Opvoeding

Ik heb hier het idee dat het vooral testen is. Als mamma iets wilt doen moet pappa het doen, als pappa iets wilt doen moet mamma het doen. Als ik links ga wilt zij recht. Als ik zeg een boterham wilt ze een cracker etc. Ik probeer haar 2 keuzes te geven meestal. Soms gaat ze hier ook in de hoek, vooral als ze met eten gooit of na een aantal keren te hebben gewaarschuwd om te stoppen en ze blijft toch doorgaan. Als ze een driftbui heeft en op de grond ligt laat ik haar altijd en zeg dat als ze bij me wilt komen dit kan en mag. Laatst zei ze na een driftbui hoofdje stout 🤣

Ik denk aan grenzen opzoeken. Ik herken het. Ene moment bloed onder je nagels vandaan, andere moment weer ontzettend aandoenlijk.

Ik probeer een verschil te maken tussen wat echt belangrijk is, en waar minder belangrijk is, en ook dus wel op haar manier/tijd kan. Speentjes mogen bijv echt niet uit bed, maar als ze haar luier bijv nog niet gelijk uit bed verschoond wil hebben, prima, dan wachten we even 10 minuten. Kies echt waar je de strijd over aan gaat wil ik maar zeggen. Anders gaat het ten koste van jullie band, en zit je veel in strijd. Ik heb ook een keer gehad dat ze een enorm huilbui had toen ik naar huis wilde vanaf de speeltuin, en achteraf dacht ik, ik had prima haar nog even met de vrachtwagen kunnen laten spelen zoals ze wilde. Verder doen we niet aan straf, we zeggen wel wat niet mag, en verplaatsen haar nog weleens in de kamer (als ze bijv trekt aan de plant), maar zetten haar niet buiten de kamer, want dat is sociale uitsluiting en schijnt heel heftig te zijn voor kinderen, ze snappen het ook nog echt niet. En wat we helpt: ga er vanuit dat kinderen zich misdragen. Op deze leeftijd, en ook als ze nog een paar jaar ouder zijn, hebben ze nog weinig executieve functies, waardoor ze zich nog moeilijk kunnen bedwingen iets 'stouts' niet te doen. Helpt je misschien als ouder, als je kind iets doet wat niet mag, dat ligt niet aan jou, maar hoort er nu eenmaal bij🙃 Uit 'jagen, verzamelen, opvoeden' heb ik wel tips overgenomen. En ook 'ontspannen ouders, blije kinderen', misschien ook interessant voor jou.

Ik heb toevallig laatst bij het moeder kind café een voorlichting gehad over grenzen zoeken en grenzen geven! Hier geleerd dat een kind de ouders nog nodig heeft om rustig te worden en dat op de gang zetten dus eigenlijk helemaal geen meerwaarde heeft in de opvoeding. Ja je kan je kind op de gang zetten om na te denken maar je moet wel binnen bereik van je kind blijven. Dus hooguit op arm lengte afstand blijven zodat als ze de behoefte eraan hebben ze je kunnen vastpakken als het rustig worden zelf niet lukt. Daarna kort en krachtig vertellen wat het gedrag is wat je wel had willen zien, dus niet focussen op het negatieve maar vertellen wat je wel wil zien. Ook geleerd dat je echt consequent moet zijn met de grenzen en dat kinderen soms gewoon de grenzen opzoeken omdat ze even hun emoties moeten reguleren en het dus even nodig hebben om een woede aanval of huilbui te hebben omdat hun hoofd overstroomd. Daarom is het super belangrijk om erbij te blijven omdat ze je gewoon nodig hebben maar zelf even niet weten hoe. Blijf rustig erbij zitten, vraag of ze een knuffel wil en zo niet ook prima maar wel erbij blijven. En vooral zelf de rust bewaren

Oh super fijn je reactie dankje!