Ondernemend maar een moeilijke peuter..

Heftig kan dat peutergedrag zijn hè, ik kan me voorstellen dat je er helemaal doorheen zit en het echt even niet leuk vindt af en toe. Dat is ok! Kunnen je partner en jij elkaar wel goed vinden hierin? En gaat hij naar de opvang? Hoe gaat het daar? Het belangrijkst is denk ik om te zoeken naar momenten dat je zelf kan opladen. En eventueel kun je hulp inschakelen om te onderzoeken waar het ingewikkelde gedrag vandaan komt en wat de beste ingang is tot verandering. Misschien is er ergens een IMH specialist bij jullie in de buurt? www.imhnederland.nl Sterkte!

Hier ook een peuter met een eigen willetje... wat voor ons werkt is als hij op de grond gaat liggen hem gedag zeggen en zelfs verder te gaan lopen. Ook thuis als hij zijn jas niet aan wilt geef ik hem de keus of hij mee wilt met papa en mama of alleen thuis wilt blijven, dan denkt hij altijd snel nee ik wil mee... (uiteraard laten we hem niet alleen thuis en als we doorlopen zorg ik dat ik hem altijd zie) Zodra hij gaat bijten krabbelen, slaan of schoppen zet ik hem in de hoek waarbij hij ons niet kan zien in de woonkamer... bij ons werkt dit goed want hij wilt echt niet bij ons vandaan..

Vanuit de IMH worden dit soort reacties wel echt afgeraden… die kleintjes hebben hun ouders nodig voor het aanleren van emotieregulatie vaardigheden, en dreigen met alleen laten op het moment dat ze zo overspoeld zijn kan op de lange termijn echt nadelen hebben. Grenzen aangeven is belangrijk, maar wel in nabijheid en veiligheid. Ik wil me verder helemaal niet bemoeien met jullie opvoeding en je moet helemaal zelf weten wat je er mee doet maar wilde het toch even delen.

Hier ook zo’n ondernemend maar soms driftig peutertje. Het is bij ons met vlagen echt makkelijk en leuk en met vlagen echt ontzettend vermoeiend en niet te genieten… hoor van mensen om me heen dat het wel allemaal minder wordt dus daar houd ik me aan vast. Onze zoon is ook super ondernemend en ontdekt graag zelf, wat vaak tot een gevecht leidt als ik wil helpen. Slaan, bijten, knijpen zou ik wel straffen, of dit nu afgeraden wordt of niet. Wij zetten hem dan op de gang en halen hem na halve minuut weer terug. Hij moet dan altijd even huilen maar heeft het allemaal wel zo afgeleerd. Sommige kinderen hebben nu eenmaal regels en grenzen nodig met wat hardere aanpak, terwijl andere kinderen misschien wel na een paar lieve woorden van uitleg luisteren. We hebben inmiddels een kleine van 7 maanden erbij en inderdaad is dit druk, maar laat het je niet ervan weerhouden! Succes!

Hier ook een peuter met eigen wil. Je geduld word inderdaad erg op de proef gesteld! We proberen het eerst op een lieve manier met praten en uitleggen. Als dat niet lukt of hij echt iets doet wat niet mag (zoals meerdere keren speelgoed naar zijn broertje gooien) dan zetten we hem eventjes op de gang. Gewoon doen wat jij denk en merkt wat het beste is en helpt. Elk kind is anders :).

Hier ook een peuter met een eigen wil en ze kan soms ook echt heel gemeen zijn tegen der broertje denk aan slaan duwen bijten maar het andere moment kroelt ze met hem en spelen ze heerlijk samen Het weg gaan duurt hier ook heeeeeel lang want dan wilt ze der schoenen niet aan of der jas niet heb ik het ene aan trekt ze het andere weer uit 😑 Ze is ook enorm aan het uitproberen maar dat hoort denk ook echt bij de leeftijd Ben nu zwanger van de 3e en mamas buik is heilig niemand mag eraan komen want het is HAAR BABY 😂 ben ook heel benieuwd hoe dat gaat als baby geboren is

Onze dochter is de laatste tijd ook erg lastig. Niet elke dag, maar er zitten dagen bij die alleen maar gevuld zijn met driftbuien, slaan, schreeuwen, niet meewerken, overal nee op zeggen, niet willen eten etc. Op die dagen staat de tranen me soms nader dan het lachen, maar ik probeer zo kalm mogelijk te blijven. Natuurlijk ben ik geen heilige en schiet ik echt wel eens uit m’n slof. Absoluut niet fysiek, maar wel verbaal. Gelukkig weet ik bij m’n dochter dat het een fase is. Ik merk ook dat het door frustratie komt. Ze praat gewoon goed voor haar leeftijd maar soms wil ze iets zeggen maar begrijpen we haar niet en dan wordt ze woedend. Het schijnt ook allemaal minder te worden hoe ouder een kind wordt.

Gefeliciteerd!!! Hahaha haar baby, ergens wel echt schattig 🥰 vind het wel fijn om te horen dat het niet alleen bij ons lang duurt. De moeders uit mijn eigen omgeving, herkennen dat soort dingen niet en dan begin ik echt aan mezelf te twijfelen….

Ik vind deze fase wel echt pittig. Het is ook echt frustrerend ik word er echt gek van en zit met mijn handen in her haar. Vooral als ik van anderen hoor dat ik er teveel aan denk of teveel mee zit. 😅 mijn zoontje heeft nog moeite met praten dus daar blokkeert hij ook heel erg in wat zich uit tot een enorme driftbui…..

Dat op de gang zetten heb ik ook paar keer gedaan, ik merk dat hij wel echt die time out even nodig heeft. Daarna kan hij wel weer iets liever zijn gelukkig. Ik durf gewoon geen 2e aan door zijn gedrag… 😅

Trek je niets aan van anderen, echt niet. Ik merk dat ik het zelf ook doe maar als iemand zegt: “ach, het is maar een fase” dan kan ik die persoon wel aanvliegen 😂 Je wil veel liever dat iemand zegt: “Kut hè? Ik begrijp dat dat echt pittig is” En ieder kind is anders. Soms zegt een ouder dat ze dat wel herkennen van hun eigen kind en dan zie jij, omdat het thuis altijd anders gaat, een lief engeltje dat alleen maar beleefd en beschaafd is. Op zo’n moment denk je ook dat je de enige bent met een kind dat moeilijk gedrag vertoont. Als je je echt zorgen maakt kun je ook altijd je CB een berichtje sturen. Zij kunnen je vaak heel goed adviseren en aangeven wat wel en niet “normaal” is.