Écht besef?

Ik snap echt helemaal wat je bedoeld!!! Ik heb dit ook ZO erg. Zeg echt regelmatig tegen mijn vriend: kun jij het al geloven? Ik dacht ook elke keer: na de eerste echo besef ik het me, na de 20 weken echo besef ik het me, als ik haar straks voel besef ik het me! Maar nog steeds niet😂💗

Heeel herkenbaar haha zelfs nu mn buik echt niet meer te missen is en ik haar regelmatig voel bewegen

Hahaha jaaa zo herkenbaar! Ik dacht dat ook steeds!! Maar denk echt dat het inderdaad gewoon een te groot wonder is om met ons hoofd te bevatten. Al vraag ik me wel af of het besefmoment dan komt op het moment dat we zijn bevallen en hem/haar kunnen vasthouden, of misschien komt dat moment nooit echt haha 😂

Haha snap ik wel. Wat je zegt je bent gewend aan het idee. Straks als ze eruit is en je haar beet heb moet je weer schakelen en voelt het opeeens gek. Tenminste dat had ik met mijn eerste. Tijdens de bevalling toen ze eruit was en opeens op me werd gelegd moest de verpleegkundige een paar keer zeggen je moet haar wel vast houden ik was zo overrompeld het ene moment zat ze er nog in en het andere moment was ze er uit

Ik heb dit besef ook. Soms overvalt het me. Gewoon angst. Maar dat is denk ik ook omdat ik het alleen moet doen. Ik maak me gauw zorgen en weet niet hoe ik hiermee om moet gaan. Iemand tips

Yep, ik snap je HE LE MAAL. En inderdaad. Met 8weken zei ik 'als we deze echo hebben gehad geloof ik t wel' maar nee, 20wkn echo dan? Ook niet echt. Schoppen dan, nou, eerlijk is eerlijk, dat doet wel heel veel met me, helemaal omdat m'n man haar ook echt goed voelt sinds paar weken. Maar het échte besef.... nog steeds niet. Het is net een droom ofzo. Ik hou wel al super veel van haar en ik kan zo in huilen uitbarsten omdat ik haar zo graag wil zien en er echt zin in heb, maar geestelijk het besef hebben ontbreekt nog steeds lijkt wel

Zo super herkenbaar. Ik word regelmatig smorgens wakker en vraag dan aan mijn man... Heb ik nog een buik? Klinkt heel stom, maar het blijft ergens zo onwerkelijk

Ohhhh jaa, precies zo voel ik me ook.. ik heb ook nog bijna niks geregeld, ben nu 26 weken en het enige wat ik heb is een commode. De rest moet nog😅🤷‍♀️🤷‍♀️

Herkenbaar! Nu bijna 28 weken zwanger van een tweeling en hoewel mijn buik echt groot is en ik ze veel voel ben ik er nog niet van overtuigd dat ik straks 2 jongens erbij heb! Terwijl ze er over 9 weken zeker al zijn!

Ik droomde vannacht dat mn buik ‘leeg’ en plat was. Ik heb sinds 16 weken veel last van dat een van de tweeling heel hoog en tegen buikwand lag/ligt en de ander mn blaas afknelde waardoor ik het tweede trimester fysiek heel zwaar vond. Nu zijn ze gister en vannacht verplaatst en is mn buik zo ontspannen dat ik me haast niet zwanger meer voel. Maar ze trappen allebei nog dus zit wel goed. Dus nu hoop ik stiekem dat het hele 3e trimester zo relaxed zal voelen.

Ik heb precies hetzelfde, nu 25 weken zwanger maar echt het besef is er niet, hij laat enorm van zich voelen maar ik kan mij gewoon niet voorstellen dat het een kindje is! Ook het kamertje in orde maken is heel leuk en schattig enzo, maar dat onze zoon daar echt komt te liggen gaat nog even mijn pet te boven, haha!

Ja hier ook eentje 😊! Dit is mijn tweede zwangerschap maar dat maakt dus niets uit.. Op het allerlaatst in mijn eerste zwangerschap kwam het echte besef en gevoel wel ineens. Misschien is dat iets dat de natuur ook aanstuurt(?) Ik vond het destijds soms ook eng als ik mijzelf vergeleek met andere zwangere die zo zeker en vastberaden waren. Ik weet nu uit ervaring dat dit echte oer gevoel nog komt maar denk dat dit weer rond 38 weken zal zijn 😊😅

Hahaha ja dat herken ik wel hoor! Ik kijk soms ook naar mijn 3 jarige dochter en dan denk ik: my God... die is gewoon van mij?!!!! Huh.... en dan zit er ook nog een in mn buik. 😭😂😭😂

Wat een goed topic 😍. Ik herken het zo! Ik heb in het weekend vaak een mega geluksmomenten wanneer ik dan wakker wordt, mn vriend nog lekker naast mij ligt en dan denk dat over een paar maandjes een mini ons naast ons ligt die we nog even lekker in bed kunnen knuffelen.

Haha heel herkenbaar! Als ik m'n peuter ga ophalen bij de opvang en hij komt aanrennen en heel hard mamaaa roept denk ik nog steeds wel eens shit, heeft hij het tegen mij? 🙈

Ik herken dit echt helemaal. 😂 Precies zoals je beschrijft. Soms als anderen zich verwonderen over mijn buik denk ik, ohja ik ben zwanger en er zit inderdaad een wondertje in mijn buik. Maar het merendeel van de tijd is het besef er niet inderdaad..

Zo herkenbaar!!!

Dit wordt mn tweede kindje en bij de eerste had ik veel meer besef van mn zwangerschap, ondanks dat deze zw.schap veel en veel zwaarder is Nu wordt ik smorgens wel eens wakker en denk ik, oh ja ik ben echt zwanger Of OMG over 12 weken is er ineens weer een baby

Haha ja heel herkenbaar, ik weet nog bij mijn eerste, dat toen ze geboren werd en ze haar op me buik legde, dat ik echt dacht “omg er zat gewoon een baby in me buik, een echte baby”😆😆en dat duurde ook ff hoor dat gevoel😅

Ja heel herkenbaar! Heb precies hetzelfde 😅😊