Hele dag zeuren

Dat gebeurt hier ook, mega frustrerend. Ik doe ongeveer hetzelfde, niet toegeven en rustig blijven. Als ze gaat schreeuwen en huilen geef ik aan dat ze haar zin niet krijgt door te gaan schreeuwen. Als ze door blijft gaan dan ga ik helemaal niet meer in op haar gedrag. Alleen als ze op normale toon tegen me praat. Meestal werkt dit wel

Oh dacht dat wij nu gewoon een lastig zoontje hebben maar blijkbaar is het een fase 😬 bij ons lijken zn oren ook echt kwijt .. maar hij weet het dondersgoed 😮‍💨. Pittig in combi met een broertje dat slecht slaapt helaas 😐. Ik probeer vooral consequent te blijven en hoop dat het zn vruchten afwerpt (ooit).

Heel herkenbaar. Mijn dochter luistert erg slecht, negeert ons, doet vanalles wat ze niet mag, is de hele dag aan t zeuren en gaat driftig op de grond liggen huilen. Het is echt intensief en ingewikkeld 😅

Phoe nou ik had idd een soort gelijk topic geopend afgelopen week. Pittig he. Ons zoontje kan ook zo drammen en geeft niet op als hij z’n zin wilt. Ik ben zelf heel geduldig maar papa absoluut niet. We proberen hem veel af te leiden met activiteiten en samen spelen. Het ene moment is hij mega lief en wilt samen een boekje lezen, maar zo ineens kan hij beginnen met slaan, gillen en negatieve aandacht zoeken. 😮‍💨 it’s hard. Maar ik lees het veel merk ik, dus ik denk maar zo dat het een fase is 🥲🤞🏼 Sterkte mama’s ! 🤗

Herkenbaar! Onze peuter heeft vanaf de geboorte al een pittig karakter en het zeuren, huilen, boos worden was heel erg de afgelopen tijd. Toevallig is het sinds 2,5 week ineens zoveel beter 🤞. Ik leg vaak al voordat we iets gaan doen/ik iets geef uit hoe we het gaan doen, dat als dit eten gekozen wordt, er niks anders komt etc. En het lijkt te helpen. Maar vooral denk ik dat het een fase is, die bij ons hopelijk voorbij aan het gaan is. Ik merk ook dat het beter wordt nu onze peuter veel beter kan communiceren. Bovendien merk ik dat alles 100 keer erger is bij vermoeidheid of honger dus dat probeer ik te voorkomen.

O en ‘pick your battles’. Ik probeer wel consequent te zijn maar zeg niet op alles wat gevraagd wordt ‘nee’.

Heel herkenbaar allemaal. Wat ik naast bovenstaande dingen nog vaak doe is, haar emoties benoemen: je bent nu heel boos, klopt dat? Kan je mij vertellen, waaarom je boos bent? Als je zo hard schreeuwt kan ik jou niet verstaan. Praat ajb tegen mij. Oké, je bent boos omdat je nu geen yoghurt meer wil. Dat mag, je mag boos zijn. Je vroeg mij om yoghurt, ik heb naar jou geluistert en yoghurt gehaald. Klopt dat? Oké. En nu wil je geen yoghurt meer. Klopt dat ook? Nou, dat kan gebeuren, en je hoeft het niet op te eten. Ik zet het bakje terug in de koelkast, en dan kan je me zeggen als je het wel weer wil. Kan je dat voor me doen? … uiteraard lukt me dat ook niet elke keer 😅 maar ik merk dat zij, als ik het stapsgewijs uitleg en haar aangeef waar zij allemaal autonomie had/heeft, veel beter uit de situatie kan komen. Vaak voel ik me daarna ook veel beter omdat ze het (lijkt te) snappen. Maar het is en blijft echt pittig… heel herkenbaar!