Bewust kiezen voor 1 kind

Als ik je verhaal zo lees denk ik dat het goed is om te onderzoeken waarom je 1 kind zou willen en waarom 2. Is het voor jezelf, of je zoontje of omdat het in je omgeving "normaal" is? Er is geen goed of fout, elke situatie heeft voor- en nadelen zowel voor jou/jullie als voor jullie kind(eren). Denk dat dat goed is om in je achterhoofd te houden

Jahoor, hier ook bewust 1 kindje. Heb het altijd al zo voor me gezien en we voelen ons helemaal compleet met 1 dochter. Daarnaast heb ik een auto immuun ziekte wat nogal wat lichamelijke klachten met zich mee brengt, een tweede kindje zou voor mij te zwaar zijn. Liever 1 kindje waar ik goed voor kan zorgen dan 2 waar ik maar half voor kan zorgen. Ik denk dat het wel een andere gezinsdynamiek met zich meebrengt. Ik realiseer me dat ik vaker met haar in een speeltuin/zwembad etc zal zitten omdat ze geen broertje of zusje heeft om mee te gaan. Ook thuis spelen we vaak samen. Maar ik vind dat persoonlijk niet erg. Als ze straks wat ouder is krijgt ze vriendjes en vriendinnetjes waar ze mee kan spelen 😊. Ik maak me er niet druk om en ken meerdere gezinnen in mijn omgeving met 1 kind waar dat ook geen probleem is. Kortom, doe waar je jezelf goed bij voelt. Laat je niks opleggen door de maatschappij. Beter goed voor 1 kind (en jezelf) kunnen zorgen dan 2 kinderen hebben en er zelf aan onderdoor gaan. Daar hebben je kindjes ook niks aan.

wij kiezen ook bewust voor 1 kindje. ik heb altijd al 2 kinderen gewild en ik kan het ook goed vinden met mijn 2 zusjes. mijn vriend wilde ook altijd wel 2 kinderen. Maar nu we een kindje hebben zien we steeds meer in dat 1 ook wel voldoende is. we kunnen nu eindelijk weer onze hobbies uitoefenen (onze zoon slaapt van 20.00 tot 8.00, dus we kunnen savonds sporten of andere hobbies doen). ik zie ook steeds meer om me heen dat broer en zus niet altijd met elkaar klikken en dat ze dan alsnog niks aan elkaar hebben. onze zoon kan makkelijk vriendjes maken en heeft veel neefjes en nichtjes en vriendjes via onze vrienden, en gaat graag naar het kdv. dus hij zit genoeg tussen kinderen. ik merk ook dat hij meer naar grotere kindjes trekt en dat hij kleine kindjes maar vervelend vind. wij moeten er inderdaad ook niet aan denken om weer de hele zwangerschap en die baby periode door te gaan. ik merk wel dat nu ik eenmaal akkoord ben gegaan met 1 kind, dat ik nu wel wat meer rust vind. we hebben nu nog een slaapkamer over, maar ik denk er wel over om daar een hobbykamer van te maken voor mij. dat scheelt ook weer ruimte in de woonkamer🤭

Wij zitten ook erover na te denken om het bij 1 te houden. Van te voren had ik altijd een beeld van twee kindjes voorgesteld, met weinig leeftijdsverschil. Mijn zoontje wordt bijna 3 en als ik nadenk om weer door de babyperiode te gaan, en alles weer opnieuw te doen krijg ik er de kriebels van. Ik had nooit voorgesteld dat het hebben van een kind zó intens is en je er zoveel voor moet laten. Het wordt nu met de maand makkelijker en daarom wil ik het mezelf en onze relatie niet aandoen om voor nog een kindje te gaan. Misschien komt het gevoel nog, maar nu zeker weten niet.

