Moeder en depressief

Lieve moeder! Ken je de uitspraak “it takes a villege to raise a child” Niemand kan het alleen, vraag maar om hulp dat verdien jij en je dochter en je man. Dit schrijven is een eerste stap, je bent niet alleen en je word met liefde geholpen als je de volgende stap zet. You got this !!!

Wat kun jij jouw gevoel goed verwoorden en wat ken jij jezelf goed! Misschien is stap 2 om met je man te praten. Vertel hem hoe je je voelt maar dat je hulp nodig hebt omdat de stap naar hulp te groot is. In deze wereld moet alles perfect zijn, je ziet alleen maar perfectie overal. Vergeet niet dat elk huisje zijn kruisje heeft. Ben dus niet te streng naar jezelf. Succes lieve mama, twijfel niet aan jezelf. Je hebt je gevoel gereflecteerd en op geschreven, dat is stap 1!

Hey mama, Hoe moeilijk het ook is, ga voor hulp zoeken. Doe het voor je dochter. Zij heeft je nodig! Mama zijn is soms idd zwaar.. vooral combineren met thuis, werken en sociale leven. Vooral als je niemand in je omgeving hebt om ff helpen. Zoek hulp, werk aan jezelf, zorg goed voor je dochter en werk aan jullie relatie. Ik wens je heel veel succes en niet opgeven!

Lieve mama, Wat zal je je af en toe eenzaam voelen. Wat knap dat je hier uitreikt. Dat is altijd stap 1. Misschien helpt het je wanneer je het om hulp vragen niet gaat zien als "toegeven dat je afglijdt", maar als goed voor jezelf zorgen en verantwoordelijkheid pakken over je eigen gesteldheid. Wellicht dat het dan wat lichter voelt waardoor je de stap durft te zetten naar echte hulp. Het is een open deur, maar wel waar: je kan niet voor een ander zorgen wanneer je niet eerst voor jezelf zorgt. Lieve mama, je bent niet alleen. Gun jezelf deze hulp. Je bent al zo dapper en sterk geweest al die tijd. Probeer je man zoveel mogelijk uit te leggen wat er bij je gebeurd en hoe je je voelt. Hij is waarschijnlijk niet minder van je gaan houden maar is je misschien wel minder goed gaan begrijpen. Dat kan soms angstig aanvoelen voor een partner. Hopelijk vind je jezelf gauw terug. Je doet het super goed. Liefs.

Zoek hulp op alle fronten. Je kan niet geven vanuit een lege emmer. Vraag of je moeder een vriendin of iemand anders even een keer een doek door je huis kan halen. Vraag je man om een keer te koken omdat jij met je dochter een wandeling wil maken. En ga praten met een praktijk ondersteuner ggz. Iedereen heeft af en toe hulp nodig en daar hoef je je niet voor te schamen. En als het nodig is neem je je man ook mee naar de gesprekken zodat hij ook weet wat er speelt en hoe en wat. Een depressieve stoornis is moeilijk en zal steeds weer komen, maar je kunt er ook weer uitkomen! Je bent sterk en je kunt meer dan je nu denkt! Dikke virtuele knuffel!

Heel knap dat het durft te delen hier op dit forum. Ik hoor al mensen zeggen dat het stap 1 is. Dat is echt zo, je accepteert de situatie en dat vind ik zo knap. Ik ben na de geboorte van mijn zoon nogal somber geweest en kwam niet meer in beweging omdat ik mij telkens voelde falen. Hulp van buitenaf en alleen gaan wandelen heeft mij geholpen. Ook mediteren geeft mij meer innerlijke rust. Ik merk dat ik af en toe terugval, maar merk dat ik steeds sterker wordt om de draad weer op te pakken. Ik hoop voor je dat je hier wat aan hebt. De gedachte dat je niet de enige bent die zich in een diepe put voelt zitten, want er is een weg uit en soms heb je gewoon een mindere dag. Ook dat is menselijk en mag. Weet ook dat niks moet, maar alles mag. Je mag blij zijn, je mag verdrietig zijn en je mag ook boos zijn. Dat is oké. Lang verhaal, maar wilde het met je delen. Heel veel sterkte en succes! You've got this!

