Nachtangst/night terrors? 1jaar

Ik zat bij onze kleine aan precies hetzelfde te denken. Die wordt snachts soms ook hysterisch wakker. Wij nemen hem uit bed. Doen een schone luier aan bij hem en nemen hem bij ons in bed. Hij ligt dan met zijn buik op mijn buik en ik wiebel heen en weer. Ondertussen zing ik het lied op een grote paddestoelen. Een ander lied zingen helpt niet 🧐 Ik hoor hem na een paar minuten rustig worden en hij kruipt dan nog dichter in me en valt als een blok in slaap. Na een tijd kan ik hem voorzichtig naast me neer leggen en kunnen we allemaal lekker verder slapen. Of het echt angst is geen idee, maar denk dat hij dan gewoon behoefte heeft aan zijn ouders

Als ik haar uit bed neem en probeer te troosten duwt ze zich echt weg van mij, met armen en benen probeert ze zich dan ‘los te wrikken’. Enige dat dan lukt is echte afleiding, naar beneden boekje lezen of met wat blokjes spelen..

Dat heeft onze kleine ook. Ik werk met kinderen en weet dat het heel vaak gebeurd dat kinderen doen alsof ze niet bij je willen zijn door zich van je af te keren maar eigenlijk is het een teken dat ze roepen: mama help, ik kan dit nog niet alleen wil je helpen.

Dit had ik toevallig vannacht ! Hij was zooooo overstuur. Slaan, duwen. Mocht niks doen. Huilen was heel intens.

Mijn zoontje heeft dit ook af en toe. Er valt dan amper contact met hem te maken en hij kan dan zo een uur of langer heel hard huilen. Zo naar voor hem. Ik probeer hem zo goed als dat kan door het spartelen vast te houden. Wat de laatste keer Goed werkte was dat ik hem op schoot tegen me aan zette en een klein lampje aan deed. Daar keek hij naar en werd er uiteindelijk rustig van

Ik heb hier zelf geen ervaring mee, maar ik volg toevallig een slaap coach op insta die hier van de week een stuk over schreef. Staan ook tips bij hoe ermee om te gaan geloof ik, misschien heb je er wat aan! https://www.eindelijkslapen.nl/nachtangst-alles-over-pavor-nocturnus-bij-kinderen/