Ik wil geen tweede kindje

Hoi mama! Ik wil ook geen 2e en mijn man zou dat wel willen, zelfde situatie dus. 😊 De reden dat ik geen 2e wil is onze vrijheid.. ik geniet enorm dat ik de hele dagen leuke dingen met haar kan doen en hup gelijk op pad kan zonder nadenken. Zonder rekening te hoeven houden met een baby.. ik heb gewoon geen zin meer om rekening te houden met slaapjes en die flessen enz mee te sjouwen moet er niet aan denken. Ben erg speels van mezelf dus wil de hele dagen op pad met m’n dochter. 😊 Dit aan m’n man uitgelegd en dan is het inderdaad wat het is. Hij begint er ook nooit meer over en heeft er vrede mee. Nooit maar dan ook nooit een kindje krijgen voor een ander, daar heb je alleen jezelf mee. Ik kan ook altijd slecht begrijpen dat mensen een 2e willen omdat het eerste kindje anders alleen blijft. Het is geen huisdier wat je aan je kind geeft ofzo denk ik dan.. en wie zegt dat ze wat aan elkaar hebben? Maar misschien denk ik er makkelijker over omdat ik zelf enigskind ben.. heb nooit wat gemist m’n moeder deed net als mij altijd een situatie creëeren waarbij ik met andere kindjes kon spelen. En ik heb vrienden die voor mij door het vuur gaan, dus waarom dan zo een broertje of zusje nodig hebben? Wellicht heb je iets aan mijn verhaal of wellicht niet. Maar voel je niet schuldig naar anderen, want jij moet het allemaal ondergaan.. en als je nu al weet dat je er geen leukere mama van wordt dan niet doen. De kans dat je spijt krijgt is ook aanwezig, en dan kan je niet meer terug, nooit meer.

Heel erg bedankt voor deze uitgebreide reactie. Dit doet me heel goed en hier heb ik echt wat aan. Zoals jij het beschrijft zo ervaar ik het ook , die vrijheid.

Wat fijn dat je man jou wel de ruimte geeft! In tegenstelling tot je omgeving lijkt het. Het wel of niet willen van een kindje is iets erg persoonlijks. Ik kan alleen maar respect hebben voor mensen die een voor hen goed onderbouwde keuze kunnen maken in het niet willen én daar hun maatregelen in treffen (dus echt voorkomen dat er een nieuw leven ontstaat). En je omgeving? Die hebben niets met jullie keuze te maken

Ik weet nog niet of ik een tweede kindje wil. Ik zou dolgraag nog eens zwanger zijn en ik vond bevallen echt magisch (ook al werd het een keizersnede en niet de gedroomde badbevalling thuis). Maar die babyfase… daar heb ik dus bijzonder weinig mee en zie ik ook gewoon niet gecombineerd met ons zoontje nu. Ben blij dat ik met hem op de fiets naar t dorp kan, aan de hand de winkels in zonder een gesleep met wandelwagen etc. Als er nog een kindje van 1,5 zou komen, zo *ploep* na een bevalling.. zou t voor mij anders zijn. Mijn man is redelijk zeker van dat er niet nog een kindje komt. Zijn broer heeft 2 kindjes, waarvan 1 overleden kort na de geboorte (dus in praktijk 1, hoe crue dat ook klinkt). Mijn broers krijgen dit jaar beide hun 2e kindje, hun eerste zijn beide 4. Ik laat het voor nu nog open, ook omdat ik nog herstellende ben van een burnout/overspanning. Er zijn vooral heel veel praktische redenen waarom ik (nu) geen tweede zou willen. Ik ben benieuwd of mijn wens nog eens zwanger te zijn dat ooit gaat overwinnen (en of mijn man dat ziet zitten). Voor nu zijn we sowieso gelukkig met z’n 3en en hebben het goed samen. De angst dat een tweede kindje minder makkelijk zou zijn als de eerste is ook wel iets dat meespeelt… Heel benieuwd naar andere verhalen ☺️

Hoe zie je de verre toekomst? 2 kinderen op basisschool of 2 pubers? Dan kun je de babytijd ook als investering zien. Ik vind zo'n eerste jaar ook enorm heftig, maar omdat ik zelf uiteindelijk wel een gezin met meerdere kindjes zou willen, zijn we er wel voor gegaan en zien het als investering. Nu de jongste bijna 1 is is het echt (Al wel paar maanden) leuk!

Dat is inderdaad precies wat voor mij het geheel nog niet afsluit. Ik kan me ergens niet voorstellen dat we altijd Kerst met 3/4(aanhang) personen aan tafel zitten. Kom zelf uit een gezin van 4 kids en heb met zaken regelen en organiseren zoveel aan ze. Mijn man komt uit gezin van 2 en is close met zn broer. Mijn schoonvader is enig kind (zus is jong overleden) en zie hoe dat uitpakt als er met zijn ouders wat geregeld moet worden. Het komt altijd op t gezin neer in plaats van dat je dat kunt verdelen over meer. Je ziet t.. vooral hele praktische benadering. Heb me voorgenomen het zoveel mogelijk te laten rusten tot januari en dan nog eens echt te voelen in plaats van te denken 😉

Hier ook 1 kindje en daar blijft het bij. Mijn man wilde altijd 2 kinderen maar hield er wel rekening mee dat ik al heel mn leven roep: 'Ik hoef er maar 1 hoor!'. Na een helse bevalling waar we onze dochter bijna zijn verloren en waardoor ze uiteindelijk op de IC is beland hoeft mijn man ook geen 2e meer. Dat zei hij al vrij snel. Onze dochter is er bovenop gekomen en is gezond. De kans dat je dit bij een 2e weer hebt is erg klein maar het blijft toch in je achterhoofd zitten. Verder vindt mijn man het met 1 kind ook wel prima zo. Het is vooral een gevoel. En ons gevoel zegt dat wij compleet zijn. Maar dat is natuurlijk lastig als je daar beide niet hetzelfde over denkt.

Ik herken je verhaal wel. Ik zou heel graag een broertje of zusje willen voor mijn kindje, maar dan gewoon starten bij een jaar of 2 😂 maarja, dat gaat niet. Voor mezelf hoef ik het niet. Inderdaad de vrijheid, maar heel eerlijk ook een beetje een trauma na een pittige zwangerschap, heftige bevalling én 2 weken neonatologie. Gelukkig twijfelt mijn man helemaal niet. Ik ben juist degene die soms twijfelt (voornamelijk dus voor mn zoontje) maar dat gevoel is heel snel weer weg als ik denk aan de moeilijke start die we met hem hebben gehad. Nee, bedankt 🙈

Heel verstandig! Succes in je overweging