Wat knap dat je dit al kan opschrijven. Dat is echt zoals gezegd als de eerste stap. Dat is al een hele grote stap!! Zoek inderdaad hulp, je mag geholpen worden. Op praktische wijze echt in het huishouden, maar ook mentaal. Iemand moet je helpen om datgene dat je nu al opschrijft om daar ook iets mee te doen. Wees wel lief voor jezelf! En gun jezelf hulp! Je partner kan je daarin misschien ook wel ondersteunen om hulp te zoeken. Je kan contact opnemen met je huisarts misschien? Dat is wellicht een eerste stap. Gun jezelf ook fijne momenten. Ondanks corona, is het ook belangrijk dat je fijne dingen doet voor jezelf. Kom op lieve mama! Je bent een topper! Je doet het goed! En je doet het heel knap met dit berichtje op het forum

Super goed van je dat je dit durft te delen! Ik ben zelf een tijd depri geweest. Ik moet wel bekkenen dat mn zoontje dit totaal weg heeft gehaald. Maar hij is ook altijd erg vrolijk dus dat apeelt daat vast een rol bij. Dat je partner zegt dat hij niet weet of hij nog van je houd lijkt me niet fijn zeker als je je zo voelt. Ik heb altijd met iemand gepraat nee ik wou dit eerst niet want het hielp tog niet dacht ik. Nu 2 jaar later spreek ik haar weer ivm dat er wat heel heftigs met mn broertje is gebeurd. Ik dacht toen ik het hoorde ik MOET hulp zoeken niet perse voor mij maar voor mn zoon. Ik wil niet huilen elke dag en mezelf rot voelen. Een leuke mama wil ik zijn. Ik heb gelijk weer haar opgebelt en het uitgelegd. Ik heb denk ik 3 weken heel erg gezeten met wat is gebeurd eb ik vond mezelf zo slecht want hoe wist ik het niet en wat had ik kunnen doen zodat het niet was gebeurd. Maar het is gebeurd en ik kan er never nooit meer wat aan veranderen. Ik denk dat het foed is om hulp te zoeken ookal is het maar om te praten over hoe je je voelt. Dat kan ook al erg opluchten. Voor de rest vind ik het lastig om tips te geven omdat ik zelf helemaal geeb last ervan meer heb gehad sinds ik zwanger was sinds mn zoontje er is op die ene keer na. Ik hoop dat je je snek beter voelt! Probeer anders met je dochter mee te slapen als zij slaapt dat kan ook al veel helpen weinig slaapt triggert depressie weer om terug te komen.❤ je kan het zet hem op en weet dat je een goede mama bent je doet zo je best!💕

Liefde voor jou❤ Geef er aan toe, dat is ook sterk zijn. Je kan jezelf niet dwingen blij te zijn, zo werkt het gewoon niet. En zoek hulp, doe het voor je kindje. Je wil je kindje een gezonde mama geven, dat was voor mij reden genoeg om hulp te zoeken. Je kindje verdiend een gezonde mama. Begin klein. Het duurt allemaal zo lang momenteel voor je hulp hebt (aan wachttijden). Begin dus gewoon bij de huisarts. Ff bellen, afspraakje, en dan weer verder zien. Sterkte😘

Ik ben gaan sporten ! 1 op 1 met een personal trainer . Dit is niet goedkoop maar voor mij de allerbeste investering geweest , in mezelf en uiteindelijk ook voor mijn gezin ! Ik kon alles kwijt in de sport en voelde me weer heerlijk in mijn vel ! Het is een beetje tijd voor jezelf en dat is wat moeders ook nodig hebben ! Heel veel moed en kracht toegewenst , you got this mom ! 🥰🥰

Waarom is dit een verwijderd lid?😥 ze had onze hulp denk ik juist hard nodig.

Oh, zo erg! 😞

Weetje ik ben trots op je. Je bent gewoon geweldig. Dat je jezelf zo goed kan verwoorden, wauw! Ik heb hetzelfde gehad toen mijn dochter pasgeboren was en dit heeft zo een zes maanden geduurd totdat ik door had dat ik hulp moest zoeken. Ik voelde me zoals jij tekort komen met alles huishouden kids mijn man mijn sociale leven noem maar op. Ow en dan heb je nog in ons cultuur(turks) dat altijd mensen om je heen overal commentaar op hebben omdat ze denken dat zel alles zoooo goed weten. 'Zou je niet eens goed schoonmaken' of 'je hebt je baby aangellerd om op schoot te slapen' of 'als je zo blijft rondlopen dan is je man zo weg' bla bla bla. Uiteindelijk de stap kunnen zetten om met mijn man erover te praten en hij begreep het eindelijk. Dus ben ik toch hulp gaan zoeken. Heeft wel deels geholpen mijn grote steun was mijn man en een vriendin uiteindelijk. Niemand is perfect. Ieder huis met n klein kind is een zooitje. Iedere mama met n klein kind ziet er niet als een supermodel uit. En dat hoeft ook niet. Ze hebben geen supermodel mama of superschoonhuis nodig alleen maar onze liefde. En je moet eerst vanjezelf houden. Je bent geweldig. Je bent dapper en je komt hier echt wel doorheen. Blijf injezelf zelf geloven en vergeet niet dat niemand perfect is ook al zien ze er van buiten wel zo uit. Jij bent in ieder geval geweldig genoeg om dat te kunnen toegeven. Dikke dikke dikke knuffel en veel liefde voor jou SUPER MAMA