Zwaar en kapot

Wat ontzettend vervelend dat je jezelf zo voelt. Het is heel mooi gezegd van mensen om te zeggen geniet van de zwangerschap maar dit wil echt niet altijd lukken. Ik wil je wel even laten weten dat ondanks dat het zeker zwaar is je het wel gaat redden tot het eind. Wij moeders zijn namelijk mega sterke wezens💪🏼 ik ben nu zwanger van ons 3e kindje en voel me gelukkig goed. De zwangerschap van onze 2e heb ik het heel erg zwaar gehad (vanaf 7 weken extreem bekken instabiliteit) dat duurde tot aan de bevalling ook erg lang en ik had elke dag zoveel pijn dat ik dacht dat ik het ook niet vol ging houden tot het eind. Ik riep toen heel hard IK WORDT NOOIT MEER ZWANGER! En nu ben ik toch weer zwanger😂 ik weet zeker lieve mama dat jij dit vol gaat houden! En als je er echt doorheen zit zou ik je het advies willen geven om het met je huisarts of zeker vk of gynaecoloog te delen. Zij kunnen je een luisterend oor bieden. Succes met het laatste trimester❤️

Wat een ontzettend lieve woorden van jou. En wat vervelend dat je van de tweede zo’n last had van bekken instabiliteit. Gelukkig gaat het nu goed met je. Ik ga dit zeker bespreken met de vk. Al is het alleen maar dat ze even naar me luisteren. Dankjewel

Wat vervelend om te lezen! Ik snap je gedachten. Mijn lichaam heeft het ook zwaar met de zwangerschap maar mentaal verheug ik mij zo op de kleine! Elk schopje dat ik voel laat mij zoveel liefde voor hem voelen. Buiten dat om ben ik fysiek erg moe, heb last van m'n knieën, rug, vocht ophoping en sinds kort hierdoor her carpaal tunnel syndroom in m'n handen verergerd waardoor ik al moeite heb met tanden poetsen. Voor dat m'n handen pijnlijk werden heb ik dit met de verloskundige besproken. Ik voelde mij schuldig omdat iedereen tegen mij zei "probeer ervan te genieten" in alle versies. En ik voelde mij zo een klager omdat de baby zover we weten gezond is en ik vrij snel zwanger werd en daardoor juist geluk zou moeten voelen. M'n verloskundige adviseerde mij 1 uur later op werk te beginnen elke dag via uwv. Ik moest er vaak uit om te plassen snachts en slaap heel licht. Door dat extra uurtje voelde ik mij net iets beter om mijn werkdag te starten. Nu het tunnelsyndroom in m'n handen is verergerd heb ik eergisteren bij controle weer m'n situatie besproken. Dit hielp enorm! Veel begrip van verloskundige die ook zei dat je niet altijd kan genieten in de zwangerschap door klachten, dat iedereen het anders meemaakt en het niet niks is wat je lichaam doet in het maken van een heel kindje. Ze zei dat zwangerschap een periode is om goed voor jezelf te zorgen en lief voor jezelf te zijn. Haar dringende advies aan mij was dat ik voor mijzelf moest kiezen en per direct met vervroegd verlof zodat ik kon slapen wanneer ik wilde en m'n handen e.d. rust kregen. Ze zei dat het belangrijk was voor de geboorte uit te kunnen rusten omdat na de geboorte anders nog zwaarder zal zijn met de baby. Sindsdien zit ik nu thuis. Sorry een heel verhaal, maar wat ik wil zeggen: praat hierover met je verloskundige. Je bent geen aansteller en hebt het nu zo te lezen heel zwaar. Mocht het niet gaan ga met vervroegd verlof! Is mij niet makkelijk gevallen om te doen maar nu merk ik dat het de beste beslissing heb genomen die kon. Sterkte meis!🍀