Wij zijn “ one and done”. We hebben een zoon van bijna 3 ❤️ We blijven bij 1 om meerdere redenen. In niet chronologische volgorde zijn dit: Onze leeftijden: mijn vriend is nu 45 ik ben 42. Mijn zwangerschap heeft geen complicaties gekend, de bevalling was prima en onze kleine man is kerngezond. Ik zou niet het risico willen lopen om door het “ persé een 2e kindje willen”, wel een moeizame zwangerschap & bevalling. En hoe ouder je zwanger bent, hoe hoger het risico op gezondheidscomplicaties voor zowel kind als moeder. Ik heb heel lang Postpartum depressie en reguliere depressie gehad. Ben er nog steeds niet volledig door, en mijn mentale gezondheid is daardoor wat fragieler. Ben zelf bang dat bij een eventuele 2e, het hele riedeltje zich zou herhalen. Ik zou me ook schuldig voelen naar mijn zoontje, dat hij niet meer de enige is bij het verdelen van aandacht/tijd. En.. ik ben zelf enig kind. Met alle liefde die ik heb gehad ( en krijg) en die ook onze zoon krijgt: is 1 echt niet alleen. Hij is heel sociaal en is gek op andere kindjes, volwassenen en dieren.. maar hij speelt ook graag alleen. Ik heb niet het idee dat hij een broertje/zusje zal missen. Wellicht had ik er anders over gedacht als ik 10 jaar jonger zou zijn geweest 😊 ❤️

Ik zie net dat mijn bericht 1 groot verhaal zonder alinea’s is… hmmmm sorry voor de tekst-brei!!

Bedankt voor je reactie, het is denk ik vooral omdat ik niet had verwacht dat ik het bij 1 kind zou willen houden en altijd voor me heb gezien 2 kinderen en een broer of zus een fijn gevoel vind voor als er iets met ons zou gebeuren.

Bedankt voor je reactie, als enig kind heb je ook weer voordelen inderdaad. Ons zoontje heeft veel neefjes en nichtjes van zijn leeftijd en vind rust ook fijn.

Ik had het ook ‘makkelijker’ voor me gezien maar sta er nu ook in van nu niet en wie weet over een jaar ofzo denken we weer anders.

Bedankt voor je reactie. Een broer of zus is inderdaad niet altijd leuk, zie ook steeds meer voordelen aan een kind inderdaad ook meer vrijheid en een hobbykamer voor jezelf is ook heerlijk

Dankjewel voor je reactie

Ik heb hier laatst ook een topic over geopend. Mijn dochter wordt in maart 3 en wij houden het ook bij één kind. Ik heb ADHD en merkte daar weinig van voor ik m’n dochter kreeg, maar nu merk ik dat ik snel overprikkeld ben en ik denk gewoon dat twee kinderen dan te heftig is. Daarnaast vond mijn man de babytijd ronduit een verschrikking en hij wil het écht niet nog een keer. Hij is nu zo’n leuke, betrokken vader en ondanks dat hij dat ook was toen ze klein was ging hij er zelf bijna aan onderdoor. 1 kind is voor ons de juiste keuze en we voelen ons compleet

Ik heb hem even opgezocht en de berichten gelezen. Lees veel herkenbare dingen en ben dus niet de enige

Hier ook bewust 1 kindje. Ook ik heb ADHD en het moederschap icm werk en huishouden valt me soms zwaar. Begrijp me niet verkeerd hoor want ik geniet juist intens van ons mannetje maar wil dat ook in deze mate kunnen blijven doen. Met een 2e kindje erbij zou het me echt over de schoenen lopen. Soms kriebelt het wel maar na alles weer goed te hebben overdacht kom ik altijd weer tot dezelfde conclusie, het is goed zo! Daarnaast ben ik zelf ook enig kind en ik heb dit nooit als vervelend of eenzaam ervaren. Ik merk vooral dat onze omgeving het vaak maar al te gek en "sneu" voor ons zoontje vind dat wij het bij 1 kindje houden (schromen vaak ook niet om hun mening te geven 😮‍💨)en dat maakt het vaak dat je gaat twijfelen (heb ik trouwens altijd schijt aan gehad) maar blijf vooral heel dicht bij jezelf/jullie keuze. Het zou pas egoïstisch zijn als je je laat leiden door je omgeving plus jij hebt je antwoord al, jij bent een leukere moeder met 1 kind en dat is echt helemaal goed! Want een happy vader en moeder is een happy kind!❤️

Mijn zus heeft om gezondheidsredenen 1 dochter van 13 jaar alweer, zelf 2 zonen van bijna 3 en net 4. Ik wil je alleen het advies geven: doe wat voor jou en je man goed voelt! Als jullie gezin zo compleet is en je bent gelukkig is dat het allerbelangrijkste.