Moeilijke baby/dreumes

Hier overdag een schatje maar 's nachts ook echt drama, vanaf dat hij 4 maanden oud was. Maandenlang elke 3 kwartier gillend wakker geweest. Het ging even beter met nachten dat hij 2 uur kon slapen zonder huilen, maar sinds een paar weken weer ellende. Vannacht dacht ik echt dat ik gek werd. Van 21.30 uur to 1.45 uur wakker geweest, steeds speen en knuffel uit bed gooien en dan huilen. Ben op een gegeven moment weggelopen (hij slaapt nog op mijn kamer). Toen viel hij om kwart voor twee huilend in slaap, tot kwart over twee, en toen begon de ellende weer met troosteloos huilen. Dan helpt ook echt niets. Hij wil niet drinken, niet knuffelen, niet gewiegd worden, geen speen, etc. Vannacht knapte er ook echt iets. Ik ben nog nooit weggelopen en heb hem nooit in slaap laten huilen, maar hier ging het na al die maanden niet slapen ook even niet meer. Ik snap er ook niets van. Overdag slapen gaat goed.

Ik ben echt hartstikke gelukkig en blij met m'n dochter. Zou der voor geen goud willen missen, hou zo veel van der. Maar ze is kneiterpittig. Volgens de boekjes 'temperamentvol'. Sterke emoties..! Gelukkig ook aan de positieve kant, ze kan zo lekker dankbaar en vrolijk zijn 🥰 maar wat een dun lijntje, opeens slaat het om naar babysatan (ok nu dreumessatan). Ze was ook een huilbaby tot zo'n 3 maanden, ze kreeg al van een washandje te veel prikkels binnen dus snel overprikkeld. We hebben ons flink moeten aanpassen. Ze huilt nu nauwelijks meer, maar als ze huilt... Pure hysterie. Haar dankbare lach maakt gelukkig alles weer goed, maar het is soms erg intens. Slapen gaat nu in principe goed, als ik de verlatingsangst nu ff niet mee tel. Ik trek het inmiddels mentaal goed, maar ben af en toe echt helemaal kapot. Gisteren hebben der oom en tante voor het eerst een 'bui' van haar meegemaakt. Het hele jaar hebben ze ons niet gesnapt, waarom we der zo pittig vinden, het is toch maar een baby? Tja... Volgens mij schaamden ze zich een beetje voor der openbare ontploffing, terwijl dat nog een milde ontploffing was 🤷 Ik hear you 🍀

Ik herken het wel😊 Onze dochter is een pittige tante. Ze was geen huilbaby maar ik ben vlak na haar geboorte heel ziek geweest (alvleesklierontsteking) die de eerste periode ook absoluut niet makkelijk heeft gemaakt. Daarnaast is het een slechte slaper, altijd wel geweest. ‘s Nachts geregeld wakker, soms uren lang, overdag eigenlijk altijd maar hele korte dutjes. Als ze wakker is, dan is ze er ook echt. Gelukkig ook als ze vrolijk is en blij, maar ook geregeld is ze humeurig en jengelig. Er is ook altijd wel iets hoor: sprong, kiezen, tandjes, verkouden, etc. Maar goed dat neemt niet weg dat het best aanpoten is. Ik ben nu pril zwanger van onze 2e en dat maakt het nog net iets ingewikkelder met haar in een sprong en dan net de week van de donderwolk + drie doorkomende kiezen😅 en dan afgelopen weekend bij opa en oma doorslapen én amper gehuild he haha, snap er soms niets van! Ik ben een hele gelukkige en dankbare mama, supertrots op m’n dochter & ook heel blij met m’n 2e zwangerschap maar ik ben ook een vermoeide mama die het soms (lees vaak) soms ook echt even niet meer weet! Bedankt dat je dit bespreekbaar maakt🥰

Omg ik dacht dat ik de enige was! Onze dochter is tot 6 maanden een huilbaby geweest en ookal is het niks meer vergeleken met toen maar ze huilt nog steeds zo vaak. Zo moeilijk te vermaken, ze weet niet wat ze wilt, ze piept de hele dag door om alles, eet moeilijk, zit de hele dag aan mij vast geplakt, vind in de wagen zitten niet leuk, vind in de draagzak zitten niet leuk. Slapen gaat nu relatief goed weer, maar dat kan ook zomaar weer gedaan zijn. Het valt mijn vriend ook steeds meer op en mijn moeder vindt het ook heel pittig als ze moet oppassen. Het heeft ons ook doen besluiten om het bij een kindje te laten. Het kost zoveel negatieve energie en ik vind het soms echt helemaal niks aan. Ik merk ook wel dat ik het heel erg mis om de deur uit te gaan, naar een binnenspeeltuin of dierentuin of kinderboerderij of het zwembad. Daardoor is het denk ik gevoelsmatig allemaal net wat erger. Maar pffff ik ben de afgelopen week heel veel alleen geweest met mijn dochter omdat mijn vriend een hele zware werkweek had en ik ben zooooo blij dat ze morgen weer naar mijn moeder gaat. 🙈 Dan ben ik daarna weer hartstikke blij dat ze ook weer thuis is.

Wat houden we toch van onze kindjes, maar wat kunnen ze het ons soms lastig maken. Hier een meisje wat super goed slaapt. Maar als ze wakker is meestal piepen, huilen en drama soms om niks. Zo lastig wat je dan voor ze kan doen

Hier ook een pittig mannetje! Vanaf dag 1 al heel erg aanhankelijk, en dat is eigenlijk nog steeds.. Weinig goed, snel klaar met iets, niet weten wat hij dan wilt.. Ik hoopte dat het over zou zijn met kruipen, gaat wel ietsje beter maar is zeker niet weg! Nu hoop ik er op met lopen, dat hij zijn zus dan wat meer achterna kan 😊 Het is echt een heeerlijk ventje, maar kan ook zeker heel pittig zijn.. Maar uiteindelijk gaat het over 🥰

Dit heb ik ook precies zo aan de gang. Het is slopend!

