probeer toch steeds te denken dat de toekomst met mijn dochtertje veel belangrijker is dan het verleden. Ik breng haar naar de kinderdagopvang, 5d/week. Zo leert ze toch ook wat andere kindjes kennen & is ze niet steeds enkel bij mij. En hoe graag ik haar ook zie, ik heb soms ook even nood aan wat alone time. Al is dat ook niet simpel in combi met een baan. Ik las dat je erover nadenkt korter bij familie & vrienden te gaan wonen. Die stap heb ik 3 weken geleden gezet. Het is even doorzetten & best veel werk zo’n verhuis, maar wel de moeite waard :)

Ik ken de situatie niet om er alleen voor te staan. Ik vraag me vaak af hoe doen die super moeders dat. Want al is het bewust of niet. Er zijn genoeg momenten dat je er echt doorheen kan zitten, je kraag even tegen iemand wil praten/zeuren/kletsen of wat dan ook. Ik sta er voor open als een alleenstaande moeder graag met mij in contact wil komen zodat ik als uitlaatklep kan fungeren. Ik ben moeder van 2 (4 jaar en bijna 1)en verwacht mijn derde kindje. Ik ben getrouwd en 31 jaar. Ik woon nu onderin zuid-holland en van de zomer verhuizen we naar brabant in het hoekje van zuid-holland en de eerste eilanden. Ik ben heel nuchter en ben niet van poespas, volg geen boekjes maar gebruik wel wasbare luiers. Al is daar veel uit te leren. Dat staat voor mij niet in de weg als jij dat wel fijn vind. Ik ben zelf de oudste van een groot gezin en opgegroeid met baby’s en kleine kinderen. Daar komt mijn nuchtere kijk voor een groot deel ook vandaan.

Yup. Helaas hier ook ongewild alleenstaande mama zonder enige hulp (financieel of qua zorg) van ex-echtgenoot. Woonachtig in het buitenland dus geen familie helaas. Daarnaast ook een meer dan fulltime baan (eigen zaak, waardoor wel ook vrij flexibel). En ook ik vind het erg zwaar. Gelukkig hulp met oppas en huishoudelijke taken. Binnenkort au pair erbij om ook eens het huis uit te kunnen als ie slaapt. Alles valt of staat met de hulptroepen. Het schijnt makkelijker te worden als ze iets ouder zijn, zegt iedereen. Hang in there!

Zonder jouw situatie te kennen (dus zonder te weten in hoeverre dit relevant voor jou is): Ik vind single-mom zijn 100x makkelijker, beter en relaxter dan zwaar gefrustreerd in een relatie voor je kleine zorgen. Als je op Facebook en Instagram kijkt, lijkt de hele wereld uit super-happy families te bestaan. Die foto's geven een vertekend beeld, geven ook veel vriendinnen ruiterlijk toe. Degenen met een moeilijke relatie hebben het niet per sé veel makkelijker, vrees ik.

Ik heb zoveel respect voor mama's die het alleen doen! Het vraagt organisatorisch zoveel van je! Wat ik lees in jouw bericht is dat je naast een vader voor je kindje ook een partner mist. Klopt dat? Ik kan me voorstellen dat dat erg alleen voelt! Weet dat je niet alleen bent. In veel landen zeggen ze niet voor niks; it takes a village to raise a Child. Die achterban heb je echt nodig zodat er een balans blijft tussen mama en vrouw zijn! Heel veel succes!

Het is in ieder geval al fijn om hier even m'n verhaal te hebben kunnen doen en te lezen dat er soms herkenning is, erkenning, begrip. In mijn netwerk speelt bij iedereen ook van alles en verkeren ook niet allemaal in even goede gezondheid, dus dat maakt het ook gewoon lastig. En corona maakt het er ook niet beter op. Maar goed, met klagen en zeuren bereik je niks en gelukkig zijn er genoeg mooie dingen om van te genieten en dankbaar voor te zijn.