Nog steeds onenigheid over het slapen

Hoi mama's, Godzijdank slaapt ons zoontje van 2,5 nu stukken beter vanaf dat hij 23 maanden was. Daarvoor hebben we hele zware nachten gehad. Hier heb ik al vaker berichten over gepost. Ook over dat mijn man mij te soft vind in de opvoeding en slapen en ik hem te streng. Telkens als we het samen hebben over hoe het gaat met ons zoontje, hoe wij het doen als ouders en als we terugblikken op afgelopen jaren komen we ook op het punt van het slechte slapen. Mijn man is ervan overtuigd dat als we een strenge aanpak hadden gedaan, laten huilen(tot het hysterische toe), dat ons zoontje dan wel goed had geslapen. En hij geeft aan dat hij afgelopen jaren echt geleerd heeft om te vertouwen op zijn eigen gevoel. Ik ben er van overtuigd dat hoe we het hebben gedaan, een liefdevolle manier, altijd reageren en bij hem zijn, de juiste manier is geweest. We hebben uiteindelijk een middenweg gekozen omdat we het niet meer volhielden. Ik op zolder en afgesproken met mijn man dat hij ons zoontje wel lang(er) mag laten huilen zolang hij er maar bij is. Mijn man benoemd telkens het moment dat hij ons zoontje op zijn schoot had, stevig vast hield en dat hij een bijna 20 minuten hysterisch(bijna alsof er een duivel in hem zat zei mijn man, hele rare ervaring) heeft gehuild en dat ons zoontje toen ineens een omslag had en weer stil was. Dat is volgens mijn man de doorbraak geweest en vanaf dat moment is ons zoontje wel wat beter gaan slapen. Nog steeds vaak wakker en huilen maar wel minder overstuur. Mijn man ziet dit moment als bewijs dat we hem strenger aan hadden moeten pakken. Ik zeg telkens dat het heel goed is dat hij erbij was toen hij zo hysterisch huilde( wat ik nog steeds heel akelig vind dat ik er niet was voor mijn zoontje toen) en dat ik hem absoluut niet alleen wilde laten. Lang verhaal verhaal kort: mijn man klopt zich best wel op de borst dat hij het allemaal zo goed heeft aangepakt betreft het slapen en dat sinds hij strenger mocht zijn het beter is gegaan. Dat had hij eigenlijk al veeeel eerder willen doen, dus vanaf 6 maanden al ofzo. Hij mocht van mij pas strenger zijn vanaf 1,5 jaar. Hiermee geeft hij mij het gevoel dat ik het allemaal niet goed heb aangepakt, dat het slechte slapen door mij kwam en dat ik het in stand hield. Dit heb ik hem ook aangegeven. Mijn vraag: hebben jullie misschien ervaring met een slecht slapend kindje waarbij jullie het samen streng(er) hebben aangepakt maar dat het slapen toch drama bleef? Ik denk namelijk dat het uiteindelijk geen verschil zou hebben gemaakt omdat het echt het temperamentvolle karakter is van ons zoontje. Hele sterke eigen wil. Dat heeft hij al sinds de geboorte en nu hij peuter is komt dat nog meer naar voren. Hij is heel druk en ook heel druk in z'n koppie. Dat merkte ik toen met slapen ook al. Dank je wel alvast voor jullie reacties!