Hoe gaat het met jullie?

Wat vervelend dat je je zo voelt. Het is ook best ingrijpend, want met 2 ben je echt zoveel drukker dan met 1 Tip is om regelmatig echt een samenzijn met alleen je man plant. Niet als gezin er op uit, maar echt even met z'n tweetjes, al is het maar een paar uur uit eten. Daar kun je zo van opladen samen.

Dat proberen we ook regelmatig te doen. Ik geniet daar ook erg van op het moment zelf. Maar zodra je weer thuis bent kom je snel weer in die 'sleur' terecht. Aan de ene kant krijg ik super veel energie van de kinderen en de andere kant ben ik soms echt op.. misschien wordt het beter als de jongste wat ouder is!

Ik geniet ontzettend van het moederschap. Soms wel pittig met een fulltime baan en een man die doordeweeks in het buitenland zit. Na de geboorte van onze zoon zaten we echt op een roze wolk, maar merk toch dat we daar langzaam aan het afvallen waren. Relatie is niet meer wat het was en heb het gevoel dat ik op eieren moet lopen. We waren ‘bezig’ met een tweede en nu wil mijn man niet meer. Hij wilde graag veel kinderen (ik niet), maar hij is van gedachten veranderd (waar ik nu echt verlang naar weer een kleintje). Ook komen we erachter dat we steeds minder op één lijn zitten wat de opvoeding betreft. Het vervelende is dat mijn man aan het veranderen is, en helaas voelt dat voor mij als een stap achteruit. Toch doen we leuke dingen en proberen we echt wel van het samenzijn als gezin te genieten. Maar ik merk steeds vaker dat het fijner, makkelijker, soepeler en leuker is als ik alleen met mijn zoontje ben. Van hem geniet ik elke dag!

Ik wilde altijd heel graag moeder worden! En toen ik zwanger was, nog nooit zo gelukkig geweest. We hebben een super leuk en makkelijk kind, maar het laatste 1,5 jaar waren voor mij zwaar. Ik probeerde teveel (zelf) zoveel mogelijk ballen hoog te houden. Uiteindelijk een jaar geleden overspannen thuis komen te zitten. Ben nu weer goed aan het opbouwen, maar het is nog de vraag of ik weer 24 uur zal gaan werken of toch (nog) minder. Ondertussen geniet is volop van mijn zoontje, het ouderschap en hem samen met mijn man te zien. Wel is het de vraag of er een tweede komt. Terwijl ik altijd zei: ik wil graag 2 kinderen. Dat is een proces waar we nu in zitten en over na denken. Maar eerst weer volledig opkrabbelen qua werk. Onze relatie houden we goed door coaching te volgen samen, aandacht te hebben voor elkaar, samen leuke dingen te doen. We komen wel eens in een sleur, maar proberen dan oppas te regelen en er even uit te gaan. Komen net terug van een nachtje Maastricht, waar we heerlijk gegeten hebben en naar Najib Amhali zijn geweest. De autorit (2,5 uur) en de tijd samen nodigt weer uit tot echte gesprekken en inhoudelijk met elkaar praten.

Wow, diep respect voor jou dat je en fulltime werkt en zo veel alleen moet doen! Wat erg voor jullie dat jullie zo uit elkaar groeien. Is er een reden dat je man aan het veranderen is denk je? Ik zie mezelf namelijk ook veranderen (niet in positieve zin) maar dat is niet omdat ik zo wil zijn maar omdat ik niet goed in m'n vel zit. Ik hoop echt voor je dat jullie nog naar elkaar toe groeien en je man misschien toch weer wil proberen voor een tweede als dat is wat je graag wil!

Bedankt voor je fijne reactie! De echte reden weet ik niet, al merk ik vanuit mijzelf dat mij focus de laatste twee jaar vooral op ons zoontje lag. Logisch, maar misschien heb ik mijn man daarom niet altijd de aandacht gegeven die hij verlangde. Andersom is dat er natuurlijk ook wel een beetje ingeslopen. Dus dat speelt zeker mee. Daarna merk ik dat hij erg druk is met werk. En dat hij in het weekend ook de rust niet kan vinden. Daar heb ik begrip voor, maar kan mezelf daar niet volledig voor opofferen. Ik lees dat jij ook bent veranderd en dat is best normaal na de komst van een kindje (of meerdere). Ik zat een paar jaar voor mijn zwangerschap niet lekker in mijn vel en heb toen een coachingstraject gevolgd en las boeken en luisterde podcast om meer tot rust te komen en weer even tot mezelf te komen. Hoewel ik behoorlijk ‘down to earth’ ben, heeft mij dat echt geholpen. Daardoor ben ik nu ook bewuster en gaat het met mij wel goed, ook al loopt mijn relatie niet helemaal zoals ik zou willen. Misschien kan het jou ook helpen, al moet het bij je passen (maar het aanbod is groot en divers). De wens voor een tweede kindje heb ik nog steeds, maar laat het wel even rusten. Ik denk dat we eerst weer even goed met elkaar (maar ook individueel) moeten zijn, voordat dit weer een gespreksonderwerp is. Ik hoop en gun jou ook een positieve verandering van binnenuit. Het is goed dat je er bewust van bent. Dat is een goede basis. Succes met het (her)vinden van je geluk!