Afschrijven.

Heftig zeg, hopelijk gaat het snel beter.. ik ben morgen 8 weken geleden bevallen en onze peuter luistert ook enorm slecht.. voel me zo schuldig want ik geniet veel minder van haar dan voorheen voornamelijk doordat ze veel negatieve aandacht vraagt.. zij moet natuurlijk ook wennen aan de situatie maar het is zo moeilijk met een newborn he, vooral als je al een peuter van 2,5 hebt rondlopen die zich in de 2 is nee fase verkeerd 😫

Ik vind t ook heel heel erg zwaar… het breekt ook echt mn hart. Een kwartier lang hysterisch huilen omdat je papa wil .. terwijl mama er is. 😢 ik moet zeggen ze heeft wel de nee fase maar de heftigste meltdowns zijn wel redelijk over..

Oohja! Ik herken het helemaal.. ik mis mijn peutertje ook.. ik merk dat ik misschien zelfs beetje jaloers ben op het feit dat die de ganse tijd bij zijn vader wil zijn en knuffelen. Mijn dochter is ondertussen 10 weken. En het gaat wel al iets beter. Vooral als de papa niet thuis is. Ik doe ook men best om elke dag echt een momentje met men peutertje alleen te hebben, zoals samen een boekje lezen. Dan geniet ik extra hard als die tegen me aankruipt.

Wat ingewikkeld! En de kraamhormonen werken ook niet mee. Een nieuw kindje, mama die ook voor een ander zorgt, dat zijn grote events voor een peuter Maar misschien heeft het voor een groot deel gewoon met de leeftijd te maken. Op dagen dat ik alleen ben, doe ik niks anders dan politieagent spelen. Soms is 'ie de liefste van de wereld, soms haalt 'ie het bloed onder mijn nagels vandaan. Vanmorgen in winkel bij de ANWB bijv, ik sta bij de balie, hij gaat in het autootje zitten. Tot zover prima. Ik geef aan dat we zometeen naar huis gaan, wordt 'nee' op geantwoord. Ik nogmaals: We gaan naar huis; Hij: Nee! En schuift op naar de andere kant van de auto. Hij wilde zelf auto rijden. Ik heb hem eruit gehaald en we zijn naar de fiets gelopen onder flink protest. Laat 1 sec zijn hand los om spullen in de fietstassen te doen, hij bedenkt zich geen moment en rent terug de winkel in naar die auto. En zo kan ik wel doorgaan. Op tafel klimmen, en er niet vanaf komen met een waarschuwing, etc En telkens een blik in zijn ogen van "hoe ver kan ik gaan?" Man en ik overleggen dus heel vaak wat we precies wel en wat niet toestaan. Bij ons beiden dezelfde regels, en die strak aanhouden. Ze testen je enorm uit!