Wat vervelend dat je je zo voelt. Deels herken ik het ook. Ik denk dat jij je wel een stuk vervelender voelt, maar ik heb ook echt dagen dat ik denk pff wat valt zwanger zijn me toch tegen. En ik mag eigenlijk helemaal niet klagen want zoveel last heb ik nog niet eens. Ik ben wel meer moe en vaak last van mijn rug, maar toch. Aan de ene kant gaat de tijd heel snel en aan de andere kant kan het voor mij niet snel genoeg gaan ik vind er gewoon echt niks aan. De schopjes enzo vind ik leuk, maar ik wil hem gewoon veel liever lekker in mijn armen hebben ik had zwanger zijn me wel veel romantischer ingebeeld denk ik😅

Jeetje, wat een heftig verhaal om te lezen zeg. Ik zit sinds september al thuis zonder werk met een uitkering omdat mijn contract niet verlengd werd wegens de zwangerschap. Heel gedoe om geweest. Ik kan m’n rust pakken thuis wanneer ik dit wil en nodig heb, maar dit gaat en lukt niet altijd even goed. Er moet nog veel gedaan worden. M’n vriend werkt fulltime en is amper thuis door z’n wisselende ploegendienst. Ik voel me ook erg eenzaam. Ook al is hij er altijd voor me wanneer ik dit nodig heb. Toch wordt er binnen huis nog veel van me gevraagd. Zoals huishoudelijke dingen, die wil ik graag blijven doen anders voel ik me helemaal lui en doe ik niks meer. Dit is voor mij een prettige afleiding. Maar omdat alles zo zwaar wordt nu, is elk klein dingetje te veel gevraagd. Gelukkig heeft m’n vriend hier begrip voor en steunt en helpt hij me waar dit nodig is. Maar vind het ook rot voor hem dat hij buiten z’n werk nog zo veel thuis moet doen omdat ik niet alles meer kan. Ik voel ook heel veel liefde voor mijn zoontje en ben zo dankbaar. ❤️

Ik begrijp jou helemaal. Het is zeker ook niet makkelijk allemaal. En eerlijk gezegd kan ik ook echt niet wachten tot ik mijn zoontje in m’n armen heb 💙

Ik denk ook regelmatig; hoe kan ik dit nog 2,5 maand volhouden.. en dan werk ik niet eens... De ene dag gaat beter dan de andere dag (ook afhankelijk van hoe goed ik heb geslapen). Het moeilijkste vind ik het accepteren dat niet alles lukt. Als ik bedenk wat ik op een dag gedaan heb dan vind ik dat meestal erg weinig.. Sterkte 💐

Ik ben ook lichamelijk kapot.. mijn rug, mijn bekken, mijn banden. BAH! Ik voel me er vooral heel zwak en lui door. Zal echt heel blij zijn als de zwangerschap achter de rug is. Sterkte voor iedereen die het lastig heeft ♡

Ik snap je helemaal. Nu ook 29+3 van een tweeling en ook kapot.. ben er ook klaar mee, maar moet nog een aantal weken doorzetten.. hier ook op knappen, lichamelijk is het idd pittig zwanger zijn.

Ohh lieve mama, en rest vd mama's. Het is best zwaar he? Ik lig nu met verplichte bedrust (oefenweeën, darmen extreem van slag dus pijn en bekkeninstabiliteit) en ben 29 weken zwanger. Het ene uur voel ik me mentaal sterk, het uur erop huil ik. Ik voel me eenzaam in m'n bed, de pijn is ellendig en lekker slapen is een luxe geworden. Het accepteren dat het nu even is wat het is, vind ik echt heel moeilijk. Maar laten we wel wezen... Wat wij aan het doen zijn is ook niet niks he. Er groeit een mensje in onze buik! De één lijkt er fluitend doorheen te gaan, de ander niet. En het is allemaal oké. Je doet het voor die kleine. Wel zou ik even met je vk gaan overleggen hierover. Zij kan je informeren en ondersteunen hierbij. Of anders je huisarts als je bij je vk een minder goed gevoel hebt. Juist je uitspreken (en nee je zeurt niet!!) Is echt belangrijk. Zet hem op dames. Jullie kunnen dit. Nog eventjes en dan heb je een klein wonder in je armen ♡