Eerlijk zijn over Sinterklaas?

Hi hi, Ik heb niks tegen mijn kinderen verteld. Op school / peuterspeelzaal vertellen ze dat sinterklaas bestaat en ook op school zijn ze achtergekomen dat hij niet bestaat. Mijn oudste dochter kwam in groep 4 achter dat hij niet bestaat en mijn middelste dochter al in groep 3.

Ik weet dat mijn ouders mij het al gelijk verteld hebben maar ik geloofde hun niet 🤣😅. Ik weet niet precies hoe dat gegaan is maar mijn ouders probeerde het elk jaar weer meende ik.. op mijn 7de geloofde ik mijn ouders pas misschien iets eerder.. succes

Wij willen er ook eerlijk over zijn, wel meedoen met de cadeaus enzo, maar ik wil wel dat ze weet dat het niet echt is en dat papa en mama (en familie) de cadeautjes kopen. Ik weet niet meer precies waar ik het las, maar ik vond het een goed idee om tegen je kind(eren) te zeggen dat het een geheimpje is dat we weten dat hij niet echt bestaat en dat jouw kind(eren) een van de weinige kinderen zijn die dat geheimpje weten. Dus dat ze er wel mett volwassenen over mogen praten, maar niet tegen hun klasgenootjes/vriendjes/vriendinnetjes.

Er bestaat een boek volgens mij waarin je kan uitleggen dat sinterklaas niet echt is. Maak wel duidelijk aan jouw kindje dat het voor andere kindjes wel echt is, en dat je kindje de pret niet bederft voor andere

Hier had ik het gisteren over met een vriendin ik wil niet gaan liegen tegen mijn kind

de sinterklaas discussie achterwegend laten kunnen we dit afbreken naar enig willikeurig fictioneel verhaal, ik persoonlijk vind het belangrijk voor de mentale ontwikkeling van het kind om het kritisch nadenken te leren, dat zal het kind in de toekomst beter leren leugens te doorzien en feit van fictie te onderscheiden, of ik dit bij mijn kind zal doen door meteen eerlijk te zijn of gecobfronteerd te worden met het uiteindelijke uitkomen van de waarheid achter een fictioneel karakter zoals sinterklaas/paashaas/kerstman/whatever ben ik zelf ook nog niet helemaal uit, al weeg ik wel richting waarheid, maar dan pas zodra het kind claims gaat maken over hoe waar iets is, en dan met de vraag "waarom geloof je dat?"

Ik heb niets met Sinterklaas en hoop dat hier ook over te kunnen slaan. Of dat in de praktijk ook gaat lukken met alle druk van buitenaf zal moeten blijken. Geef mij maar kerst!🤩

Ik vond het zelf altijd een magische dag. Zelfs toen er geruchten waren, geloofde ik ze niet. En dat terwijl mijn vader op school Sinterklaas speelde 🤣 Ikzelf ga het idee in tact laten (of van mijn part de kerstman met kerst), maar ik vond het zelf leuk om even in die fantasiewereld te blijven. Later verliezen ze de fantasie toch wel.

Ook al ben ik zelf niet van Sinterklaas maar wel van kerst en dan de originele kerst dat je daar ook in geloofd ben ik van mening dat een kind ook een kind mag zijn. Het leer proces mag van mij wat later beginnen met mensen in kunnen schatten en leugens kunnen inzien. Ze moeten al zoveel in het leven. Ze mogen wat mij betreft nog even lekker leren dromen!

ik zit hier heel erg over te twijfelen. Ik vind dat je niet moet liegen tegen kinderen en dat liegen een stukje vertrouwen wegneemt, misschien wat extreem maar iemand vertelde mij ooit dat wanneer zij hoorde dat sinterklaas niet bestaat ze alles in twijfel nam. Ik denk dat ik 'm open ga laten, zelf geen verhalen erover vertellen, niks wijsmaken maar als ze op de opvang of op school erover horen en het leuk vinden dat prima is. Als mijn kind ernaar zal vragen zal ik vragen wat ze zelf denken

Wij houden om ook niet bezig met de Sinterklaas fabel. Kindjes mogen gerust cadeautjes krijgen maar die gaat sinterklaas niet brengen. Die hebben wij gekocht. Wij vinden het belangrijk om te leren eerlijk te zijn dus ja daar past sinterklaas echt niet bij. Het is inderdaad even moeilijk in de kleuterschool maar goed. Dat proberen we dan wel duidelijk te maken.

