Twijfels

Jeetje, wat moeilijk. En ook niet echt de boodschap waar je op zit te wachten als je net zwanger bent. Ik had bij mijn 1e hele erge twijfels over mijn partner. Desondanks toch getrouwd. Vlak na het huwelijk bleken mijn twijfels terecht, hij ging absoluut niet alleen voor mij, maar ook voor de rest van half vrouwelijk Nederland. We hebben omwille van de kleine nog 3 jaar aangemodderd en er na 7 jaar relatie (waarvan 3 getrouwd) een punt achter gezet. Maar elke situatie is anders en ieder mens is anders. Jij kan niet in je vriends hoofd kijken waarom hij twijfelt. Dat kan 'gewoon' zijn omdat hij het moeilijk vindt te binden en hier angst van krijgt (dat lijkt me overigens best op te lossen) maar het kan ook helemaal mis zitten en niet meer goed komen. Enige wat je kan doen is praten praten praten en hopen op echt volledige openheid van zijn kant over het hoe en waarom.

Ow jeetje wat heftig! Indd praat er over en wees open en eerlijk naar elkaar. Alleen dan kom je/jullie verder! Ik hoop dat je/jullie er uit komen! 😘

Een droomvrouw is exact dat, een droom. Niemand is perfect, jij niet en hij niet. In een relatie kies je toch voor elkaar ondanks de imperfecties. Vraag hem anders eens waarom hij de vorige keer voor jou heeft gekozen toen jullie een huis kochten. Reageert hij op elke stress situatie zo? Door aan jou te twijfelen?

Wat verschrikkelijk om dat soort dingen te horen. Deels kan ik me in hem verplaatsen, ben nooit stapel verliefd geweest op mijn vriend. Maar hij is wel de allerleukste em liefste voor mij. Wellicht zou ik ooit verliefd kunnen worden op een ander maareen relatie met een ander, never nooit. We zijn maatjes, hij respecteert me, houdt van me en laat me mezelf zijn,ruzie doen we niet aan. Ik heb geen twijfel hoor maar ook nooit dit uitgesproken wat ik heb beschreven hierboven. Maar jullie hebben eem huis em er komt een kindje,dam zou ik er toch voor gaan als ik jullie was

Ik heb zelf een periode gehad waar ik twijfelde, ongeveer een jaar geleden. We hadden net een huis gekocht en ik zat in een burn-out. Met behulp van een coach er uiteindelijk achter gekomen dat de twijfel niet terecht was, maar ik was met zoveel dingen in m’n hoofd bezig dat ik over alles ging twijfelen. Heb ik wel de juiste keuzes gemaakt? Werk, vriend, huis kopen, ... Uiteindelijk afgesproken op 1 ding tegelijk te focussen. In mijn geval ‘op zoek naar passende baan’ en dat gaf meteen zoveel meer rust en de twijfel over m’n partner verdween. Wat ik bedoel te zeggen is; speelt er nog meer waardoor hij misschien het even allemaal niet meer weet?

Lief jullie reacties! Hij is een ontzettende piekeraar. Hij zegt dat hij had verwacht dat je het bij ware liefde gewoon zeker weet. In het begin voelde hij dat ook zo, maar bij de grote en nogal bindende gebeurtenissen van de laatste tijd twijfelt hij of dit het moet zijn, past een ander type niet beter, enz. Ik hoop dat hij op een gegeven moment uit de paniekmodus komt en we kunnen genieten van de zwangerschap..

Ja goed punt. Zijn werk gaat ook totaal niet lekker, hij heeft een eigen bedrijf wat flinke klappen heeft opgelopen door corona. Een coach zou hem zeker goed doen, alleen al daarvoor. Zal het eens aan hem voorstellen thanks!

Mijn man heeft tijdens onze hele relatie (nu 11 jaar) bij alle grote dingen even moeite gehad om de stap vol overtuiging te maken maar geen een keer spijt gehad van de keuzes die hij en ik hebben gemaakt. Geef hem even tijd om op een rij te zetten wat er is, ik heb gemerkt dat hij dan vooral zelf tot een conclusie moet komen (de positieve kant op hopelijk) en dat het averechts werkt om druk uit te oefenen. Goede vragen stellen kan natuurlijk altijd helpen, zoals: 'waar denk je dat die twijfel vandaan komt', 'ben je ergens bang voor' enz. Mijn man had gewoon een beetje last van 'bindignsangst' en bang om dingen te missen.. Hopelijk bij jouw vriend ook zo. Hoop dat je hier wat aan hebt en dat hij bijdraait en beseft wat hij wil.

Ik heb geen tips maar wil je wel even een virtuele dikke knuffel geven 💋

Dank je wel, ik ga je advies zeker opvolgen en hopelijk kan dan over 6 jaar (we hebben nu 5 :)) hetzelfde zeggen!

Heel lief, dank je!

