Mijn dochter van bijna drie speelt heel vaak dat ze een hondje of een poesje is. Ze doet dit al weken/maanden. Ze gaat dan op handen en voeten lopen en blaffen of miauwen.
Soms spelen we een beetje mee, maar meestal negeren we het. Ik dacht heel de tijd: ach, het is een fase. Gaat wel weer over.
Nu duurt het echter wel heel erg lang. Iemand hier ervaring mee?
Alleen maar mooi toch dat fantasiespel. Ze is bijna 3, dit hoort bij het ki ...
Zeker, en we stimuleren iedere vorm van fantasiespel, daarom spelen we ook regelmatig mee. Alleen wanneer het ten koste gaat van communicatie wordt het wel lastig. Ze blijft dan bijvoorbeeld alleen maar “blaffen” in plaats van dat ze antwoord geeft op een vraag of ze wordt heel erg boos als we niet mee spelen.
Oh ik lees mee. Mijn zoontje miauwt alleen maar en als we op straat een kat zien probeert hij te praten met de kat door te miauwen 😂 kan er zo hard om lachen. Hij doet dit ook echt al een lange tijd.
