Onze dochter wil in de avond en nacht bij ons in bed. Als we dat niet doen blijft ze huilen. Enorm hard huilen, overstrekken, verslikken etc. Als we haar tussen ons in leggen is ze binnen 5 minuten stil en slaapt ze door. Overdag slaapt ze goed in haar eigen bed (ook gerust 2 uur). Ze ligt nu 1,5 week tussen ons. Voor ons echt niet ideaal (smal bed, bang dat ze toch de dekens over haar heen krijgt). Ik dacht voor even kan het geen kwaad. Ze ontwikkelt zich heel snel en is vaak verkouden. Het lijkt nu een patroon te worden. Iemand van jullie ervaring?
Hier juist het zelfde wilt enkel bij me slapen. Zelf als ze goed ligt te slapen en ik leg ze op bed is ze binnen no time terug wakken en blijft ze huilen tot ik haar terug bij me leg. Ze worden het heel rap gewoon blijbaar
Wij slapen met een ledikant als een soort cosleeper aan het bed, dus een kant open en bed helemaal op de grond. dan rollen we hem slapend een soort van op zijn bedje, en heeft hij wel de ruimte om zelf te slapen (en wij ook). James mckenna heeft een heel boek over veilig cosleepen geschreven, dat is wel fijne houvast. Soms is wat nu werkt de beste oplossing, dat betekend niet dat het voor altijd zo hoeft te zijn (ga er van uit dat ze er vanzelf weer klaar voor zijn om wat verder weg te slapen 👍🏼😂)
Succes met de nachten ❤️
Klinkt heel hard maar we hebben haar laten huilen. Wij hadden hetzelfde probleem. Via de baby foon hebben we haar lief toegesproken en binnen 10 min was het klaar. Ze valt nu zelfstandig in slaap elke avond met een klein beetje gemopper. Hiervoor was het een drama met meerdere keren gillen per nacht totdat ze bij ons in bed lag. Zo leuk die verlatingsangst 😮💨
Herkenbaar. Het verklaard het verslikken en overtrekken niet, maar kan ze het te koud hebben in haar bedje? Mijn baby wilde ook graag bij me, tot ik de verwarming s nachts per ongeluk aan had gelaten. Denk dat ze het gewoon te koud had?
Herkenbaar. Het verklaard het verslikken en overtrekken niet, maar kan ze h ...
Ze voelt niet koud, maar is het proberen waard. Helaas heeft ze nog nooit in de avond doorgeslapen. En even laten huilen hebben we ook geprobeerd. Langer dan 10 minuten trek ik zelf niet vanwege haar eerste maanden (12 uur op een dag huilen was toen normaal). Ik hoop dat het de slaapregressie is. Daar had ze bij 4 maanden ook veel last van
Herkenbaar. Bij oudste precies zelfde gehad en is ook goed gekomen. Wij hebben nu geaccepteerd en genieten er maar van, gek genoeg gingen wij het ook missen toen de oudste ineens weer wel in bedje ging slapen. Misschien heb je er niks aan,maar hopelijk geeft het beetje hoop dat het weer goedkomt!
Hier slaapt hij in de nacht ook bij ons. Meestal begint hij in zijn eigen bed maar tegen 22:00 word hij wakker en dan gaat hij pas slapen als hij tussen ons in ligt. Wij vinden het prima zolang hij niet met 16 jaar nog bij ons in bed ligt.
Hier precies hetzelfde! Het is soms zelfs zo dat als hij eenmaal tussenin ligt, hij mn hand/ vinger vast moet houden. Als ik die los laat dan is hij al wakker. Ik heb momenteel zelf gewoon echt de slaap nodig dus accepteer het en neem hem tussenin. Dat is nu 1.5 week zo. Soms een nacht wel helemaal in z’n eigen bed, soms halverwege de nacht naar ons en gisteravond al vrij vroeg.
Van de week ga ik hem proberen te laten liggen. Maar als iemand tips heeft dan sta ik daarvoor open
Bij ons was het de 8 mnd slaapregressie die echt volle 6 weken duurde. Onze zoon had ook van die 4 mnd zoveel last. Wij hebben hem tussen ons in genomen, hij heeft het nodig gehad. Nu ligt hij alweer 2 nachten in zijn eigen bed zonder problemen. De sprong waar hij in zat is ook merkbaar voorbij.
Je verpest ze echt niet zo snel! Eerder door er niet naar toe te gaan dan ze bij je te nemen. Ze hebben je nodig.
Kwam laatst deze mooie tegen!
Hier nu ook precies hetzelfde, alleen begint ze wel in haar eigen bed. Dan rond een uur of 3/4 is het lekker wakker zijn en niet verder willen slapen in haar eigen bed. Dan lekker tussen ons in. Dit is nu 2 nachten zo, dus hoop dat het ook vanzelf weer over gaat. Dit heeft ze 2 maanden geleden ook gehad en toen was het ineens over
Hier slaapt ze ook 9 van de 10 keer snachts bij ons in bed. Ik vind het zelf niet erg en blijkbaar heeft ze het nu even nodig. ❤️ er zijn ook nachten bij dat ze wel in haar eigen bedje slaapt.
Hebben hier ook een tijdje gehad. Was ook bang dat hij er aan zou wennen. We legden hem gewoon in eigen bed ‘s avonds en probeerden elke nacht 2x om hem rustig in eigen bed te laten slapen. Lukte dat niet, dan kwam ie bij ons in bed. Heeft een week of 2 geduurd denk ik. Toen was het voorbij.
Later kregen we een fase dat ie ‘s avonds opeens heel hard ging huilen en niet meer verder kon slapen tenzij wij hem in slaap hielpen. We hebben dat een paar avonden gedaan: eerst alles afvinken (luier etc) en dan maar weer in slaap helpen. Tot we merkten dat het meer om de gezelligheid ging (dus niet geborgenheid, maar echt lachen). Toen ik een avondje weg was, kwam mn schoonmoeder bij mn man langs. Met haar support hebben ze hem toen gecontroleerd laten huilen. Dus eerst na een paar minuutjes terug, steeds ietsje langer en toen een poosje alleen. Met tussenpozen was het 1,5 uur ongeveer. Daarna viel ie in slaap, zijn ze nog een keer of 2 bij hem geweest voor een aai over de bol en en geruststellende woorden. En hij sliep de hele nacht weer door. En sindsdien niet meer gehuild ‘s avonds. Het moet bij je passen, ik was blij dat ik er niet bij was 🫣 Maar ik weet dat dit t goeie voor hem was 😊