Klinkt niet goed zo'n onzekere man. Mij lijkt het ook oneerlijk dat hij er mee aankomt terwijl jullie een kind gaan krijgen. Weet je zeker dat hij psychisch in orde is? Zo vervelend om in zo'n onzekere situatie, met zoveel veranderingen aan je lichaam, zwanger te moeten zijn. Ik ga duimen voor je dat alles snel goed mag komen. 🙏🙏🙏

Dit lijkt me echt heel heftig om te horen tijdens je zwangerschap. Ik vind het eerlijk gezegd erg sneu dat hij dit gevoel van hem naar jou uitspreekt, ik kan me voorstellen sat het je erg onzeker maakt. Ik denk dat hij zelf issues heeft die hij moet oplossen. Misschien kan je aanmoedigen dat hij eens gaat praten met een therapeut of bijv een mannen praatgroep. Probeer niet aan jezelf te twijfelen. Iedereen is perfect op/zijn of haar eigen manier. De juiste persoon weet en ziet dat! Probeer in jezelf te blijven geloven ✨

Beste Meg, Wat een verdrietig bericht van je. Ik kan niet zeggen dat ik dit herken, wel hoe lastig het me lijkt in een dergelijke situatie te zitten. Jeetje. Wat is het beeld van de droomvrouw van je vriend? Hebben jullie daar uitgebreid over gesproken? Waarvoor is hij op jou gevallen en wat maakt het dat hij denkt dat je niet zijn droomvrouw bent en ook: hoe beïnvloedt dit nu de verdere gang van zaken? Ik zie vaker om me heen dat mensen een geromantiseerd beeld hebben van een partner en hoe een relatie hoort te zijn en dat ligt toch echt aan henzelf: zij hebben een bepaalde verwachting. Het lijkt wel een soort van FOMO, maar dan anders. Heb je steun van je ouders en vrienden? Ik vind het vreselijk voor je, echt. Dit is een tijd waarin er al genoeg gebeurt om er onzeker van te worden en is het juist fijn om te kunnen steunen en bouwen op je partner. Ik hoop van harte dat jullie er uitkomen en wie weet ook veel sterker. Liefs voor jou en de baby!

Die van mij was ook erg terughoudend in het begin met grote beslissingen. Hij gaf ook gemengde signalen af zodat het voor mij moeilijk was om hem te volgen. Uiteindelijk heb ik het steeds aan hem gelaten om de volgende stap te maken (ook al mocht het voor mij wat sneller). Dus gewacht totdat hij zelf op funda ging kijken naar huizen, 100x gevraagd of hij er wel echt achter stond om te bieden op een huis. We hadden ook afgesproken dat hij zelf zou aangeven wanneer hij klaar was om een kindje te gaan maken. Nu alles 100% zijn eigen beslissing is geweest is hij helemaal gelukkig en respecteert onze relatie meer. Ik heb me dus wat terughoudender gedragen, ook met het uiten van mijn emoties en hem de ruimte gegeven om zelf tot (de juiste) beslissingen te komen. Ik hoop voor jullie en jullie kindje dat het allemaal goed komt. En dat hij spanningen heeft over zijn werk (en inkomen!?) speelt denk ik een hele grote rol. Misschien voelt hij zich onzeker over hoe jullie het huis en alles voor het kindje gaan bekostigen met minder inkomsten? Hopelijk kan hij zijn achterliggende gevoelens naar je uiten zodat jullie samen naar een oplossing kunnen zoeken. 🍀

Hier ook eentje die vooral veel moeite heeft met verdere stappen zetten. Ik heb moeten leren om veel geduld te hebben. Het is echt stom voor je dat hij dat zegt en moet je een heel slecht gevoel geven, maar ik denk dat de kans wel bestaat dat hij zich bij al die grote veranderingen even overweldigd voelt en dat hem even in de war brengt. Zoals je zegt is hij een piekeraar/twijfelaar en dan loopt hij waarschijnlijk alles af in z'n hoofd op zulke momenten. Zelf heb ik doorheen mijn relatie ook wel eens twijfels gehad, want wanneer ben je ooit 100% zeker van iemand of van een relatie en dat die zal slagen? Volgens mij nooit, het vraagt bereidheid van 2 kanten om eraan te werken en gaat niet vanzelf. Vroeger maakte me dat soms wel onzeker, van ''passen we dan wel samen?''. Intussen laat ik dat los.

Lief je berichtje, dank je wel. Van iedereen trouwens. Weet dat de meesten in de wolken zijn op dit forum, dus heel fijn dat er ook steun is voor dit soort dingen. Ik heb het nog niet met vriendinnen besproken, misschien later. Het is vooral fomo bij hem inderdaad, bang dat een ander type beter bij hem past (we zijn twee uitersten). Het is overigens moeilijk het nu nog goed te achterhalen, want hij nuanceert alles, omdat hij het zo erg vindt dat ik zo'n verdriet heb.. Maar ja, het is wel gezegd.