Apart slapen als partners

Zeer herkenbaar… hier ook hoor…

Meer dan herkenbaar ik ben meestal de gene die op de bank gaat slapen omdat mn zoontje nog borstvoeding krijgt ook. Als we dan met zn 3en op bed slapen ligt hij aan mijn kant en slaap ik op 1 zij. Aangezien ik veel later begin met werken en ik zo toch beter slaap ga ik op de bank slapen.

In nood doen wij het ook. Voorlopig is dit nog maar eens 2 nachten gebeurt. Maar als dit echt nodig is moet je dat doen. Het is wat het is. Beter zo dan, dat je de dag amper doorkomt en ruzie hebt omdat je allebei te moe bent.

De eerste drie maanden sliepen wij zo goed als elke nacht apart. Nu soms door de week nog, omdat de combinatie met werk wel pittig kan zijn. Ik weet niet of je het moeilijk vindt omdat het niet zo “hoort”? Zelf zou ik sowieso liever apart slapen, we zijn beiden lichte slapers en als ik moeite heb om in slaap te komen/door te slapen heb ik nog de extra stress van het wakker houden van mijn vriend. Plus, knuffelen etc kan ook voor of na het slapen toch?

Denk niet dat ik het moeilijk vindt omdat het niet zo hoort. Maar ik ben zo gewend om naast mijn man te slapen dat het ook raar is om alleen te slapen. En alleen wakker worden voelt toch niet zo fijn. Maarja dit is dus wel even nodig!

Wij hebben een tweeling en slapen beiden bij 1 baby. Anders worden we alle vier van elkaar wakker en dan hebben we echt horror nachten 😅 Is wat mij betreft de normaalste zaak van de wereld!

Ja hoor, al erg lang. Mijn man slaapt bij onze 2,5 jarige en ik slaap met de baby. Dat deden we al tijdens de zwangerschap want toen sliep ik ook niet goed. Het is natuurlijk jammer en ongezellig, maar het is even niet anders. Uitgeruste ouders is op dit moment echt prioriteit Nr. 1!