Iedereen moet dit natuurlijk helemaal zelf weten, maar fictie en realiteit loopt bij jonge kinderen nog heel erg door elkaar. Het geloven in iets wat niet echt is, past dus ook bij de leeftijd en hersenontwikkeling. Kinderen kunnen ook een denkbeeldig vriendje hebben, of dat wel of niet waar is is voor hen helemaal niet relevant. Ik ben van mening dat je kinderen ook een heel leuke tijd afneemt door volledig eerlijk te zijn, zeker als je blijft ‘hameren’ op de waarheid.

Ik denk dat je heel wat in de jonge jaren van je kind gaat liegen tegen je kind. Je probeert je kind te beschermen/pijn te verzachten. Denk aan wat je gaat zeggen als een huisdier, of als oma doodgaat. Als er wordt gevraagd waar kinderen vandaan komen, of wanneer ze je betrappen als jullie seks hebben.

Mijn ouders hebben ook altijd verteld dat sinterklaas niet bestond. Eigenlijk kon me dat niks schelen, en als ik hem zag was hij op dat moment even echt. Ook al wist ik dat het een verklede man was. Sinterklaas is voor mij altijd leuk gebleven. M'n ouders zeiden ook altijd dat andere kinderen wel geloofden dat hij echt was dus ik zei er ook verder niks over tegen andere kinderen

Ik lees hier woorden zoals liegen en vertrouwen. Maar in hoeverre zijn er daadwerkelijk kinderen die hun ouders leugenaars en niet meer te vertrouwen vinden, nadat ze erachter kwamen dat Sinterklaas niet bestaat? Op het moment dat ze vragen gaan stellen, kun je daarop antwoorden of wedervragen stellen. Je hoeft niet kostte wat het kost, er alles aan te doen, om het ze te laten geloven. Als er een tas vol cadeautjes staat en zij denken dat Sinterklaas dit heeft gebracht en je ziet die blije gezichtjes ... ik vindt dat genieten.

Ik heb verteld over de Nicolaas en waarom hij heilig werd verklaard. Dat hij in het jaar 270 is geboren in Turkije. Ze mochten dan zelf de conclusie trekken hoe het zit met die verklede man op tv en op school. Die verklede mannen zien ze als hulpsinterklazen, en de oudste zegt ook wel eens dat hij denkt dat er alleen maar hulpsinterklazen zijn en dat de echte ooit is overleden. Maar het maakt ze niet veel uit, als ze maar wat in hun schoen krijgen en op pakjesavond. Ik heb ze nooit verteld dat wij die dingen kopen. Het leuke is juist dat de Sint vaak dingen geef die mama niet zomaar geeft 😄 En dan loop ik te mopperen op de Sint dat het veel te veel of te grote cadeaus zijn. Een vriendinnetje zei eens tegen mijn oudste: "Wist je dat Sinterklaas niet bestaat?" En mijn oudste zei heel droog: "Haha tuurlijk wel, ik heb hem vorige week nog gezien bij zwemles." Haha

Wat doe je op het moment dat een kind zodanig gaat nadenken en angstig wordt over het feit dat er 'zomaar' mensen (pieten) in huis komen midden in de nacht die cadeautjes in hun schoenen doen? Dat al die pieten weten waar alle kindjes wonen en hen op kunnen zoeken? Ik heb wat kindjes in mijn omgeving gehad die er meer spanning (en dan heb ik het niet over gezonde spanning) van ondervonden dan het echt leuk vonden en er naar uit keken. Ik zou zeker de leuke aspecten niet weg willen halen en we gaan ook zeker het sinterklaasjournaal en alles kijken, maar die stress en spanning die erbij komt kijken, zit niemand op te wachten, dus ja, dan liever aangeven dat het niet echt is, dan een gestrest kind die telkens op is van de zenuwen.

Ik zit er nog niet echt in aangezien het mn 1e kindje is en ik er nog niet echt verder bij nagedacht hebt. Ik had wel eens gelezen dat ouders tegen kinderen die een bepaalde leeftijd worden zeggen van: er is een geheimpje over Sinterklaas en als je dat weet mag je het mij vertellen maar niet aan de rest. Zo ging dat kindje na een jaar naar zn moeder toe en vertelde hij dat Sinterklaas niet de echte Sinterklaas was. Uiteindelijk vertelde hij dat niet door want dat was dus het geheimpje. Geen idee nog hoe ik er zelf mee om ga 😅

Ja ik had die angst vroeger ook. Daarom zetten wij de schoentjes buiten onder het afdak 😄

Zoals ik al zei ... je hoeft niet kostte wat het kost je kind daarin te laten geloven. Als er vragen worden gesteld, geef je antwoord. Als je kind bang is, stel je hem gerust.