Voor een deel herkenbaar (over het slapen mogen wij echt niet klagen). Maar overdag kan hij zoveel aandacht vragen, is alles goed voor max 2min, hangt eigenlijk de hele dag aan mijn been... Tot je hem gewoon naar buiten laat gaan en hij daar kan kruipen, hebben we precies een ander kind en vraagt hij niets van aandacht. Hoor je hem alleen nog van blijdschap. Op de crèche vinden ze dit ook zo opvallend. Herkent iemand dit?

Herkenbaar...onze oudste tot 5mnd enorm.huilen, en altijd heel temperamentvol en ondernemend. Ook nu met ruim 3,5 jaar nog erg snel boos en gefrustreerd en nog nooit 5 nachten achter elkaar doorgeslapen. Maar wat kan t ook een schatje en n blij ei zijn. Het gaat hier altijd beter als er net een hobbel genomen is ( zich een beetje kunnen verwoorden, los lopen, zindelijkheid, naar een groot bed...ik gok dat we nu op hobbel basisschool stuiten).

Ja mijn derde als hij de hele dag buiten ka. Sjouwen is er niks aan de hand. Hij is nu 3 en dat is nog steeds zo. Frisse lucht of spelen met water zijn mijn redding.

Gelukkig zijn ze dan wel heel content buiten

Hoihoi, Wij hebben een paar pittige slaapweken gehad met nachtangsten ook en paar fijne tips gehad die hielpen, ons meisje is 14 maanden: 1) eerder naar bed doen, we brachten haar altijd pas als ze echt begon te huilen v vermoeidheid, dan is ze eig te moe om rustig in te slapen en wordt ze dus snachts veel wakker. 2) als ze wakker is via babyfoon rustig zeggen “mama is hier ga maar slapen” 3) bij nachtangsten huilde ze hysterisch en als we haar dan pakten werd t erger, tip is om dan niet op te pakken maar gewoon even naast t bedje te gaan zitten en te zeggen mama is hier, bij ons hielp de babyfoon ook voldoende en toen ging ze weer slapen 4) snachts beetje warm water geven - wij wilden niet de hele tijd extra melk geven - hadden toen thermoskan met warm water boven dat werkt geruststellend. En 5) en dit is de moeilijkste: kinderen spiegelen al je emoties dus als je paniek voelt omdat je kind huilt voelt je kind het ook, je kan wat ademhalingsoefeningen doen voor je nr je kind gaat om wat rustiger te worden en te troosten. 6) altijd troosten bij t bedje dat het bedje een veilige omgeving is zodra je wegloopt en elders troost word t steeds erger. Dit hielp iig bij ons , hoop bij jullie ook (maar ik weet ook ieder kind is anders).

Hoi hoi! Hier een kereltje wat vanaf t begin af aan super tevreden was en het super goed deed hele makkelijke slaper alles. In december een week heel ziek geweest (keel en oorontsteking) daarna met name de nachten waren drama. Overdag zo een gezellig ventje. Maar s nachts minimaal 6x wakker wat ook erg pittig was. Inmiddels buisje vd kno rijker en helaas ging het niet beter. Heb op het advies van de osteopaat een homeopaat bezocht, echt een ver van mijn bed show, ben daar helemaal niet van. Maar als je niet slaapt (inmiddels ook zwanger vd 3e) het breekt je echt op. Hoeveel je ook vh mannetje houdt. Na bezoek homeopaat word ik alleen nog maar s nachts wakker me afvragend of alles wel oké is. Hij slaapt als een roosje, echt een verademing. Mijn man zegt nu zelfs mocht het nog ooit nodig zijn gaan we eerst naar de homeopaat heeft ons gewoon echt geholpen. Had nooit gedacht dit ooit te zeggen 😅. Sterkte in ieder geval, het is pittig wat slechte nachtrust met je doet!!

Ik ben benieuwd naar andere ervaringen. Nu en huilbaby van bijna 3 maanden

Hier een maand oude baby die amper slaapt... bijna alleen maar als die bij mij ligt en anders is het huilen. Hoop dat die fase snel voorbij is. Want ik ben ook dood op

Ahh, hier ook gehad. Het wordt beter maar bedenk ook dat jou kleintje 9 maanden in je buik heeft gezeten en dat de wereld zo groot voor ze is. Ik heb nu ze inmiddels 15 maanden is, soms spijt dat ik er niet zo van genoten heb dat ze zo graag bij mij lag. Is een draagzak/doek een optie zodat je voor je gevoel iets meer vrijheid hebt?

Ja die tijd dat ze op je kunnen slapen, dat was stiekem toch ook gewoon heerlijk. Dat kan onze meid van bijna 15 mnd ook al heel lang niet meer, en soms mis ik dat best!

Mijn zus had het ook met haar oudste, eerst was het reflux, maar het bleef. Toen hij 4 was bleek hij autisme te hebben. Geen verstandelijke beperking, maar wel autisme, dus alles kwam anders zn koppie binnen, prikkels verwerken en dergelijke. Hoeft het bij jou niet te zijn natuurlijk, maar de moeite misschien wat over te lezen om te kijken of je iets herkent? Heel veel sterkte, hopelijk heb je familie of vrienden die een dagdeel of een nachtje kunnen logeren? Zodat je even kunt bijtanken. Mijn zus en haar man sliepen om en om op de bank om bij te tanken en soms sliep mn moeder daar een nachtje. <3