3 Reacties
9 maanden geleden
Voor mij ligt de grens tot daar waar je zoontje er behoefte aan heeft. Hier ook een meisje dat weer meer nabijheid nodig heeft en wilt dat we erbij blijven liggen wanneer ze in slaap valt. We geven er volledig aan toe, zeker ook omdat ze steeds vaker aangeeft dat ze bang is en niet alleen gelaten wil worden. Zal vast wel weer een fase zijn waar ze even aan moet wennen en opnieuw moet leren dat haar kamer echt veilig is. Tot die tijd zijn we er voor haar.
9 maanden geleden
Hier ook vaker wakker ‘s nachts. Vaak maar half bewust; een aai over zn bol of even in stoppen is genoeg.
Er bij liggen doen wij niet. Is nu ook niet nodig, maar hebben we in het verleden wel gedaan. Gevolg: hij ging nog slechter slapen omdat ie bang was dat we tóch weg waren.
Hebben een paar pittige avonden gehad om dit liefdevol maar strikt weer uit het systeem te krijgen.
Hij is in de afgelopen 2 weken dus vaker wakker en gaf 1 nacht ook aan pijn in zn benen te hebben (groeipijn vermoeden we). Die nacht heeft ie wel in ons bed geslapen uiteindelijk. Maar ook daar zijn we waakzaam op.
We proberen om zo min mogelijk streng of boos te zijn als ie niet wil/kan slapen. Natuurlijk gaat dat in frustratie wel eens mis. Maar je weet van jezelf vast ook als je wakker ligt: hoe harder je denkt/roept tegen jezelf dat je moet gaan slapen hoe slechter het lukt.
9 maanden geleden
Bij ons helpt het op constant dezelfde zin te zeggen. Ik zeg bijvoorbeeld ‘ga maar lekker slapen papa en mama houden van jou en als er wat is zijn we in de buurt’. Hierna geef ik hoor nog 1 keuze zodat ze toch gevoel van controle heeft en vraag of ze wil dat ik de deur open of dicht doe en ga weer weg. Soms accepteert ze het na 1 keer en soms moet ik 4 keer terug omdat ze de hele boel bij elkaar gilt maar uiteindelijk neemt ze haar verlies. Ik heb ooit ook toegegeven om op haar stoel te zitten en vervolgens werd ze 100 x wakker en wilde ze dat ik weer op die stoel kwam zitten.














